“ทำไมต้องทำบุญ”
ตอนเด็กๆ เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมเราต้องทำบุญ ทำไมพ่อ-แม่เราถึงได้ให้เราไปทำบุญบ่อยๆ ทำแล้วเราจะได้อะไร แต่ก็ไปนะ ถึงแม้บางครั้งจะมีบ้างที่ไม่ค่อยจะเต็มใจ ตามประสาเด็ก พอโตขึ้นมาก็ยังคงมีคำถามอย่างนี้อยู่ในหัวตลอด จนวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันได้พบคำตอบ จากคำถามที่เฝ้าถามมานาน วันนั้นเป็นวันที่แย่วันหนึ่ง มีสิ่งที่ทำให้รู้สึกขัดอกขัดใจ คับข้องใจ โกรธ น้อยใจ ไม่สบายใจ คิดไม่ตกไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร สารพัดที่จะรู้สึกแย่ๆ ขึ้นมาได้ในขณะนั้นได้แต่นั่งถอนหายใจเพราะรู้สึกตัวเองอึดอัดจนหายใจไม่ออกตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ออกซิเจนก็ยังมีอยู่รอบๆ ตัวมากมาย และด้วยความไม่สบายใจนี้ทำให้นึกถึงคำ คำหนึ่งที่มีคนเคยบอกเราไว้ คือ “ไปทำบุญสิ จะได้สบายใจ” ทำให้เราฉุกคิดว่า เออ จริงสินะ ลองไปดูไหนๆ ก็อารมณ์ไม่ดีแล้วนี่นา
ไปถึงที่วัดก็ได้บูชาพระรัตนตรัย สวดมนต์สรรเสริญคุณของพระรัตนตรัยเสร็จ นั่งสมาธิประมาณ 10 นาที จากนั้นจึงได้น้อมนำดอกไม้บูชาพระพุทธรูป ซึ่งเปรียบเสมือนตัวแทนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในช่วงที่ตั้งใจกระทำสิ่งต่างๆเหล่านี้ ก็ลืมเจ้าสิ่งที่คิดว่ามันเป็นปัญหาสำหรับตนเองอย่างมากไปแล้ว พอออกมาจากตรงนั้น เอ๊ะ ! ทำไมเราถึงรู้สึกโล่ง สบายใจ หายใจได้เต็มที่ ไม่รู้สึกว่าตัวเองมีปัญหาอะไร แตกต่างจากตอนที่มาอย่างเห็นได้ชัด “เพียงแค่หยุดใจ” เท่านั้น ผลบุญที่ได้กระทำส่งผลอย่างรวดเร็วต่อจิตใจของเราได้ขนาดนี้เชียวหรือ
นั่นเป็นเพราะ"บุญ" คือเครื่องกำจัด เครื่องชำระบาปอกุศล ภายในใจของเรา และยังประโยชน์ทั้งในโลกนี้ คือทำให้กาย วาจา ใจ ของเราบริสุทธิ์ ไม่คิดเบียดเบียนใคร อีกทั้งบุญยังเป็นเสบียงที่จะติดตามตัวเราไปในโลกหน้าอีกด้วย
ประสบการณ์นี้ทำให้ฉันรู้สึกว่า “บางอย่างเห็นได้ด้วยตา แต่บางอย่างเห็นได้ด้วยใจเท่านั้น” คุณว่าจริงไหมคะ
ความเห็น (3)
สาธุกุศลจิตค่ะ
"บุญ" คือเครื่องกำจัด
เครื่องชำระบาปอกุศล
ทำให้กาย วาจา ใจ ของเราบริสุทธิ์
ไม่คิดเบียดเบียนใคร
เป็นเสบียงที่ติดตัวไปในโลกหน้า
เรียกว่าทำแล้วได้กุศลจิต ตัดกิเลศ ลดกิเลศ ลดได้ใจก็สบาย ไม่ต้องร้อน
ประโยคที่ว่า "บางอย่างเห็นได้ด้วยตา แต่บางอย่างเห็นได้ด้วยใจเท่านั้น" เห็นด้วยที่สุด
คนอยาดทำบุญ
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆ
อยากทำบุญไว้เยอะๆเหมือนกัน
อยากช่วยเหลือผู้อื่นที่ตกทุกข์ได้ยาก
อยากให้ประเทศของเรามีแต่สิ่งดีๆ
รักกันทั้งประเทศ
มาร่วมทำบุญกันเยอะๆนะคะ