เสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ
- วันนี้ไปเจอบันทึกเก่าๆ ตั้งแต่เป็นนักเรียนมัธยมต้น นั่งอ่านแล้วก็ขำในคำพูดสมัยนั้น แค่งอนกับเพื่อนรักด้วยเรื่องนิดเดียวเราก็เอามาเขียนบันทึก เพื่อนสนิทสมัยเรียนมต้นจนถึงม.ปลาย ของผู้เขียน ชื่อ ตุ๊กตา เธอเป็นผู้หญิงตัวขาวอวบ แถมเรียนเก่งที่สุดในห้อง ม.1/12 เราสนิทกันเพราะอะไรไม่ทราบแต่รู้ว่าเราย้ายมานั่งเรียนคู่กัน หลังจากเจอกัน 2 สัปดาห์ ผู้เขียนจะเป็นเด็กตัวผอมเวลาเราเดินไปด้วยกันทุกคนจะมองเพราะว่าต่างกัน แต่เราก็สนิทกัน จำไม่ได้ด้วยสาเหตุอะไร
- ในบันทึกที่เจอ ผู้เขียนบันทึกไว้ว่า "วันนี้น้อยใจตุ๊กตาจัง ซื้อน้ำกระเจี๊ยบมาฝากแล้วไม่ยอมกิน ไม่รู้จะกลัวทำไมความอ้วน จำไว้จะไม่ซื้อมาฝากอีกเลย" เรื่องนิดเดียวแต่เราสามารถน้อยใจได้ แยกกับเพื่อนรักคนนี้ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เนื่องจากเพื่อนไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเปิดชื่อดังในกรุงเทพ ส่วนผู้เขียนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยปิดที่ภาคอีสาน ปี 1 และ 2 เราสองคนยังติดต่อไปมาหาสู่กันเวลากลับบ้านเสมอ จากนั้นก็แยกย้ายห่างกันมากขึ้น อีกทีที่ทำให้เจอกันคือวันที่เพื่อนเราจะแต่งงาน เห็นการ์ดแต่งงานครั้งแรกสงสัยมาก ว่าเจ้าบ่าวตุ๊กตาจะเป็นใครนะ และตอนนี้ตุ๊กตาจะหน้าตาเปลี่ยนไปหรือเปล่า 10 ปี ที่ไม่เคยเจอกัน จะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน
- เดินเข้าไปในงาน เห็นผู้ชายที่ยืนเคียงข้างผู้หญิงที่สวมชุดเจ้าสาวเพื่อนรักของเรา จำได้ที่ไม่เปลี่ยนแปลงเลยคือแววตา ผู้ชายที่ยืนเคียงข้างก็คือเพื่อนรักร่วมชั้นเรียนอีกคน นายแว่นที่คอยมาป้วนเปี้ยนกับเพื่อนรักเราตั้งแต่ ม.1 ด้วยความยินดีเป็นที่สุดเพื่อนทั้งสองเห็นเราแล้วรีบเข้ามาทัก เพราะว่าหน้าตาเราไม่เปลี่ยนเลย เพียงแต่ไม่ผอมเท่าเดิม 10 ปีผ่านไปมิตรภาพของเรายังคงอยู่ ประโยคที่เพื่อนทั้งสองพูด "มิตรภาพในวัยเด็กเป็นมิตรภาพที่สดใส ไม่มีมายา เพื่อนสมัยเรียนหนังสืออย่างน้อยโกรธกันก็เพราะเข้าใจผิด ไม่มีเรื่องผลประโยชน์มาเกี่ยวข้อง เพราะฉะนั้นมิตรภาพที่มีจึงเป็นมิตรภาพที่ยั่งยืน" ขอบคุณเวลาที่พาให้เจอเพื่อนรักอีกครั้งค่ะ
จุดนัดพบทุกวันที่ 31 ธันวาคม ของพวกเรา
ความเห็น (21)
มิตรภาพที่งดงาม ครับ :)
ว่าแต่ คนที่คิดถึงอดีตนี่เค้าเรียกว่า วัย ................ :)
- ดีใจด้วยค่ะที่เพื่อรักเป็นฝั่งเป็นฝา...
- มิตรภาพวัยเยาว์เป็นความผูกพันที่บริสุทธิ์จริง ๆ ค่ะ
- ขอให้พบ "รักแท้" และสมหวังในมิตรภาพอันงดงามค่ะ
ว๊าว..เจอคนแนวเดียวกันเลย..ชอบอ่านบันทึกเก่าๆเหมือนกันค่ะ..โดยเฉพาะช่วงวัยมัธยมเนี่ย..จะมีสำนวน ความรู้สึกที่ตลกมาก..เอามาอ่านอีกทีกี่รอบก็ยังขำค่ะ..ว่าคิดได้ไงเนี่ย..แต่บางอารมณ์ก็มีอะไรแฮปปี้นะคะ..มีทุกรสเลยล่ะ...ตอนนี้ก็ยังเก็บอ่านอยู่เลยล่ะ..สงสัยจะเริ่มวัย...แล้วก็ยอมรับล่ะเนอะ...
^^
คุณ Sila Phu-Chaya คะขอบคุณมากค่ะ รักแท้พบอยู่แล้วทุกวันจากพ่อกับแม่งัยคะ ยิ่งใหญ่มาก ไม่ต้องแสวงหาเลยค่ะ:X)
คุณครูแอ๊ว บางทีเวลาเหงาเป็นเพื่อนที่ดีมาก อ่านบันทึกเสร็จก็โทรศัพท์ไปคุยกันต่อ แต่ยังงัยก็ยังคิดว่าวัยรุ่นตอนสุดท้ายอยู่ล่ะค่ะ
เวลาเหงาเอาอะไรเก่าเก่ามาอ่านรู้สึกดีจัง..เสียดายจดหมายรักเก่าเก่า..เผาทิ้งไปหมดอิอิ..เผาทำไมก้อม่ายรู้...ฮือฮือ
เด็กๆ ..มีวัยที่สดใสร่าเริง บางครั้งอาจไม่รู้เลยว่า ทุกข์เป็นเช่นใด
แต่สำหรับผมแล้ว โตขึ้นๆ ด้วยตัวเลขของอายุ กลับยิ่งหวนหาอดีตในสมัยที่เป็นเด็ก
ผมจึงชอบเขียนถึงเรื่องราวในอดีตของตนเอง และใช้คำว่า "ความทรงจำที่เป็นปัจจุบัน" เสมอมา (หลายเรื่อง)
การหวนหาอดีต ก็ไม่ใช่จะหมายรวมว่า ปัจจุบันไม่มีความสุขเสียทั้งหมด หรอกนะครับ
พี่ ศน. add สบายดีแลสบายใจนะคะ
คุณ แผ่นดิน อดีตเป็นความทรงจำที่มีค่า และบางครั้งทำให้เรามีกำลังใจในการก้าวไปในอนาคตค่ะ
- อดีตเป็นประสบการณ์ชีวิตให้เราได้เรียนรู้ค่ะ
- ชีวิตคือ การเรียนรู้ค่ะ
- แลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยกันนะคะ
- บันทึกของปลายฟ้า
- (¯`•._.• ความรัก ^ ครั้งแรก •._.•´¯)
อ่านแล้วประทับใจครับ...
ความทรงจำแห่งมิตรภาพงดงามเสมอครับ...
ขอบคุณครับผม...
สวัสดีค่ะ
- เหมือนพี่คิมค่ะ
- มีบันทึกส่วนตัวเป็นตระกร้าค่ะ
- และชอบเขียนเรื่อง เล่าเรื่องประจำวันที่บางครั้งลืมแล้ว
- เมื่อค้นมาอ่าน..ก็จำได้ ..เขาจึงบอกว่า
- เป็นสมุดบันทึกความจำไงหละ
สวัสดีค่ะ
มาอ่านแล้วต้องยิ้ม ๆ ไปด้วยค่ะ .. วัยรุ่นตอนปลายสายอาชีพ...^_^...
มิตรภาพในวัยเด็กเป็นมิตรภาพที่สดใส ไม่มีมายา เพื่อนสมัยเรียนหนังสืออย่างน้อยโกรธกันก็เพราะเข้าใจผิด ไม่มีเรื่องผลประโยชน์มาเกี่ยวข้อง เพราะฉะนั้นมิตรภาพที่มีจึงเป็นมิตรภาพที่ยั่งยืน
ชูมือเห็นด้วยทั้งสองมือเลยค่ะ
(^___^)
สวัสดี คุณทรายชล
- แวะมาอ่านความทรงจำ
ลพบุรีใช้ไหม
น้องทรายคะ
อ่านแล้วใสๆๆ มากเลย น่ารัก บริสุทธิ์คะ
แม่ต้อยเข้ามาขอให้น้องทรายมีความสุข สุขภาพแข็งแรงในปีใหม่ไทยๆนี้นะคะ
แวะมาให้กำลังใจน้องทราย ต้องบอกว่าขยันเขียนและเขียนได้น่าอ่านมาก
สงสัยพี่กุ้งจะเป็นแฟนคลับทรายซะเเล้วกระมัง
- นอกจากมิตรภาพวัยเด็กวัยใสไม่มีมายา พี่ศิลาก็เพิ่งเรียนรู้ว่าวัยชราก็มีมิตรภาพอบอุ่นได้เหมือนกันค่ะ เพราะใครที่อยู่กับเราได้ยาวนานจนชราคงเหลือน้อยเต็มที อิอิอิ ใช้กาลเวลาพิสูจน์ไงคะ
- ระลึกถึงมากเลย หายไปไหนจ๊ะ น้องสาวคนเก่ง
สวัสดีค่ะ °o.O ปลายฟ้า O.o° Mr.Direct ครูคิม คนไม่มีราก คุณเหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์ แม่ต้อย พี่กุ้งสุธีรา คุณSila Phu-Chaya
ขอบคุณทุกคนที่ระลึกถึงค่ะ
น้องทรายคะ
คิดถึงคะ
สวัสดีครับ อ.ทราย
เพื่อนผมที่ไม่ได้เจอกันนานจะทักว่า....เฮ้ย! เหมือนเดิมเลยนะ...แต่อ้วนขึ้น...(อิอิ)
นำภาพจาก พิพิธภัณฑ์เปลือกหอย จ.ระยอง มาฝากครับ ลูกศิษย์ของอาจารย์อาจจะชอบ เป็นตอนแรกครับ (เก็บภาพมาเยอะ)
คลิกที่ภาพตามไปดูได้เลยครับ
