4. ตัดชิ้นเนื้อตรวจ
อาการซึมที่เครียดในเรื่องต่างๆ ของผู้ป่วย
ก่อนหน้าที่จะรู้เรารู้สึกว่าแกไม่ร่าเริงเหมือนเก่า ไม่ค่อยคุย
ไม่ค่อยหัวเราะเหมือนเก่า ปรกติแกจะเป็นคนร่าเริง แต่แกเปลี่ยนไป
หลังจากที่พอเรารู้ เราก็ัจัดการเปลี่ยนความคิดแก
เพื่อให้แกยอมรับการรักษา โดยการแสดงออก และการพูด
(ผู้ำไกล้ชิดควรทำ)
1. ถึงแม้เราจะไม่มีเงิน แต่จำเป็นที่จะต้องนำเสนอให้แกรู้ว่าไม่ต้องห่วงเรื่องค่ารักษาเราจัดการเอง
2. เราต้องบอกแกว่าถ้าแกไม่เข้ารับการรักษาตอนนี้ ไม่ต้องคุยถึงเรื่องการรอดนับวันรอได้ แต่ถ้าเข้ารับการรักษาตอนนี้ โอกาสหายมีแทบร้อยเปอร์เซ็นต์
3. ไม่ต้องกลัวเรื่องขบวนการรักษาหมอเก่ง หายแน่นอน(ต้องบอกไว้เสมอว่าหายเพราะแกจะได้มีกำลังใจและมีความหวังร่างกายจะได้ต่อสู้กับโรคได้)
4. ตอนทำคีโมไม่เจ็บ อาจจะมีอาเจียรบ้างแต่ถ้าเราแข็งแรงกำลังใจดี อาจจะไม่มีอาการเลย(โชคดีแกให้ครั้งแรกไม่แพ้ มีเพลียนิดหน่อยนอนพักก็หาย)
5.ผ่าตัดไม่เจ็บเพราะหมอให้เราหลับตื่นขึ้นมามันก็ผ่านไปแล้ว ถ้าเจ็บแผลที่ผ่าหมอเค้าก็มียาฉีดยากินให้แก้ปวด 4-5วันแผลก็ไม่ค่อยเจ็บแล้ว (จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้แต่ก็บอกแกอย่างนั้น)
6. มันเป็นเรื่องธรรมชาติ คนอื่นเค้าก็เป็นกันเยอะแยะ ไม่ได้เป็นแค่เราคนเดียวซะเมื่อไหร่ละ ไม่เห็นน่ากลัวเลย ในเมื่อมันเป็นแล้ว
หลังจากวันที่น้าเราเข้ารับการรักษาแกก็ดีขึ้นหัวเราะร่าเริง แม้จะมีกังวลอยู่แต่ก็สบายใจขึ้น
วันที่หมอขอตัดชิ้นเนื้อ เช้าก็ไปหาหมอแล้วเข้าห้องผ่าัตัด แล้วฉีดยาชา กรีดผิวหนังเปิดแล้วตัดชิ้นเนื้อ ออกไปตรวจ ผลบอกว่าเป็นระยะที่ 3 ทุกคนใจเสียกัน แต่ต้องสร้างวิธีคิด เพื่อเป็นกำลังใจให้กับผู้ป่วย และทุกคนที่อยู่ใกล้ชิด (รวมทั้งตัวเองด้วย)
ความเห็น (6)
ขอบคุณที่ส่งข้อความที่เป็นประโยชน์ ปีนี้ยังไม่ได้ไปตรวจเลย ต้องหาเวลาไปตรวจแล้ว ขอบคุณค่ะที่สะกิดเตือน
ดีใจค่ะ ที่ประสบการณ์นี้สามารถให้ประโยชน์กับผู้อื่นได้ จะเข้ามาอัพเดทสถานะการณ์ต่างๆ ตามระยะและวิธีการปฏิบัติต่อผู้ป่วย อย่างน้อยถ้าอะไรที่เป็นประโยชน์ทำให้ผู้ป่วยหาย ก็อยากนำประสบการณ์ที่เราเจอมาแชร์ให้คนอื่นนำไปประยุกต์ใช้ได้ เพราะเข้าใจความรู้สึกของผู้ป่วย ญาติผู้ป่วยว่าทุกข์แค่ใหน
PTM
แล้ว สิ่งที่ญาติ ของผู้ป่วยควรทำละคะ
ขอถามคะ ระยะ 4 มีคนหายไหมคะ
รบกวนตอบด้วยนะคะ
เรียน คุณ MuJaLiN
คุณลองอ่านตั้งแต่ บทความที่ 1 ดูค่ะบางทีอาจนำไปประยุกต์ใช้กับคนป่วยของเราได้ค่ะ
บทความที่1 http://gotoknow.org/blog/marang/237755
บทความที่2 http://gotoknow.org/blog/marang/237774
บทความที่3 http://gotoknow.org/blog/marang/241258
บทความีที่4 http://gotoknow.org/blog/marang/241263
บทความที่5 http://gotoknow.org/blog/marang/256612
บทความีที6 http://gotoknow.org/blog/marang/297508
เรื่องหายหรือไม่หายอยู่ที่คนใข้ด้วยค่ะ ว่าสุขภาพเค้าเป็นยังไง (สุขภาพกาย และใจค่ะ) ต้องทำตามคุณหมอสั่งทุกอย่างนะค่ะ
และที่สำคัญญาติต้องหาความรู้ก่อนค่ะ และ้นำความรู้ที่ถูกต้องไปบอกคนใข้ เพื่อให้เค้าทำใจในเรื่องของการรักษา เพราะยังใงเราก็ต้องรักษา ไม่ควรให้คนใข้ได้รับความรู้ที่ผิดๆ จากคนอื่นเพราะจะทำให้คนใข้ใจเสีย และท้อแท้ กลัว คนไกล้ชิดต้องทำให้คนใข้เชื่อว่ารักษาได้และหาย แต่ สำคัญสุด คนใข้ต้องสู้ก่อน ต้องมีกำลังใจที่จะรักษา ให้มองเป็นเรื่องปกติของชีวิตมนุษย์ไป เพราะถ้าป่วยเราไม่รักษาก็ไม่หาย ส่วนเรื่องหมอ ตอนนี้หมอและโรงพยาบาล เก่งๆ มีเยอะ ขนาดโรงพยาบาลรัฐบาลประจำจังหวัดต่างๆ ยังรักษาได้และหายเลยค่ะ เพราะฉนันบอกคนใข้นะค่ะ ว่าไม่ต้องกลัวดูแลสุขภาพ รวมทั้งเรื่องอาหารการกิน ให้เหมาะสม ของแสลงไม่ควรกินเพราะจะทำให้ ยาที่โรงพยาบาลให้มาทำงานไม่เต็มที่ ฝากให้กำลังใจคนใข้ด้วยนะค่ะ ไม่ต้องกลัวค่ะ ถ้าใจสู้ร่างกายก็จะสู้ค่ะเพราะ ใจมีผลกับร่างกาย ต้องทำให้คนใข้สบายใจเข้าไว้ ขอให้หายไวๆ นะคะ
ต้องใช้เงินเราจ่ายด้วยหรือเปล่ว
เรียนคุณ แม็ก
ถ้าเรามีบัตรสงเคราะห์ หรือประกันสังคม หรือประกันรักษาโรค ไม่ต้องใช้เงินเราค่ะสามารถไปรักษาได้เลย ฟรีทุกอย่าง
ยกเว้น อาหารเสริมหรืออุปกรณ์พยาบาลบางอย่างที่เราหามาใช้เองรวมทั้งค่าเดินทาง ที่เราจะต้องจ่ายเองในส่วนของการรักษากับ
ทางโรงพยาบาลฟรีค่ะ แต่ถ้าเราไม่อยากเหนือยกับการรอคอยในโรงพยาบาลของรัฐ ก็คงต้องเสียเงินเยอะค่ะกับโรงพยาบาลเอกชน
แต่โรงพยาบาลของรัฐก็รักษาเก่งค่ะ ยอมเหนี่อยกับการรอคอยและไม่สะดวกนิดนึงแต่ฟรีค่ะ
PTM