สัจจธรรมที่พบจากมวยซุ่ม
สัจจธรรมของวงการมวย
ปี ๒๕๒๔ ครูแก้ว (กองขุนจันทร์ ,,,เพื่อน/พี่ผู้มีคุณ) พร้อมผญ.บุญ จากไร่ทรัพย์ตะเคียน (พื้นที่เคยเป็นแดนสีชมู จังหวัดเพช็รบูรณ์ ) มาตาม
"....ไปครูเดี๋ยวนี้ เอาผ้าพันมือไปด้วย ชกคู่เอกให้ที คืนนี้...ที่ตลาดบึงสามพัน...ไม่หือ ไม่ซา เหล้าขาวหมดขวดพอดี...ไปกัน จากบ้านเขานางต่วมนครสวรรค์ ข้ามเขตไปเพช็รบูรณ์"
ถึงกลางตลาดบึงสามพัน บ้านหมออนามัย และ ครูเสมอ พานักมวยคู่ชกมาดูตัว ไอ้ดำ มันตรงมาจับมือผมทันทีและบอกว่าเอาไอ้คนนี้ .... ( ครูป๊ด มันทำไมไม่เลือกไอ้หมุน กับไอ้หวัดว๊ะ .... ครูแก้วตอบ.." ก็หุ่นรูปร่างมึง มันเหมือนมวยกรุงเทพ แกร่งหน้ามึงมีแต่กระดูก ผิวขาวเหมือนคนกรุงเทพ หน้าตาก็ไม่เหมือนคนในไร่..." (แสดงว่าหน้าตาครูปื๊ดเหมือนบ้านนอกซิ...เออ..เดี๋ยวเถอะมึง...)
ทุ่มตรง กลางตลาดบึงสามพัน ผู้คนมาจากในไร่ เยอะมาก
ยกหนึ่ง-สอง ปล่อยดึงราคา ดูจังหวะ และให้โอกาสมันทำ คนดูเฮชอบใจ ได้ยินราคาต่อรอง ไปทางมันสูงมาก เดิมพันเพิ่มเป็น สองหมื่นบาท
พักยกสอง ครูแก้วถาม " ปื๊ด เอาได้หรือยัง ..." " จับมาได้เท่าไรแล้ว...ผลจะเอาละน๊ะ "
ขื้นยกสาม รูปมวยเปลี่ยนไป ผมเล่นไปตามจังหวะฝีมือ จนราคาต่อรองพลิกกลับ เข้าประกบวงในไอ้ดำนี้ไม่มีเหลี่ยมมวยเลย มีแต่กำลัง ทักษะที่ใช้เมื่อเข้าวงใน คือ ยูโด (ฝึกมาจากครูสมัย(โอนสัญชาติจากอังกฤษ) ท่านใหพริ้วตัวตามแรงเหวี่ยงแล้วเหน็บเข่าเมื่อมีโอกาส ยอมให้เขาเหวี่ยงไปมาสองสามทีก็หมดแรง จากมวยที่ดูหน้ากลัวปลายยกสามกลายเป็นป้อแป้ ๆ ยกขาเตะไม่มีน้ำหนัก ยืนแกว่งไปมา รู้ทันทีเมื่อเข้าวงใน มวยตัวนี้ดูเหมือนหน้ากลัว แต่วงในไม่มีเหลี่ยมมวย กลัวเข่า
ยกที่สี่ ผู้ใหญ่บุญให้สัญญาณว่าจับราคามาได้หลายพันแล้ว ครูเอาไปครึ่งนึ่ง
ผมยำใหญ่ใส่คู่ชก มวยที่รูปร่างใหญ่โตดูเหมือนแกร่งกว่าใช่ว่าจะมีความฉลาด ฝีมือไม่ปราดเปรียว กำยำร่ำสันไม่ใช่เครื่องชี้วัดความสามารถ แต่ฝีมือไม่มี มีแต่ความใหญ่โตพละกำลัง จังหวะเตะหลวมมาก ยกนี้รู้สึกมันในอารมเพราะทำฝ่ายเดียว เล่นเตะซ้าย ต่อยซ้าย ประกบตี เสียงล้มดังครืน ๆ เพราะตัวมันใหญ่มาก เตะดังเพี้ย เข่าดังบึ๊ก ล้มดังครืน นึกภาพแล้วเหมือนล้มยักษ์
ยกที่ ห้า ไม่มีราคาต่อรอง มีแต่เสียง น๊อกเลยๆ เอาเลย ๆ สัญชาตญาณผมฆ่ามวยไม่เป็น ปะกบวงในจึงถามมันว่า
" ไหวไหม.." มันก็เงียบ
" กูหยุดให้แล้วน๊ะ.."มันก็เงียบ
"..ยืนให้ครบยกน๊ะโว้ย..." มันก็เงียบ
พอเผลอ มันใช้ศอกจามหัวทันที เล่นเอาคนดูเฮ โชคดีที่ไม่แตก เลยประเคนลูกเตะให้ชุดใหญ่ เป็นชุด ๆ จนหมดยกห้า " มึงนี่..เ ยนี่หว่า..."
หมดยกห้า ก็ต้องอภัยให้กันเมื่อไอ้ดำมันเดินมากราบเท้ากลางเวที
เซี่ยนมวยจ่ายเงินกันเรียบร้อย แต่พ่อ/พี่เลี้ยงมันไม่ยอมจบง่าย ๆ
"... มึงมวยซุ่มมาแต่ไหนวะ ... มึงไม่ต้องกลับ พรุ่งนี้มาชกกับพี่มัน เดิมพันเท่าไรก็ได้..."
ปล่อยให้เขาโต้เถียงกัน ผมมุดตัวหนีไปกับลูกหลานผ้ใหญ่เข้าไปหลบนอนในไร่ ผ้ใหญ่บุญกลับไปบอกผมคืนนั้นว่า "ครู...ผมรับคำท้ามาแล้ววางเดิมพันทันที ห้าหมื่นบาท ...."
เฮ้ย ....ผมตกใจเพราะเงินห้าหมื่นสมัยนั้น มันคือ ห้าแสนเดี่ยวนี้แหละ ถามตัวเองว่าเอาละซีเรา หาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ เป็นไงเป็นกัน พรุ่งนี้เต็มที่
นอนในไร่คืนนั้น เหมือนอยู่ในดงโจร ??????
ไร่นี้อย่กลางป่าลึก มี ๓๐กว่าครัวเรือน ส่วนมากเป็นคนจรมาจับจองที่ดินแล้วถือสิทธิ์ครอบครอง ตัวผ้ใหญ๋บุญ เป็นคนมีอำนาจมาก อายุประมาณ ๔๐ ทุกคนที่นี้แม้แต่เด็กยิงปืน ล่าสัตย์ป่าเป็นกันหมด อาหารมื้อนั้น เขาทำต้มไก่ ลาบไก่ แต่ผมชอบผัดเผ็ดงู ย่างอีเหน และผัดพังพอน คืนนั้นฟังบริวารผ้ใหญ่คุยฉลองชัยกันสนุกสนาน เหล้ายาเพียบ ส่วนตัวผมมีพ่อเฒ่าเป็นหมอนวดโบราณมาอบสมุนไพรแหม วิเศษจริง ๆ เพิ่งเคยเจอ ตัวเบา เลือดลมเดินดี แถมมีลูกสาวของคนในไร่หลายคนมาดูแล อยู่ที่นั่นเหมือนเป็นดารา ขวัญใจคนบ้านนี้
นี่แหละสัจจธรรม เมื่อไรที่เราสร้างผลประโยชน์ให้เขาได้ ความปิติยินดี ก็หลั่งไหลเข้ามา
แล้วถ้าเกิดพลาดท่าพ่ายแพ้ขึ้นมา คงต้องเป็นตรงกันข้าม อดโซเม่อไร ใครจะมาดูแล
ความเห็น (5)
แล้ววันรุ่งขึ้นเป็นอย่างไรครับ
นี่แหละสัจจธรรม เมื่อไรที่เราสร้างผลประโยชน์ให้เขาได้ ความปิติยินดี ก็หลั่งไหลเข้ามา
แล้วถ้าเกิดพลาดท่าพ่ายแพ้ขึ้นมา คงต้องเป็นตรงกันข้าม อดโซเมื่อไร ใครจะมาดูแล...มีก็แต่เพื่อนแท้นะคะ
จริงด้วยค่ะ..สัจจธรรมของชีวิต
สวัสดี คอรัมนิส บีเวอร์ คม ชัด ลึก
"... วันรุ่งขึ้นก็ต้องไปชก พวกเขาก็สืบว่าเราเป็นใครเช่นกัน เงินเดิมพันเลยลดเหลือ สองหมื่น ชกคืนที่สอง ชนะน๊อก เพราะปล่อยฝีมือเต็มที่ไม่ยั้งตั้งแต่ยกแรก ถึงยกที่สามกระซิบบอกให้มันเดินลงยอมแพ้ซะ ขึ้นยกสี่ มันเลยไม่ออกจากมุม " สมัยนั้น คิดแบบวัยรุ่น หลงตัวเอง จนลืมอนาคต ลีมไปว่าเราเป็นครู กล่าวฝ่ายผญ.บุญ ขนของพร้อมคนไปเพรียบ
ถึงวันนี้ คิดได้ก็ไม่สายใช่ใหม ขอบคุณที่ได้กัลญานมิตรผู้รอบร้และใจบุญ ตอนนี้อย่ใช้ชีวิตแบบเตรียมตัวตาย คือทำความดี ช่วยเหลือคน สร้างกุศลให้ถึงพร้อม เพราะรู้ตัวเองเช่นกันว่าใกล้วันนั้นแล้ว
แวะไปชมบรรยากาศชนบท ที่addแล้ว ทำให้นึกถึงเมื่อบรรจุใหม่ ๆ ทำหน้าที่ ครูของครูต่อไปเถอะ ศน.add
สู้ สู้....
