เคยเจอ ...ปัญหา(หัวใจ) เด็กๆ... บ้างไหม
เคยเจอ ...ปัญหา(หัวใจ) เด็กๆ... บ้างไหม
ตอนนี้เด็กๆ ในห้อง ม.1 2 คน กำลังมีปัญหากันระหว่างเพื่อน คือเพื่อนหลายคนใช้วิธีกดดันเช่น มองด้วยสายตาเหยียดหยาม พูดเสียดสี ส่อเสียด ประชดประชัน จับผิดทุก ๆ อย่าง ฟ้องครูทุกเรื่องที่ทำผิด เด็กคนนี้น่าสงสารมากจึงมาปรึกษาด้วยน้ำตา "หนูไม่รู้ว่าหนูทำอะไรให้กลุ่มพวกเขาเกลียด" ลองนึกเท่าไรก็นึกไม่ออก "ทุกวันนี้หนูนอนไม่หลับ เรียนไม่รู้เรื่อง กังวลอยู่เสมอว่าพวกเขาจะพูดหรือแกล้งอะไรอีก หนูแทบจะไม่อยากมองสายตาสบตาพวกเขาเลย เวลาพวกเขาเดินหน้าหนูจะหลบอยู่ห่าง ๆ ด้านหลัง เวลาพวกเขาอยู่ด้านหลังหนูก็จะเดินอย่างเร็วเพื่อหนีไปด้านหน้า..." "ครูขาช่วยหนูแก้ปัญหานี้ที...ครูอย่าบอกเพื่อนนะว่าหนูมาฟ้องครู ครูอย่าดุ อย่าตีเพื่อนๆ นะคะ...."
ปัญหานี้เป็นปัญหาของเด็กๆก็จริง แต่ถ้าไม่เข้าไปช่วยเหลือเขา ผลกระทบที่รุนแรงคงจะเกิดขึ้น ถ้าวิเคราะห์ให้ลึกจะพบว่า ผลกระทบอันร้ายแรงที่จะเกิดคือ "ข้างใน...หัวใจ...เด็กผู้น่าสงสาร"
การเรียกพบ มาพูดคุยเป็นทางหนึ่งของวิธีแก้ไข หลักจิตวิทยาเรื่องเพื่อน ใช้ได้ดีในเด็กกลุ่มนี้ หลังจากพูดคุยกันโดยไม่มีการกล่าวหาความผิดเราจะได้รู้ข้อมูลหลายๆ อย่าง
- เพื่อนเขาทำอะไรให้พวกเธอเจ็บบ้าง...
- แล้วเธอทำไรให้เขาเจ็บบ้าง...
- เคยสังเกตอาการของเขาบ้างไหมว่าเขาเป็นเช่นไรเมื่อเธอทำเช่นนั้น...
- ถ้าพวกเธอเป็นเขา และเขาเป็นเธอ เธอจะรู้สึกเช่นไร....
- พวกเธอดีใจที่ได้แกล้งเขา ..หัวเราะ...สะใจ ร่าเริง..
- ในขณะเดียวกัน พวกเธอสร้างรอยช้ำรอยเจ็บ ให้แก่เขา
- เขาเสียใจ เขาไม่รู้เหตุผลว่าทำไมพวกเธอทำเช่นนั้น
- เขาแอบร้องไห้ เขาช้ำใจ เขาเก็บกด เขานอนไม่หลับ
- เขาไม่อยากเข้าห้อง เขาไม่อยากเรียน
- เขาเจ็บ เจ็บมากคือ....เจ็บในหัวใจ.....
พวกเธอประสบความสำเร็จแล้วในการ"ฆ่าเพื่อน..ให้ตายทั้งเป็น" น้ำตาจากดวงตาหลายคู่เริ่มไหลหยด รู้สึกถึงความเจ็บปวดของเพื่อน ความเสียใจของเพื่อน รู้ถึงความผิดที่ได้ทำ เริ่มมีคำสารภาพมาจากปาก " พวกหนูไม่ชอบเขาเพราะเขาโอ้อวด เขามีครบทุกอย่าง เขารวย สวย เก่ง ขี้ประจบช่างพูด หนูขอโทษคะครู หนูไม่เคยนึกเลยว่าสิ่งที่พวกหนูทำจะทำให้เพื่อนเป็นเช่นนี้ ทั้งๆ สิ่งที่เขาเป็นอยู่นั้นมันคือตัว..ตัวของเขาเองซึ่งไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร หนูจะแก้ตัวกับเพื่อนได้อย่างไรในสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว...." ครูไม่บอกว่าเธอจะแก้ตัวกับเพื่อนได้อย่างไร แต่นั่นเป็นการบ้านที่พวกเธอต้องไปคิดทำให้มันสำเร็จ....ครูดีใจมากที่ความเป็นเพื่อนเป็นหนึ่งเดียวกันในห้องจะเกิดขึ้นอีกครั้ง...ในห้องเรียนของเรา
เฮ้อ......จบไปอีกหนึ่งปัญหา แก้ไขด้วยน้ำตา..จบลงด้วยรอยยิ้ม (น่าจะเป็นเช่นนั้น)
ความเห็น (6)
ขอปรบมือให้กับคุณดังๆค่ะ
ที่ไม่บอกว่ากี่ครั้ง เพราะแป๋มรัวค่ะ
ดังด้วยนะคะ...ดีใจกับครูคนเก่งค่ะ...
- เก่งค่ะ
เทียนน้อย
ขอชื่นชมกับวิธีการในการขจัดความขัดแย้งนะคะ
เรื่องเล็กๆแต่ไม่เล็กเลยนะคะ เรื่องของใจความรู้สึกนี่
เป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนและต้องทำความเข้าใจอย่างมาก
เป็นกำลังใจให้คุณครูค่ะ ^_^
นี่แหละ..ที่เรียกว่าเด็กเป็นสำคัญ
คุณนี่ Idol ตัวจริงของเด็กๆๆ เลยอ่ะ 555+++
ใช่ N'เกรซ ป่ะ