สวัสดีค่ะ
กอไปอ่านบันทึกนี้มา
เลยเอามาฝากค่ะ
โลกแห่งความฝัน
อยากเห็นโลกนี้เป็นอย่างที่ฝัน
ประเดิมเปิดบล็อก...มีเรื่องอยากเล่าให้อ่านครับ
วันหนึ่ง...บ่ายมากแล้วล่ะ ผมขับรถออกมาเตรียมจะไปวิ่งออกกำลังที่สวนสาธารณะประจำอุดรธานี ซึ่งปกติจะต้องขับผ่าน 7-11 ข้างๆกัน และทุกครั้งผมจะต้องแวะซื้อน้ำที่สาขานี้ ซื้อบ่อยมากเสียจนสนิทกับพี่ๆพนักงานขายในร้านแล้วครับ
วันนั้นก็เช่นเดิม ปกติผมใช้เวลาไม่นานนักในการเข้าไปซื้อ จึงจอดรถไว้ข้างถนนแล้วไม่ดับเครื่อง พอซื้อเสร็จก็เดินมากำลังจะเปิดประตู รู้สึกมีลางสังหรณ์แปลกๆ พุ่งมาทางซ้าย ผมเลยหันไปมอง ปรากฏมีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังวิ่งมาทางผม วิ่งเร็วมากเลยครับยังกับหนีใครมา ดูไกลๆเธอสวยดี ยิ่งเข้ามาใกล้ผมก็ยิ่งเห็นเธอชัดขึ้น
ให้ตายสิ! เธอสวยพอๆกับคุณอั้ม พัชราภาเลยครับ เสื้อขาวกับกางเกงยีนส์สีเข้ม ผมสีดำขลับยาวปรกลงมาข้างแก้ม ตัดกับผิวหน้ารูปวงรีเนียนขาว - เหมือนไข่หงส์สุกปอกในปากอีกาที่มาจากแคเมอรูน -
ผมสังเกต...ส่วนมากแล้วผู้หญิงเค้าจะห่วง ' Look ' กันมาก มักจะไม่แสดงกริยาโต๊กต๊ากในที่สาธารณะให้ใครเห็นบ่อยๆ แต่น้องคนนี้สวยไม่เว้นแม้ตอนวิ่ง ผมยิ้มชมเธอในใจ นึกเอาว่าได้แฟนสวยอย่างนี้คงจะน่าปลื้มดี ผมเปิดประตูรถ กำลังจะเข้าไปนั่ง...
" พี่คะ พี่คะ หนูไม่มีเวลาอธิบายอะไรมากในตอนนี้...คือ คือ หนูขอยืมรถพี่แป๊บนึงได้มั้ยคะ ผู้ชาย 3 คนนั้นกำลังวิ่งตามหนูค่ะ! "
น้องอั้มคนตะกี๊เองครับ เธอวิ่งมาถึงผมตอนไหนกันเนี่ย รู้สึกตัวอีกที เธอก็จับแขนผมเขย่าๆ พูดเสียงหอบร้องขอให้ผมช่วย เหงื่อไหลเป็นจุดทั่วหน้าผาก
เป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆครับ เส้นทางที่เธอเพิ่งวิ่งมานั้นมีชายร่างยักษ์ 3 คน กำลังวิ่งจ้ำมาทางเธอ คนกลางชี้นิ้วมาพลางตะโกนแต่ฟังไม่ได้ศัพท์ ผมเดาเอาเองว่าเธอคงมีเหตุผลซักอย่างที่จะต้องหนีพวกนั้น แล้วระแวกนั้นก็ดันมีรถผมอยู่คันเดียวซะด้วย ผมยืนงงอยู่ตรงนั้นแหละ น้องอั้มยังเกาะแขนผมแน่น เธอคงมีเวลาไม่มากแล้วจริงๆ สีหน้าเธอบอกว่ามีผมเป็นที่พึ่งสุดท้าย กดดันกันอย่างนี้ผมก็ไม่มีเวลาไตร่ตรองอะไรเช่นกัน จึงตัดสินใจตกลงยกรถให้เธอยืม เธอบอกขอบคุณเสียงดังถึง 2 ครั้ง แล้วแทรกตัวเข้าไปนั่งในรถทันที
ผมจึงถามน้องอั้มว่าจะคืนรถให้ผมด้วยวิธีไหน ระหว่างนั้นเจ้ายักษ์ 3 ตัวก็ยิ่งวิ่งใกล้เข้ามาทุกที ห่างเพียง 2 ช่วงเสาไฟฟ้าเท่านั้น
" เดี๋ยวหนูจะโทรหาพี่ละกัน รอรับนะคะ! " สีหน้าตระหนกของเธอส่งสายตาอ้อนวอน ขอเรื่องให้ผมเชื่อใจเธอสักครั้ง แววตาที่เธอมองมาที่ผมเวลานั้นแทนคำพูดอะไรๆได้หลายอย่าง
" เอางี้ละกัน เดี๋ยวพี่จะโทรหาน้องเองนะ " ผมพูดพลางล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงยื่นให้เธอ น้องอั้มคงตกใจมาก จะโทรหาผมโดยที่ยังไม่ได้แลกเบอร์กันเลย :)
" ขอบคุณพี่มากๆ...ขอบคุณจริงๆค่ะพี่ แล้วโทรมานะคะ " เธอพูดประมาณนี้แหละครับ เร็วมากจนผมเกือบฟังไม่รู้เรื่อง
แล้วเธอก็ขับรถผมจากเจ้าของมันไป
ในที่สุด น้องอั้มก็หนีเจ้ายักษ์นั่นได้ทัน (เย้!) ผมไม่รู้ว่าเธอหนีไปไหน และหนีทำไม
พนักงาน 7-11 คงเห็นเหตุการณ์ จึงเดินออกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก็เล่าไปอย่างที่เล่าให้คุณๆอ่านนี่แหละครับ
เกือบครึ่งชั่วโมงถัดมาผมจึงโทรหาเธอ รอไม่นานน้องอั้มก็ขับรถกลับมาคืนอย่างที่ผมเชื่อจริงๆ ตอนนี้แหละครับที่เพิ่งได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราว เธอขอบคุณผมซ้ำแล้วซ้ำอีก ผมก็ครับๆๆๆ ไม่เป็นไรครับ
...จนทุกวันนี้ผมและน้องอั้มก็ยังคงคบหา เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอมา เรามักจะยกเอาเรื่องที่เธอยืมรถผมหนีในวันนั้นขึ้นมาพูดติดตลก ล้อกันเล่นอยู่เรื่อยๆ
...................................................................
จะมีไหมหนอ...ที่เรื่องสมมุติเรื่องนี้จะมีโอกาสเกิดขึ้นได้จริงในสังคมปัจจุบัน ใครหนอจะกล้าเสี่ยง ยอมเอาทรัพย์สินสูงค่าของเราแลกกับความไว้เนื้อเชื่อใจจากคนที่เราไม่เคยรู้จัก ถึงแม้ในหลายๆกรณีมันจะไม่เกี่ยวกับเงินกับทองของเราก็เถอะ
ลองคิดดูเล่นๆนะครับว่าสังคมเราจะน่าอยู่ขึ้นเยอะมั้ย? หากมองไปที่ใครก็มีแต่คำว่า
มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะครับ/ค่ะ แป่ะอยู่บนใบหน้ายิ้มสยามของเราทุกคน
- " เดินเข้าซอยอีกตั้งไกล...ทางเดียวกันขึ้นรถไปด้วยกันมั้ยครับ "
......................................
- " โถ...ตัวคนเดียวเลี้ยงลูกตั้ง 5 คน คงลำบากแย่ ป้าให้อยู่ฟรีไปก่อนดีมั้ย? ไม่ต้องห่วงนะ...ไว้มีตังค์ค่าเช่าเมื่อไหร่ค่อยเอามาจ่ายก็ได้ "
......................................
- ลุง : " ลุงขอโทษจริงๆนะพ่อหนุ่ม ลุงปั่นสามล้อมาทั้งวันยังไม่ได้คนเลย ข้าวก็ไม่ได้กิน เลยหน้ามืด "
ชายหนุ่ม : " ไม่เป็นไรครับลุง รอยเฉี่ยวนิดเดียวเอง ยังขับได้ครับ :) " ชายหนุ่มพูดพรางหัวเราะ กำลังยืนลูบท้ายรถเก๋งคันงาม ที่เพิ่งถูกสามล้อถีบคันนั้นเฉี่ยวเป็นรอยยาว ขีดเป็นเส้นอยู่ใต้คำว่า KOMPRESSOR
.....................................
ถ้าวันนั้นมาถึง หน้าตาอิ่มบุญคงจะบานระบาดไปทั่วประเทศว่ามั้ยครับ
คิดมาเล่าให้อ่านเพลินๆนะครับ แต่ไม่แนะนำให้ลองเอาไปปฏิบัติจริง
เพราะทุกวันนี้เรามีเรื่องให้ลุ้นให้ระทึกกันมากพอแล้ว...ใช่มั้ยครับ?
คำสำคัญ (Tags): #บทความ#เรื่องเล่า
หมายเลขบันทึก: 240771เขียนเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2009 13:12 น. ()ความเห็น (28)
อ่านแล้ว รู้สึกว่า สังคมนี้ ยังไม่แล้งน้ำใจกันเสียทีเดียวค่ะ
ทั้งคุณและน้องอั้ม(นามสมมติ)
โชคดีมากค่ะ...
เพราะในสถานการณ์ปัจจุบัน
เรื่องแบบนี้หายากเต็มทีค่ะ
การช่วยเหลือคนอื่น ที่เราไม่รู้จักในสถานการณ์คับขัน เป็นเรื่องที่บางครั้งมองแล้วอาจจะไม่ปลอดภัยเพราะทุกวันนี้มิจฉาชีพอาจจะแอบแฝงเข้ามาเยอะค่ะ แต่ในทางตรงกันข้ามถ้าเรามัวแต่คิดถึงตัวเองและไม่กล้าที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือคนอื่น ต่อไปคงไม่มีใครกล้าที่จะทำความดีแล้วละค่ะ น้อง adayday ตัดสินใจถูกต้องแล้วค่ะ " ถ้าเราทำความดี แล้วนำภัยมาถึงตัว..ยังดีกว่าทำความชั่วแล้วนำภัยไปถึงผู้อื่น "
แวะมาอ่านประสบการณ์ของคุณ..ครับ adayday
-ขอบคุณครับ
สวัสดีครับพี่พี่สมาชิกทุกท่าน
คุณSasinand คุณwindy คุณครูน้อย คุณกอก้านกอคลับ คุณอัญชลี และพี่แสงศรี
ขอบคุณมากนะครับที่แวะมาอ่านกัน ผมเพียงฝันอยากให้สังคมเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมเมื่อนาน นานมาแล้วที่เราไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องระแวดระแวงถึงขั้นไม่ไว้ใจใครหน้าไหนทั้งนั้น
แต่รู้ๆอยู่ว่าเราทุกคนอยากช่วยกันและกันครับ แต่คนที่ไม่หวังดีกลุ่มแรกๆที่แทรกเข้ามานั้น มีส่วนทำให้เราปลอดภัยไว้ก่อน เพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องของเรา
อยากให้โลกชุ่มชื่นกว่านี้จังครับ :)
ขอบคุณอีกครั้งครับผม
อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆคะ จะมีสักกี่คนที่โชคดีเหมือนน้องอั้มที่แสนสวยคนนั้น แต่เอ้ะ หากคนวิ่งมาอายุมากกว่า ๕๐ ปี ไม่สวยเหมือนน้องอั้ม นี่ยังจะพอมีคนให้ยืมรถราคาแพงไหมน้อ...
แต่ก็ขอขอบคุรเรื่องราวที่ดีดี มีคุรค่ามากคะ
สวัสดีครับคุณแม่ต้อย~natadee(มานานแล้ว)
อิอิ ช่างคิดจังครับที่หากเปลี่ยนน้องอั้มเป็นคุณป้าวัย 50 ผมยังจะเอื้อเฟื้ออยู่มั้ย ตอบไม่ถูกเลยครับ แฮะๆ
เราเลือกช่วยคนไม่ได้ครับ ถ้าเค้าให้เกียรติเลือกเราแล้วเราคงปฏิเสธไม่ลงแน่ๆไม่ว่าใครใช่มั้ยครับ :)
ความคิดทีเล่นทีจริง คุณเดย์...จริงๆ เล่นๆ แต่ดีจริงก็ดีเยี่ยมเลยนะคะ
อยากเห็นสังคมมีความห่วงใยให้กันค่ะ รายการประเภท ภัยร้อยแปดพันเก้า จะได้ไม่มีการผลิตออกมานะคะ อ้าว งั้นอาชีพเพื่อนพี่ก็ตกงานกันซิ ใช่มั้ย...ว้า
เอิกๆครับ พี่ดาวลูกๆไก่
งั้นเพื่อนพี่และโปรดิวเซอร์ ก็เปลี่ยนเป็นรายการ ร้อยวิธีแบ่งปันหมื่นพันวิธีรัก เอามั้ยครับ อิอิ
ขอบคุณครับพี่ :)
ชื่อรายการ ร้อยวิธีแบ่งปันหมื่นพันวิธีรัก เก๋ดีนะคะ เอ้า ใครจะคว้า คว้าได้เลยหรือเปล่า....ชื่อนี้บันทึกแล้ว ณ จ. 09 ก.พ. 2552 @ 21:37 สนใจติดต่อคุณเดย์นะคะ...
สวัสดีค่ะ
* แวะมาอ่านบันทึกดีๆ ค่ะ ชื่อรายการของคุณดาวลูกไก่น่าสนใจค่ะ
* ครูพรรณา ได้รับความกรุณาเช่นน้องอั้มบ่อยครั้งมากค่ะ...และจารึกความกรุณานั้นไว้ในใจเสมอค่ะ...จึงทำให้เป็นคนที่ให้ความไว้วางใจผู้อื่นง่าย
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีครับพี่ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี
และพี่นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
เอาไปเลยครับชื่อรายการ ไม่คิดตังค์ แถมถ้าจะเอาจริงๆผมเพิ่มตังค์ให้ด้วย อิอิ ภูมิใจ ภูมิใจ
พี่พรรณารับบทเป็นน้องอั้มบ่อยๆเหรอครับ!!! ว๊าว เค้าให้เรา แล้วให้กันต่อๆกันไปนี้ดีจังครับ แค่ได้ยินว่าเรื่องที่ผมแต่งนั้น เกิดขึ้นจริงได้แล้วผมดีใจมากๆเลยครับ ดีใจจริงๆนะ โอ้ยปลื้ม โลกเราไม่แห้งแล้งอย่างที่คิด :)
เอาภาพหวานๆมาฝาก
คนช่างฝันเจ้าของบันทึกนี้
เผื่อจะเอาไปฝากคนที่ฝันอยากให้เขามาเป็นคนข้างกาย อิอิ
อ่านไปด้วย ลุ้นไปด้วย..
จินตนาการภาพสาวสวย ตามบรรยาย(มีรูปประกอบหน่อยจะดีมาก) :)
"เสื้อขาวกับกางเกงยีนส์สีเข้ม ผมสีดำขลับยาวปรกลงมาข้างแก้ม ตัดกับผิวหน้ารูปวงรีเนียนขาว - เหมือนไข่หงส์สุกปอกในปากอีกาที่มาจากแคเมอรูน -"
คงสวยมากเลยนะครับ...คาดว่าเป็นสาวในฝันในคุณadayday
มาสวัสดีวันแห่งความรักครับ
สวัสดีวันรักๆครับคุณพี่มนัญญา และคุณจตุพร
รูปรักไของพี่มนัญญาดูไม่ได้เลยครับ ว๊า แต่รู้สึกได้ว่าหวานชวนฝันแน่ๆเลย :)
คุณจตุพรครับ
ขอบพระคุณมากเลยครับที่แวะไปทั้งห้องภาพและห้องนี้ ดีใจมากที่ช่วยกันจินตนาการนะครับ ผมอยากให้เธอสวยอย่างที่บรรยายจริงๆ :)
สวัสดีมีรักตลอดไปเช่นกันคร๊าบทุกท่าน ภาพนี้สำหรับทุกคนครับ:)
สวัสดีค่ะ
- ครูลี่เป็นคนอุดรค่ะ
- ตามน้องเขามา อ่านแล้วได้ประสบการณ์แปลกๆค่ะ
- อยากให้ฝันนั้นเป็นจริงในสังคมไทยค่ะ
สวัสดีครับคุณ ครูลี่
ว๊าว เจอคนบ้านเดียวกันอีกคนแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักครับ :)
ขอบคุณที่แวะมาอ่านและรู้สึกไปด้วยนะครับ ดีใจที่ปราถนาให้สังคมน่าอยู่เหมือนกันครับ :)
- สวัสดียามเที่ยงค่ะ
- มาส่งอาหารมื้อเที่ยงค่ะ
- อิ อิ
- อิ่มอร่อยนะคะ
สวัสดีครับพี่ปลายฟ้่า
ไม่อิ่มครับพี่ อิอิ ขออีก 5 อัน 555
ขอบคุณมา้กๆเลย เมื่อวานไม่ได้้เข้ามากิน
เดี๋ยวเอาแหนมเนืองไปป้อนนะครับ :)
คุณเป็นคนดีค่ะ ทำให้โลกหัวเราะอีกด้วย ขอบคุณค่ะ
สวัสดีตอนเช้า ๆ อิ อิ
สวัสดีครับครูแป๋ม
ขอบคุณสำหรับคำชมที่มีให้กันเสมอเลย :)
มาหัวเราะด้วยกันนะครับ ไม่เห็นรอยยิ้มครูแป๋มซะนาน ^_^
เข้ามาอ่านด้วยความเพลิดเพลินครับ
เขียนได้ดีทีเดียวครับ
สวัสดีครับคุณพี่สุวัฒน์ กอไพศาล (ไม่มีชื่อกลาง)
ผมมาตามเก็บความเห็นที่ตกหล่นครับ อิอิ ไม่น่าเชื่อว่าความเห็นของพี่ ผมไม่ได้ตอบมาเกือบปี!!!! อีก 5-6 วันก็ครบแล้ว 55
ขอบพระคุณมากนะครับพี่ ดีใจกับความเพลิดเพลินที่ได้รับครับผม ^_^
- สนุกดีค่ะ อ่านไปก็จิตนาการไป เหมือนกำลังดูนั่งไทยฉากพระเอก นางเอกเจอกันเชียว
สวัสดีครับคุณพี่โรงเรียนพ่อแม่
เรื่องนี้ผมชอบมากครับ ฮ่าๆ ทุกวันนี้ยังเขียนให้น่าติดตามอย่างเดิมไม่ได้เลย ห่างหายไปนาน ยังไงก็ขอบพระคุณมากเลยนะครับ ที่ขุดบันทึกนี้ขึ้นมาอีกครั้ง ^^
ผมเจอนางเอกตัวจริงแล้ว น้องอั้มจึงเป็นเพื่อนในจินตนาการที่น่ารักคนนึงจ๊า :)