ทายซิ เด็กพวกนี้วิ่งหนีอะไร?
ลองทายเล่นๆนะครับว่า...
เด็กๆกลุ่มนี้วิ่งหนีอะไร?
1............................................................................................................................
2............................................................................................................................
3............................................................................................................................
เฉลยให้เลยนะครับ :)
ช่วงบ่ายๆวันหนึ่งผมออกมาปั่นจักรยานเล่นในตัวเมืองอุดรธานี
ก่อนจะออกำลังกายเลยแวะกินข้าวเอาแรงที่ร้านอาหารตามสั่ง อยู่หลังโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง
นั่งกินๆอยู่ ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเร่งรัว ตึบ ตึบ ตึบ น่าตกใจ วิ่งใกล้เข้ามา เงยหน้าขึ้นอีกที เด็กนักเรียนมัธยม เกือบครึ่งร้อย วิ่งกันแบบไม่คิดชีวิต แทบจะชนกันตาย แม้แต่ตอนข้ามถนนผมก็ว่าไม่มีใครดูรถนะครับ คือวิ่งกันกลางถนนเอาอย่างนี้เลยดีกว่า
ผมก็นึกว่าน้องเค้าวิ่งหนีอะไรมา หรือไม่ก็มีเรื่องต่อยตีกันสักอย่าง ปรากฏว่าไม่ใช่ครับ น้องๆเค้าแข่งกันมาจองโต๊ะเกมส์ On Line ที่เปิดอยู่ติดกับร้านข้าวที่ผมนั่งอยู่ ?!?!? วิ่งมาแย่งเครื่องเกมส์...กลัวไม่ทันเพื่อนๆ เฮอะๆ
วันนั้นผมไม่ได้ตั้งตัว วันต่อมาผมเลยนั่งรอเลยครับ รอเวลาโรงเรียนเลิก รอเวลาประตูหลังโรงเรียนเปิดแล้วจะเก็บภาพวินาทีเป็นนาทีตายของพวกมัน เอ๊ย พวกน้องเค้าให้ทัน เลยได้ภาพนี้มาแหละครับ
ดูภาพอีกที ดูหน้าน้องผู้ชายคนกลางสิครับ เครียดเชียว น่าให้เหรียญทองมั้ย อิอิ
ความเห็น (27)
สวัสดีค่ะคุณ adayday
คุณน่ะได้นอนรึยังคะ กลางคืนเล่นเกมส์กับเพื่อนเลยนอนดึก แล้วกลางวันละคะ เล่นเกมส์แบบนี้อ่ะเปล่า? อิอิ..ล้อเล่นน่ะค่ะ (อืม..แต่ก็น่าสงสัยอยู่ดี ตอนเกิดเหตุก็อยู่แถวนั้นด้วยสิ...อุ๊ย!อันนี้คิดในใจนะคะ...)ได้อ่านเรื่องของคุณจบคราใด มีอะไรให้อมยิ้มแก้มตุ่ยทุกทีสิน่า...ดูน้องคนกลางสิ555555555555555555555
น่าจะจับเด็กพวกนี้เป็นักวิ่งทีมชาตินะคะ
ลุกสาวพี่ประกายรีบกลับ้านคะ ไม่ได้ไปวิ่งแข่งเพื่อจองเกมส์
พี่ประกายตัดปัญหาการไปใช้Internet ที่ร้าน ติดตั้งให้ที่บ้านเลยคะ
ควบคุมได้ จำกัดเวลาได้ จำกัดการคบเพื่อนได้ ไม่รู้คิดผิด คิดถูก
เป็นภาพที่ได้อารมณ์จริงๆ ครับ
เห็นแล้วชวนให้คิดถึงหนังสือ
"โลกพลิกโฉม"
ของท่าน อาจารย์ สุวิทย์ เมษินทรีย์
ท่านพูดถึงว่า
การจัดศึกษาวิชาต่างๆของเด็กๆ
น่าจะทำให้เหมือนเกมส์คอมพิวเตอร์
นั่นคือ
1.มีความสนุก
2.มีความท้าทายชวนให้
ฟันฝ่าไปแต่ละขั้น
เหมือนการผ่าน stage ต่างๆ ของเกมส์
3.รู้ผลลัพท์ตลอดเวลา
เหมือนเวลาเล่นเกมส์แล้ว
เห็นคะแนนแบบ Real Time
ก็น่าคิดเหมือนกันนะครับ
ถ้าโรงเรียนไหนสามารถจัดการศึกษา
ให้เด็กสนุกเหมือนเล่นเกมส์ได้
รับรอง ตอน 8 โมงเช้า
เราคงได้เห็นภาพแบบนี้ที่หน้าโรงเรียน
คิดๆ แล้วมันก็น่าท้าทายดีเหมือนกันนะครับ
ขอฝากถึงท่านครูบาอาจาย์ทั้งหลายด้วยนะครับว่า
อย่ายอมแพ้ร้านเกมส์
ท่านต้องเปิดสงครามแล้วล่ะ
เพื่อแย่งลูกค้าจากร้านเกมส์
กลับมาสู่โรงเรียน
ถ้ามีโรงเรียนไหนทำได้
ช่วยแจ้งให้ทราบด้วยนะครับ
คุณ adayday จะได้ไปเก็บบรรยากาศ
มาให้เชยชม
ฝากผู้ใหญ่ในกระทรวงศึกษาด้วยนะ
ครับ
จะปฏิรูปการศึกษา คงต้องไปศึกษา
พฤติกรรมเด็กๆ ที่ร้านเกมส์ก่อน
ไม่ใช่จ้องจะปิดอยู่ร่ำไป
ขออภัยที่พรั่งพรูและพาดพิงเยอะไปหน่อย
ก็แค่อยากเห็นเด็กๆ วิ่งไปโรงเรียน เหมือนไปร้านเกมส์บ้าง...เท่านั้นเองครับ
ชอบภาพมากๆเลยครับ
มีการตั้งคำถามว่าเกมแอ็คชั่นทำไมต้องมีการต่อสู้ และ มักตั้งเป้าหมายเพื่อการเอาชนะ
ผมขอแนะนำเกมของอีวาน มาโรวิค ผู้ก่อตั้งกลุ่ม Otpor หรือกลุ่มเยาวชนที่เคลื่อนไหวเพื่อสนับสนุนประชาธิปไตย
พวกเขาพัฒนาเกมเเอ็คชั่นขึ้นมาชื่อว่า a force more powerful
เกมนี้น่าสนใจครับคุณเดย์ ก็เริ่มต้นเหมือนเกมทั่วไปคือต้องเอาชนะศัตรูให้ได้ แต่วิธีการสิครับ น่าสนใจ ไม่เน้นความรุนแรงครับ
GAME
The first and only game to teach the methods of influencing or changing the political environment using nonviolent methods
มี ๑๐ วิธีการให้เลือก เช่นแจกใบปลิวต่อต้าน การสไตรค์ การคว่ำบาตร การไม่ให้ความร่วมมือ
เห็นไหมครับว่า ช่างเข้ากับสถานการณ์และให้ความสำคัญกับ การไม่ใช้ความรุนแรง จะให้ดีต้องมี "การสานเสวนา" นะครับ :)
จุดเด่นเกมนี้ให้น้ำหนักที่การวางกลยุทธ์ การตัดสินใจที่รวดเร็ว และการหาพันธมิตร ฯลฯ
เห็นว่าเข้ากับ ภาพและเรื่องที่คุณเดย์เล่าเลยเอามาฝากครับ
สวัสดีค่ะ
* นับว่าเด็กๆ มีความพยายามสูง
* เด็กๆ ไม่พยายามอ่าน คิด หรือหาวิธีการในการเรียนรู้หนังสือเท่ากับเรียนรู้การเล่นเกมส์
*สุขกายสุขใจนะคะ
ลงชื่อต่อท้าย
ยืมภาพด้วย เห็นแล้ว ได้ใจค่ะ
ความรักที่ขับเคลื่อนอย่างช้าๆ แต่ปลอดภัย อิ อิ
ที่ขอนแก่น หายากแล้วนะค่ะ
แต่เอ..........หรือว่าเราไม่ค่อยได้เข้าเมือง เลยไม่เห็นสามล้อนัก
แบบว่าอยู่แต่บ้านนอก (เขตเทศบาล)ค่ะ
ตื่นกันแต่เช้าไม่ปลุกกันบ้างเลย เห็นภาพแล้วตื่นเต็นดีนะ ดูแล้วก้ออย่าคิดมาก
ทุกอย่างเป็นวิบากกรรม ถ้าใครมองไม่เห็นห้วงแห่งชีวิตก้อจะหลุดเข้าไปในวงวรในโดยไม่รู้ตัวงี้แหละ สาธุ...........
น่าเห็นใจนะครับเด็ก ๆ สมันนี้ ทุกอย่างต้องแก่งแย่งแข่งขันไม่ว่าจะกิน เดิน เล่น แล้วอนคตประเทศจะเป็นอย่างไรครับ ถ้าเราไม่รีบช่วยกันแก้ไข
หลานๆลูกเพื่อนครูก็ไปเรียนโรงเรียนนี้ไม่รู้ว่าอยู่ในกลุ่มนี้หรือเปล่าอิอิ หนองบัวลำภูกับอุดรแค่ภูเขากั้น สักวันคงได้เจอตัวเป็นๆนะคะ
สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆทุกๆท่าน
ว๊าก ตกใจครับเพราะไม่ได้เข้ามาวันนึงเลยไม่ได้คุยตอบทันที ขออภัยมากๆเลยนะครับ :)จะทะยอยตอบเดี๋ยวนี้เล้ย
ครูแป๋มครับ
แอบสงสัยผมใช่มั้ยว่าไปทำอะไรอยู่แถวนั้น อิอิ ดึกๆผมจะเล่นเกมที่ร้านของเพื่อนครับ(เล่นฟรีครับ แฮะๆ ไม่ยอมเสียตังค์แน่นอน)กลางวันเป็นเวลาท่องเที่ยวและถ่ายรูปครับ ดื่มด่ำกับบ้านเกิดกันไป ต้องชวนกันมานั่งดูเองครับ ระทึก และผ่านไปเร็วมาก 555
เฉลยหรือยังคะ น้องเดย์ adayday
เอาดอกไม้ บ้านน้องไก่ ประกายมาฝาก
ตกลง เด็กๆๆวิ่งไปไหนกันคะ..ไปเล่นเกม หรือคะ
พี่ประกายครับ
ดีใจที่ได้ยินอย่างนั้นนะครับพี่ ติดไว้ที่บ้านน่าจะได้ดูแลและพูดคุยกับลูก ใกล้ชิดกันด้วย
ว่างๆชวนมาเขียนบันทึกที่ห้องนี้สิครับ จะได้มาเป็นคู่แม่ลูกไง น่ารักดีนะผมว่า :)
คุณณภัทร๙ ครับ
น่าสนใจมากๆเลยครับแนวคิดนั้น
สนุก ท้าทาย รู้ผลลัพท์ทันที
ท้าทายสำหรับโรงเรียนด้วยครับที่ต้องปรับตัว
สอนสนุกทั้งในทั้งนอกโรงเรียน บอกความจริงเค้า และให้เค้าเห็นความจริง
เชื่อว่าเด็กๆไม่อยู่ที่ตรงนั้นนานหรอกครับถ้าเค้าเห็นว่าวันหนึ่งมีอะไรที่จริงกว่า :)
พลั่งพลูมาเถอะครับเผื่อเรานึกคำพูดดีๆออกมาได้เช่นความเห็นนี้ไงครับ
คุณจตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูรครับ
คุณจตุพรช่างภาพคนเก่งอีกคนประจำG2K ใครยังไม่รู้จักและชอบดูรูปสวยๆพร้อมคำบรรยายลึกซึ้งเชิญคลิ๊กไปที่บล็อกคุณจตุพรเลยนะครับ เพราะผมก็ชอบมากเหมือนกัน :)
ขอบพระคุณมากๆเลยครับ เพราะผมก็ชอบเล่นแอ็คชั่นสนุกสนุกแต่ไม่เคยเล่นเกมอย่างที่คุณว่าเลย เดี๋ยวผมจะไปวานเพื่อนหาให้นะครับ แค่ฟังก็น่าสนใจแล๊วว ไปได้มาจากไหนครับเนี่ย เล่นแล้วได้ความว่าไงผมจะรายงานให้ทราบอีกทีนะครับ
พี่พรรณาครับนาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
ผมก็ว่าการเรียนนี้น่าสนุกและน่าค้นหาเหมือนกับเกมนะครับ ผมให้ดูแค่ภาพไงครับ
แต่เอาเข้าจริงๆเด็กเหล่านี้อาจจะวิ่งมาหาวิธีเรียนจากเกมก็ได้น๊า
ใครจะไปรู้ :)
พี่กระติกครับกระติก~natachoei ที่ ~natadee
ภาพนี้ถ่ายที่หนองคายครับ ชอบมองและคิดตามเวลาที่เห็นลุงๆสามล้อถีบปั่นผ่านครับ :)
พี่มาลัย และพี่ส่างนันตา ครับ
บรรยากาศจริงๆนั้นผ่อนคลายกว่านี้นะครับผมลืมบอก
แต่ก็หวังไม่ให้เค้าหลุดไปจนลืมตัวใช่มั้ยครับ มองอีกแง่นึงเค้าอาจจะเอาพลังตรงนี้ไปปรับใช้ปรับช่วยประเทศเราในอนาคตก็เป็นได้นะครับ
ใช้ในแง่ผู้ใหญ่ที่เคยผ่านช่วงวัยตรงนี้มาก่อนไงครับ :)
สวัสดีครับคุณทรายชล และครูพี่อ้อย
วันไหนเห็นผู้ชายปั่นจักรยานสีดำเร่ร่อนในเมืองอุดร หรือเห็นตามร้านหนังสือและร้านซีดีแวะเข้ามาทักตัวเป็นๆกันนะครับ ดีใจที่รู้ว่าอยู่ใกล้กันแค่นี้ :)
ใช่แล้วครับครูพี่อ้อย เด็กเหล่านี้เรียนเสร็จแล้วก็ต่อด้วยเกมซัก 2-3 ชั่วโมง แต่เรามองอย่างเข้าใจแล้วค่อยๆชวนเค้าออกมาอย่างประณีประนอมละกันนะครับ เพราะวันที่ผมไปเล่นเกมที่ร้านของเพื่อนก็มีเด็กๆนี่แหละครับมาเล่นด้วยกัน เล่นเสร็จแล้วก็ชวนกันไปเตะฟุตบอล ฯลฯ
หลากหลายครับ หลากหลาย :)
โอ้ โห........ ถ่ายมาได้ไงคะ
ท่าทางจะวิ่งเร็วมากๆ แต่ไม่เร็วเท่าชัตเตอร์ของคุณเดย์ ใช่ไหมคะ
อิอิ
game ที่ผมแนะนำครับ
A FORCE MORE POWERFUL
The Game of NONVIOLENT Strategy
อ่านรายละเอียดได้จากตรงนี้
http://www.aforcemorepowerful.org/game/index.php
For More Information
For media inquiries and general information, contact Miriam Zimmerman at [email protected]
ลองดูนะครับ
สวัสดีครับคุณพอลล่า
อิอิ เด็กๆวันใจร้อนกล้องเราก็ต้อ
เร่าร้อนตามน่ะครับ :)
ขอบพระคุณมากเลยครับคุณจตุพร เดี๋ยวคลิกตามครับผม :)
คำตอบ ของผม คือ
ไม่ได้วิ่งหนี รีบไปห้องเรียน แย่งกันนั่งแถวหน้า :)
ขนาดนี้เลย หรือครับ...ที่สุราษฏร์ฯ ผมยังไม่เคยเห็น.....หรือยังไม่เคยเจอ (อาจจะมี)
เพราะกระแสมอมเมา....ปชช. หรือความบ้าคลั่ง...ของสังคมไทย ที่มีต่อ.....สิ่งเร้า
มันช่าง เยอะเหลือเกิน....ผมก็ได้แต่....ห่วงสังคม....พยายามคิดอยู่ ว่าจะต่อต้ากระแส
เหล่านี้อย่างไร
สวัสดีครับ เดย์
โอ้โห! มีแววนักวิ่งทีมชาติกันทั้งนั้นเลย ;-)
หะแรกพี่คิดว่าวิ่งหนี เหลือง-แดง ตีกันซะอีก...อุ๊บส์ :-P
ถ้าเด็กๆ วิ่งไปหาความรู้เหมือนวิ่งหน้าตั้งไปหาเกมส์อย่างนี้ก็สิเนอะ....
สวัสดีครับพี่ชิวบัญชา ธนบุญสมบัติ
ขอบคุณที่แวะมาชมนะครับ อย่างที่พี่และสมาชิกท่านอื่นว่าแหละครับ
น่ากลัวจะวิ่งชนรถเค้าพังเอาน่ะครับไม่ใช่อะไร อิอิ :)
ทุ่มเทกันน่าดูนะคะ น่ายกย่องกับความตั้งอกตั้งใจ
สวัสดีครับคุณแม่น้องหมิง
เรี่ยวแรงเยอะและทุ่มเทกันขนาดนี้ บวกความตั้งอกตั้งใจเข้าด้วยแล้วเจอพวกเค้าที่ไหนฝากชวนไปทำประโยชน์อื่นๆด้วยนะครับ อย่าเพิ่งไปตำหนิกันเสียทีเดียว :)
เชื่อว่าน้องๆเค้าจะทุ่มเทมากเหมือนๆกับการเล่นเกมครับ :)