ไปไหน ก็ไม่ไปกับเขา จนเขาเสียใจเบื่อ
นิสัยไม่ดีข้อหนึ่งในหลายๆข้อ ของผม คือ ไม่ชอบไปไหนมาไหน เมื่อตกค่ำอาทิตย์ตก ชอบปลีกวิเวก อยู่คนเดียว หลังจากการทำงาน
ในส่วนงานผมเต็มที่ แต่ในความคิดคือหลังจากงานอยากมีเวลาส่วนตัวนั่งคิด นั่งทำ ได้อยู่ในสิ่งที่ชอบที่ชอบ
แต่ถ้าอยากไปอยากทำ ต้องเป็นสิ่งที่ตัวเองคิดเอง ตัดสินใจเอง
จนในหลายๆครั้ง หลายคนคิดว่าผมเป็นโรคจิต หรือ มีอดีตกับชีวิต
แม้แต่คนที่ผมรัก ผมให้ความสำคัญ ชวนผมไปก็ตาม ถ้าผมไม่อยากไป หรือ ไม่อารมณ์ ผมก็ไม่ไป
บ้างครั้งผมก็คิดอยู่นะครับ ว่า ทำให้คนที่เห็นความสำคัญเรา รักเรา คนที่อยากให้เราไปด้วย เสียใจ ผิดหวัง ในคำชวน
นิสัยนี้ก็รู้อยู่ว่ามันไม่ดี เห็นแก่ตัว ไม่สร้างบรรยากาศ..ทำให้ทุกคนต้องเข้าใจไปต่างๆนานา
แต่สิ่งที่ผมทำทุกครั้ง คือ ผมบอกความจริงตรงๆ กับคนที่ผมให้ความสำคัญ ว่า ผมเป็นอย่างนี้นะ ไม่ได้รังเกียจที่จะไปด้วย ไม่ได้มีอะไรเลย
ผมรู้ว่าการเข้าสังคม ทั้งชีวิตการทำงาน ชีวิตทั่วไป เป็นเรื่องสำคัญ ที่เมื่อตอนเป็นผู้ใหญ่ต้องมีติดตัว เพราะเราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก
ก็พยามทบทวนเจ้าของ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองเป็นอย่างไร เวลาคงช่วยเป็นเครื่องพัฒนาตัวผมได้มั้ง ครับ
ช่วงนี้ต้องขอโทษจากใจจริงกับทุกคนที่ให้ความสำคัญกับผม รักผม ห่วงผม กับ คำชวน แล้วได้รับคำปฏิเสธจากผมเป็นประจำ ว่า “ไม่ไปนะ”
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ คุณกัมปนาท
คุณนี่มีความเป็นตัวของตัวเองดีค่ะ ครูแป๋มชอบมากที่คุณบอกไปตามตรง ไม่ต้องหารคำพูด ไม่ต้องพะวงว่าเมื่อตกลงไปแล้วเขาจะมีความสุขไหม หรือไปด้วยเพราะเกรงใจเรา จึงเสนอทรรศนะของตัวเองว่า "ชอบค่ะ พูดตรงดี"
เรียน พี่ชายกัมปนาท
ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนิดนึงนะคะ ตามที่ได้อ่านคร่าวๆๆ นะ หากคนที่ เค้ารัก เค้าห่วง เค้าหวังดี หรือคนที่คุณพี่ว่า" คือ คนสำคัญ" นั้นว่าว่า "คนสำคัญ"มันก็บอกอยู่แล้วว่า ถ้าไม่รู้จักนิสัยใจคิดกันก็คง "ไม่ใช่ คนสำคัญ" แล้วเมื่อเค้ารู้ เค้าต้องเข้าใจค่ะ นี่คือความคิดของคนภายนอกนะ แต่ก็ต้องแล้วแต่นิสัย และความคิดด้านบวก(+)ของคนพวกนั้นด้วย
**มีคำๆนึงที่น้องนุชไม่เห็นด้วยเป็นที่สุด "เวลาคงช่วยเป็นเครื่องพัฒนาตัวผมได้มั้ง ครับ"
***น้องคิดว่านะคะ "เวลาไม่สามารถช่วยตัวเราเอง ให้พัฒนาได้หรอกค่ะ คุณพี่คิดดูให้ดีดีนะคะ เราก็รู้..ๆๆ เห็น..ๆๆ อยู่ น้องนุชว่ามันอยู่ที่ความคิด และจิตสำนึกของคนมากกว่า คนบางคนแม้เวลาจะผ่านไปนามมากแค่ไหน เค้าก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทำตัวให้เวลาสูญเปล่าไม่เกิดประโยชน์ ในความคิดของเค้า แค่นี้กูก็ทำงานหนักพอแล้ว อยากพัก เมื่อไหร่จะถึงเวลา...ซักทีน้อ..อะไรประมาณนี้
(น้องพูดมากไม่ดี .. ตัวเองก็ไม่ได้ทำตัวดิบดีมากกว่าคนพวกนั้นเลย...)
/*นานาจิตตัง*/
คงไม่มีครัยที่ไม่อยากจะมี เ พื่ อ น แ ท้ ที่ยอมรับเราได้ทุกๆอย่าง
การมีโลกส่วนตัวเชื่อว่าทุกคนเคยมีเหมือนๆกัน และตัวเราเองก็มีเช่นกัน
เรามักบอกคนอื่นๆเสมอว่า ---->> อยากทำอะไรก็ทำถ้าคิดว่าทำแล้วเรามีความสุข <<----
แต่พอเจอกับตัวเราบ้าง บางสิ่งที่เราทำที่เป็นเพราะนิสัยของเราเองกลับทำให้เราไม่มีความสุขไปสะเอง
และเราคิดว่าเวลาไม่สำคัญเท่าการเอาใจเขามาใส่ใจเรา มันจะดีกว่า
เราก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นแบบนี้และตอนนี้เราก็พยายามที่จะปรับตัว
เพื่อให้คนรอบข้างมีความสุขเพราะเราไม่อยากขึ้นชื่อว่า ค น เ ห็ น แ ก่ ตั ว เอาแต่ตนเองไม่มองเผื่อคนรอบข้าง
ข้อความนี้ ถ้าพูดแรงเกินไปขออภัยไว้ด้วยนะค่ะ เป็นข้อความที่อยากจะเสนอแลกเปลี่ยนชีวิตใหม่ๆเท่านั้นค่ะ