เล่าเรื่องให้เพื่อนฟัง ตอนที่ 2

กว่าจะถึงวันนี้

   หลังจากจบ ม.3 ก็ได้งานทำเป็นงานบริษัท จากการแนะนำของเพื่อนมีรายได้ดีพอสมควร  และค่อนข้างจะเป็นคนบ้างานมาก จะทำงานทุกวัน ไม่เคยหยุด บางครั้งทำแทนเพื่อน ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย อาจเป็นเพราะว่ามีสำนึกอยู่เสมอว่า เมื่อมีงานทำต้องรักงานที่ทำ อีกอย่างเราก็ไม่ควรอยู่อย่างประมาทระยะทางข้างหน้ายังอยู่อีกไกล

   โอกาสมาถึงอีกครั้ง เมื่อเพื่อนร่วมงานชักชวนให้ไปเรียนครู (จะเห็นว่าในชีวิตจะมีเพื่อนคอยสนับสนุนให้กำลังใจตลอด)  การคบเพื่อนก็เป็นสิ่งสำคัญเพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตร จะเป็นผู้ที่คอยส่งเสริมชักชวนนำไปสู่สิ่งที่ดีดีเสมอการไปเรียนครูครั้งนี้ต้องตัดสินใจว่าจะเลือกงานหรือเลือกเรียนเพราะการทำงานเป็น กะ เป็นอุปสรรค์ทั้งการเรียนและการทำงาน ในตอนนั้นไม่รู้ว่าตนเองคิดผิดหรือถูกที่เลือกเรียนเพราะไม่รู้ว่าจะประสบผลสำเร็จหรือไม่เสี่ยงที่จะต้องตกงาน(ปัจจุบันจึงรู้ว่าคิดถูก) การเรียนครูก็จะเรียนเป็น 2 ระยะ คือเรียน ปกศ.ต้น 2 ปี จบแล้วจึงสอบเรียน ปกศ.สูงอีก 2 ปีที่แรกตั้งใจว่าจะเรียนเพียง ปกศ.ต้น ก็เพียงพอแล้วแต่ก็บังเอิญสอบ ปกศ.สูงได้อีก  เมื่อต้องเรียนถึง 4 ปี งบประมาณคือเงินที่เก็บไว้ตอนทำงานบริบัท ก็ทำท่าว่าจะไปไม่รอดแน่ บังเอิญโชคดี เพื่อนมาชวนให้ไปเป็นครูโรงเรียนเอกชนอันนี้เองเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นครู เงินเดือน 750 บาท  กับการที่ต้องเช่าบ้านอยู่ข้าวต้องซื้อหน่วยกิตต้องจ่ายค่าเดินทางไปเรียน ก็พอทนได้ เรียน 4 ปี จบ ปกศ.สูง เป็นชัยชนะครั้งที่ 2 ที่ฝ่าฟันอุปสรรค์มาได้ คิดในใจว่า พอแล้วขณะนี้ดีที่สุดแล้วสำหรับคนที่เริ่มต้นจากศูนย์

     แต่แล้วก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อเพื่อนรุ่นพี่และเป็นครูใหญ่ที่โรงเรียนที่สอนอยู่ ชวนไปสอบเข้าเรียนปริญญาตรี ที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ แล้วก็มีโอกาสเข้าไปเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย ในตอนนี้แหละ ที่ต้องใช้ความอดทนอดกลั้น อดกิน นั่นก็หมายความว่า ต้องอดทนต่อความยากลำบาก  การทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยไม่ใช่เรื่องสนุกเลย ต้องมีวินัยในตนเอง อดกลั้นไม่ทำอะไรตามใจตนเองตามกระแสสังคม อดกินเราต้องใช้จ่ายอย่างประหยัด ทำนองว่าอะไรไม่ควรซื้อก็อย่าไปพิไรซื้อ  แม่ เคยสอนว่า ถ้าอยากอย่าซื้อ ถ้าหิวจึงกิน  (ขอบคุณแม่มากสำหรับคำสอนดีดี)ด้วยใจที่ใฝ่รู้ไฝ่เรียนชัยชนะครั้งที่ 3 จึงเกิดขึ้น จบปริญญาตรีด้วยอายุ 31 ปีในขณะที่ถ้าเรียนตามขั้นตอน ก็คง สัก 21-22 ปี  31 ปียังไม่แก่เกินเรียน เน๊อะ

    หลังจากจบปริญญาตรี ชัยชนะครั้งที่ 4 เริ่มปรากฎ เมื่อสอบแข่งขันเข้ารับราชการครูได้ และได้ไปบรรจุที่ต่างจังหวัด ซึ่งไกลมาก เรียกว่าเป็นถิ่นทุรกันดารก็ว่าได้ แต่ทุกคนที่นั่นตั้งแต่ชาวบ้านคนในชุมชน ลูกศิษย์ เพื่อนร่วมงานล้วนมีน้ำใจที่งดงามสิ่งเหล่านี้เป็นแรงใจทำให้เกิดความรักความ   ศรัธาในอาชีพครู และเกิดสำนึกอยู่ในใจว่าเราจะเป็นครูที่ดี และทำหน้าที่ให้ดีที่สุด

                           ขอพักสักครู่ อ่านต่อตอนที่ 3

                                               ลัดดา   พวงชะบา