วันแห่งความหวัง


ขณะนั้นเป็นเวลาประกาศรางวัลเลขท้าย 3 ตัว 2 ตัวและรางวัลที่ 1 ซึ่งเป็นสุดยอดความหวังของคนทั่วประเทศ

เมื่อวาน 16 เมษายน 2549 ดิฉันเดินเข้าตลาดโคกมะตูม (พิษณุโลก) ในเวลาบ่าย 3 โมงนิดหน่อย เพื่อไปซื้อของใช้และอาหารเย็น มีความคึกคักเกิดขึ้นชนิดน่าทึ่ง ไม่ใช่ควันหลงหลังสงกรานต์ ไม่ใช่เกิดเหตุจราจล แต่ดิฉันเห็นแสงแห่งความหวังจากสายตาของแม่ค้า พ่อค้าในตลาด ทุกคนนั่งจ้องจอทีวี ที่เปิดเสียงดังไปทั่วตลาด ( เปิดหลายจอ แต่ช่องเดียวกัน) บางคนที่ไม่ได้นั่งหน้าจอ เพราะต้องขายของก็เงี่ยหูฟังแบบไม่ได้ตั้งใจสื่อสารกับลูกค้าเลย (รู้สึกโดนขโมยซีนค่ะ)

สาเหตุของอาการเหล่านี้เกิดจาก ขณะนั้นเป็นเวลาประกาศรางวัลเลขท้าย 3 ตัว 2 ตัวและรางวัลที่ 1 ซึ่งเป็นสุดยอดความหวังของคนทั่วประเทศ (ก็ว่าได้) คาดว่าน่าจะมีคนทำวิจัยเรื่องแสงแห่งความหวังนี้กันพอดู ต้องลองไปค้นดูสักหน่อย เคยเห็นผ่านๆ ตาบ้างเหมือนกัน เกี่ยวกับโอกาสถูกรางวัลสลากออมสิน แต่นานมากแล้ว ต้องลองไปสำรวจดูว่าจะมีสักกี่เรื่องนะ

ใครนะที่บอกว่า คนไทยจะไม่จน จากมุมมองของดิฉัน (คนเดียว รึเปล่า) ตราบใดที่คนส่วนใหญ่ ของตลาดที่ทำมาค้าขายด้วยลำแข้งของตนเอง ยังมีความหวังจากหวย ทั้งใต้ดินและของรัฐบาล ประเทศเราก็คงยังยากจนไปเรื่อยๆ ก็คนทำงานหาเงินได้ทุกวันยังฝากความหวังกับหวยซึ่งใครก็ตามที่เรียนคณิตศาสตร์:ความน่าจะเป็นมา จะทราบว่าโอกาสการถูกรางวัลน้อยมาก

สังคมไทยเรา น่าทึ่งจริงๆ

หมายเลขบันทึก: 24181เขียนเมื่อ 17 เมษายน 2006 13:57 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม 2012 21:25 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

เคยได้ยินคำพูดหรือเปล่าว่า....คนจนเล่นหวย คนรวยเล่นหุ้น...

ความหวังอันน้อยนิด...เมื่อเทียบกับความน่าจะเป็นความน่าจะถูกรางวัล แต่เป็นความหวังที่ยิ่งใหญ่....สำหรับคนบางคน....บางครั้งมนุษย์เราก็ต้องอยู่ได้ด้วยความหวัง..ถึงจะเป็นความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ก็ตาม 

อืมน่าคิดนะ เพราะผมก็เป็นคนหนึ่งที่ซื้อหวยเพื่อความฝันลมๆแล้ง ซึ่งมันก็ทำให้สมองหลั่งสารความสุขออกมาก่อนหวยออกนะ แต่หลังจากนั้นก็ว่ากันงวดหน้านะ
มันเป็นความเชื่อของบุคคลนะคะ  ความสุขกับการที่เขาได้ทำ  ทำแล้วไม่เบียดเบียนใคร  ไม่เดือดร้อนใคร  ครอบครัวมีความสุข  ก็ใช้ได้  เศรษฐกิจพอเพียงนำเราไปสู่ความสุขในชีวิตค่ะ  ขอบคุณ  สวัสดีค่ะ
ดิฉันไม่รวย........แต่ไม่เคยซื้อหวย....เพราะอะไร.....เพราะไม่รู้จะซื้อจากฐานของเลขอะไร...มันคิดไม่ออก.....เวลาเห็นคนอื่นซื้อยังเสียดายแทน.....หากเอาไปกินก๋วยเตี๋ยว น่าจะดีกว่า....แต่เวลาเห็นเขาถูก..นิดๆหน่อยๆ ก็ดีใจไปด้วย.....แอบคิดว่าซื้อตั้งร้อยครั้งเพิ่งถูกครั้งเดียว....เรื่องนี้ จูนกันยากมากระหว่างมุมมองของคนซื้อ....กับคนไม่ซื้อ.......คิดคนละแบบกันเลยจริงๆ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท