คน กศน. ทุกคนทราบดีว่า นักศึกษา กศน. คือผู้ที่พลาด ขาดโอกาส และด้อยโอกาสทางการศึกษา...กศน.คือรถขบวนสุดท้ายของชีวิตทางการศึกษา...ถ้าพลาดรถเที่ยวนี้แล้ว...ไม่มีอีกแล้ว โอกาสทางการศึกษาหมดสิ้นด้วยเช่นกัน ความหวังที่จะก้าวหน้าในชีวิตนี้ ก็ดูจะมืดมนตามไปด้วย คนที่ต้องรับผิดชอบครอบครัว มีภารหน้าที่ต้องทำมาหาเลี้ยงชีพเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ โอกาสเปิดให้ชีวิตได้เข้ามาศึกษา กศน. ความหวังที่จะยกระดับชีวิต และยกฐานะทางครอบครัว ก็เป็นความสุขลึกๆ ในจิตใจตลอดมา แต่เมื่อได้เข้าสู่สนามประลองความรู้ความสามารถ ที่มุ่งสร้างวัตถุนิยม ทุนนิยม รวมทั้งบริโภคนิยม ซึ่งในวิถีชีวิตก็มิอาจปีนข้ามกำแพงเศรษฐกิจได้อยู่แล้ว กลับต้องมามีกำแพงความรู้ที่สุดสูง...ขวางกั้นอีก...แล้วจะเหลืออะไรอีกในความหวัง...ถูกปิดกั้นทุกด้าน...ปิดกั้นกันทำไม...จงช่วยกันทำลายกำแพงความรู้ลงมา...เติมพลังให้พี่น้อง นศ.กศน.ของเรา...เพื่อช่วยให้พี่น้องของเราสามารถปีนข้ามได้บ้าง...เพราะความหวังเขาเหลือน้อยอยู่แล้ว...ช่วยให้เขาข้ามไปเถิด...เพื่อเปิดเส้นทางแห่งความหวัง...เพื่อเป็นพลังให้เขาก้าวต่อไป...ขอให้การศึกษามุ่งสร้างสังคมด้วย...อย่ามุ่งสร้างแต่ความรู้แต่เพียงด้านเดียว...เพราะความรู้ที่จะสร้างให้สังคมสงบสุขได้นั้น...มีเพียงใบไม้ในกำมือของพระผู้มีพระภาคเจ้าเท่านั้น...มิใช่ใบไม้ในป่าใหญ่...ดั่งที่พระพุทธองค์ทรงเปรียบเทียบแก่สาวก ในสมัยพุทธกาล ขอฝากข้อคิดเห็นนี้แด่พี่น้อง กศน.ทุกท่านด้วย.
ไม่มีความเห็น