น้องๆชวนหนูไปเดินดูเสื้อผ้าแถวประตูน้ำ มีห้างใหญ่ห้างหนึ่งเขา่ขายเสื้อผ้าราคาถูกค่ะ ตัวละไม่ถึงร้อยบาทก็มี ยิ่งซื้อสามตัวขึ้นไปจะได้ราคาต้นทุน
วันเสาร์ที่ผ่านมาคนเยอะมาก น้องบอกว่า วันก่อนเป็นวันธรรมดา คนน้อยสนุกกับการเลือก ได้เสื้อผ้าดีๆราคาถูกเงินถูกใจไปหลายตัว หนูเดินหลายชั้นสามถึงสี่ชั้นได้ เมื่อยขาไปหมด มีเสื้อผ้าสวยๆเยอะดีค่ะ ราคาตั้งแต่ไม่ถึงร้อยไปจนถึงราคาเป็นพันก็มีค่ะ แต่ส่วนใหญ่หนูเห็นราคาหลักร้อยเป็นส่วนใหญ่ มีคนมาซื้อแบบยกโหลก็เยอะค่ะ ได้กันไปหลายกระสอบทีเดียว
หนูพยายามเดินหาเสื้อที่เหมาะกับน้อง.....แฟนของน้องคนขับรถที่มาด้วยกัน เพื่อเป็นของฝากจากประตูน้ำให้สมกับได้มาแหล่งเสื้อผ้าราคาถูกใจ หนูเดินหลายชั้นแต่ไม่ปิ๊งสักที ไปคว้าเสื้อลายอินโดสีเขียวมาตัวหนึ่ง ราคา สองร้อยห้าสิบบาท คิดว่าเหมาะกับน้องแล้ว แต่พอออกจากร้านไม่นาน ควักออกมาอวดกัน ก็พบว่า กระดุมหลุดไปหลายเม็ด ที่เหลืออยู่ก็จวนหลุดเต็มที ตายละ.....ต้องหาใหม่ เดี๋ยวน้องจะว่า เอาเสื้อไม่สมประกอบไปฝาก
แม่คะ......หนูเคยบอกกับตัวเองว่า เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า ควรหาของแท้ของดี ราคาสมน้ำสมเนื้อเพราะของดีราคาถูกใช้ได้ไม่นาน ก็หมดสภาพ บางทีทำให้ขายหน้าด้วยก็มี อย่างเสื้อที่หนูซื้อมาหนูก็ไม่ได้่สำรวจให้ดี เลยได้เสื้อกระดุมไม่ครบมา แถมด้วยตะเข็บเสื้อก็ไม่เรียบร้อย หลุดไปบ้างก็มี เขาแขวนๆเอาไว้ดูสวยก็รีบซื้อๆมา คนขายเขาก็ไม่ได้สนใจคนซื้อสักเท่าไรค่ะ
ของดีราคาถูก กับของฟรีเนี่ย ดูช่างหายากจังเลยนะคะ ถึงกระนั้นคนเราก็ยังชมชอบกับของดีราคาถูกอยู่นั่นเอง...... แม้ว่าจะได้บทเรียน ครั้งแล้วครั้งเล่า หนูว่า หากหนูเห็นถูกใจอีก หนูก็คงซื้อมาอีก เพราะสีสันที่ยั่วยวนสายตาและกิเลสนั่นเอง...............คนเรามักไม่จำและลืมง่ายค่ะ
ลูก
3 มีนา 52 : 18.33 น.
สวัสดีค่ะ ป้าแดง
เมื่อวานก็ไปประตูน้ำ ไปกินข้าวมันไก่กับที่บ้านค่ะ
แถวนั้นเสื้อผ้าแต่ไม่ได้ซื้อเพราะตั้งใจจะมาเพื่อนกินข้าวมันค่ะ
มีผู้ใหญ่หลายท่านพูดเรื่องของถูกใช้แล้วก็ไม่คุ้มค่ะ
สวัสดีครับ.
ไม่มีอะไรที่ได้มาโดยปราศจากการแลกเปลี่ยน...
และได้อย่างเสียอย่าง
เช่นนั้นเรื่อยมา, กระมังครับ
ลูกสาว : แม่ตรงนั้นสินค้าลดตั้ง ๕๐%
แม่ : แต่อันเก่าก็ยังใช้ได้นะลูก
ลูกสาว : แต่มันลดตั้ง ๕๐% นะแม่ หนึ่งปีมีครั้งนะ
แม่ : แต่ถ้าเราไม่ซื้อ มันจะลด ๑๐๐ % นะค่ะลูก
....
นั่นสินะ