คิดฝัน # 1


เด็กๆในชุมชนมีกิจกรรมทำร่วมกันอย่างต่อเนื่อง มีห้องเรียนธรรมชาติ และผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนเป็นครูสอนเด็กๆเกี่ยวกับภูมิปัญญาอีสานที่เก่าแก่ บอกเล่าสิ่งต่างๆ สอนคติธรรม เล่านิทาน ประดิษฐ์ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ สอนการร้องหมอรำ เล่นดนตรีอีสาน ทำงานศิลปะร่วมกัน รู้จักหวงแหนสิ่งแวดล้อมในชุมชน...

                         นานแล้วที่ผมไม่ได้เข้ามาใน GOTOKNOW เพราะมัวแต่ทำอะไรหลายๆอย่างที่ผมคิดว่ามันเป็นประโยชน์ต่อสังคมรวมทั้งตัวผมเอง   ผมเฝ้าแต่คิดถึงการที่จะได้เข้ามาเขียนบันทึก แต่ก็ไม่มีเวลาสักที... ก็ได้แค่เขียนบันทึกสั้นๆในสมุดบันทึก ผมมีสมุดหลายบันทึกหลายเล่มแต่จะมีเล่มหนึ่งที่ผมเขียนที่หน้าปกมันว่า  “ สมุดคิดฝัน ” มันเป็นความฝันที่ผมอยากจะทำ และคิดว่าสักวัน 1 ในหลายร้อยฝันที่ผมฝันไว้ มันจะเป็นจริงสักอย่างนึง ..

                       1 ในฝันนั้นผมอยากที่จะทำกิจกรรมดีดีที่สร้างสรรค์กลุ่มเยาวชนที่หมู่บ้านของผม ให้เด็กๆในชุมชนมีกิจกรรมทำร่วมกันอย่างต่อเนื่อง มีห้องเรียนธรรมชาติ  และผู้เฒ่าผู้แก่ในชุมชนเป็นครูสอนเด็กๆเกี่ยวกับภูมิปัญญาอีสานที่เก่าแก่  บอกเล่าสิ่งต่างๆ สอนคติธรรม เล่านิทาน ประดิษฐ์ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ สอนการร้องหมอรำ  เล่นดนตรีอีสาน  ทำงานศิลปะร่วมกัน รู้จักหวงแหนสิ่งแวดล้อมในชุมชน.....โดยคิดว่าปิดเทอมนี้จะสร้างศูนย์เรียนรู้ร่วมกัน(บ้านดิน)ในพื้นที่ของตัวเอง...ให้เด็กๆได้มีที่ทำกิจกรรม รวมทั้งการชวนกันปลูกป่าและดูแลป่าชุมชนที่ผู้ใหญ่หลายๆคนทำหน้าที่แค่ปลูก แต่ไม่มีการเข้าไปดุแลอย่างเป็นระบบต้นไม้ที่ปลูกก็เลยเหลือแค่ตอ หรือซากต้นกล้าแห้งๆ ...(เฮ้อ คิดฝันแล้วมีรู้จะทำได้แค่ไหนครับ )

                          ยาวชนรักบ้านเกิด คำๆนี้มันฝังหัวผมอยู่ตลอด ทุกๆครั้งที่เข้าไปร่วมค่ายหรือกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ต่างๆทั้งในมหาวิทยาลัย และภายนอกมหาวิทยาลัย  ผมคิดถึงบ้าน คิดถึงน้องๆหรือแม้แต่เด็กเล็กๆในชุมชน ผมห่วงอนาคตของพวกเขา อยากให้พวกเขาเป็นคนดี รู้รักและห่วงแหนบ้านเกิดของเขาเอง...

ซัมเมอร์นี้จึงเป็นช่วงที่ดีที่ผมและพี่น้องที่จากบ้านไปหลายคนกลับมารวมตัวกัน ค่ายเยาวชนคนแพงบ้าน จึงผุดขึ้นมากลางใจของพวกเรา...หวังว่ากิจกรรมคงผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ประสบการณ์ที่ผ่านมาผมคงดึงมันออกมาใช้อย่างเต็มที่...

ไม่แน่น่ะครับ ผมอาจจะเชิญวิทยากรหลายๆคนใน GTK มาช่วยสอนประสบการณ์ดีดีให้เด็กๆในชุมชน...หวังว่าคงได้รับความกรุณาน่ะครับ

แล้วจะรายงานความเคลื่อนไหวในการทำกิจกรรมให้ทราบเรื่อยๆน่ะครับ

 

อบพระคุณทุกๆท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม และห่วงใยเยาวชนของชาติครับ

หมายเลขบันทึก: 243260เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2009 15:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 05:14 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (5)

อย่างน้อย ขอให้เด็กๆได้มีพื้นที่ของเขาเองบ้าง

      ไม่ถูกเบียดบังไปเป็นพื้นที่ของผู้ใหญ่เสียหมด

แวะมาให้กำลังใจ...

ขอบคุณที่ส่งพี่เข้าประกวด... แต่อย่างคิดอะไรมาก  ตอนนี้ G2K มีคนใหม่ๆ เข้ามาเป็นเครือข่ายเยอะแยะไปหมด ส่วนพี่กลายเป็นคนรุ่นเก่าไปแล้ว

รางวัล, ... เป็นเรื่องเล้กมากสำหรับคนเขียนงาน

งานของเรา มันมีตัวตนของมันเอง..

...

คงได้เวลามาคุยเรื่องค่ายกันได้แล้วมั๊ง...

สมปอง, กับสาดตาจาน ก้กลับมาแล้ว นิ

เอาใจช่วยครับ

อยากไปช่วยครับ

แต่ติดค่ายชมรมผมเอง

หวังว่าจะได้ร่วมงานกันนะครับ

  • สวัสดีจ้าน้องเดีย
  • พี่มาเป็นกำลังใจจ๊ะ

รอฟังผล..ครับ...

ไม่มีที่ใดในโลกจะเหมาะต่อการฝังรากชีวิต เท่ากับบ้านเกิดของเรา

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท