เรื่องของจิตใจ

ธรรมะไม่ติดปีก

.. วันแห่งความรัก..ผ่านไป 2 วัน ใช่ว่าความรักของทุกคนจะหมดไปตาม เพราะการมีความรักให้กับทุกคนเป็นสิ่งที่ดี แต่ขอให้เป็นความรักที่แสดงออกในทางเหมาะสม ขอยินดีกับผู้กำลังมีความรักแบบสดใส...

สำหรับผู้เขียน...ก็มีรักหนึ่งเหมือนกัน คือรักพ่อแม่ พี่น้องและครอบครัว และอยากให้ทุกคนมีความรัก ความรู้สึกดีๆแบ่งปันกันถ้วนๆหน้า ไม่มากก็น้อย

วันเวลา..ผ่านไป เท่ากับว่าคนเราอายุก็มากขึ้น(ปลงตกมาก หรือเปล่า..) นึกถึงอดีตที่ตัวเองเป็นเด็กแล้วก็ยิ้ม นึกถึงเหตุการณ์ที่ประทับใจในวัยต่างๆ ปัจจุบันคงเรียกหาอดีตไม่ได้ แต่สามารถทำเรื่องดีๆได้เยอะแยะ เวลาที่ทำบาปแค่เหยียบมด หรือโกหกคนอื่น เท่ากับโกหกตัวเองเลย จะทำอย่างไรดี..ก็แก้ไขใหม่ เวลาไม่สบายใจ มักจะเรียกร้องหาธรรมมะเพื่อบำรุงจิตใจตนเอง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของคนเรา สมัยเมื่อปี พ.ศ.2544 จำได้ว่าย้ายจากจังหวัดบุรีรัมย์ ไปสอนอยู่ที่อำเภอสังขะ เมื่อก่อนไม่มีเวลาตักบาตร ทำบุญที่วัด ก่อนจะได้ย้าย มีหมอดูคนแก่ทักว่า "หนู จะได้ย้ายน่ะ ถ้าจะเดินทางกลับให้มาหายายก่อนน่ะ ยายจะเลือกฤกษ์ วันดี" พอจะได้ย้ายจริงๆ ก็ลืมสนิทเลย พอไปทำงานที่ใหม่ได้ประมาณ 2 เดือน พี่ชายก็เสีย มีปัญหาหลายเรื่อง โรงเรียนกับวัดอยู่ใกล้กัน ก็ไปทำบุญตลอด เพราะแรกๆฝันเห็นพี่บ่อยมาก แต่ทำบุญให้เขาเรื่อยๆ เวลากรวดน้ำก็เอ่ยชื่อเขา ไม่นานก็ไม่เคยฝันอีกเลย ปัจจุบันจะเชื่อเรื่องบุญ บาปมาก แตก็เป็นเรื่องของจิตใจของแต่ละคน