บันทึกของนักเดินทาง

กาลครั้งหนึ่งของ" ความรัก "

วันนี้ได้มีโอกาสตื่นเช้า มาสัมผัสอากาศที่สดชื่น วันนี้อากาศดีมากๆ ทำให้ปลายฝนนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตอีกเรื่องหนึ่งที่ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ.......

ระหว่างเราคือ ควาทรงจำ  ......." ความรัก" อาจเป็นเพียงถ้อยคำธรรมาๆ คำหนึ่ง ถ้าหากว่ามนุษย์อย่างเราๆ ไม่อุปโลกขึ้นมาให้ความรักเป็นคำที่มีความหมาย  และความรักที่อยากจะพูดถึงมากที่สุด คงเป็นความรักของคนสองคนเป็นเรื่องที่ไม่อาจสรุปได้ว่า  การที่คนสองคนจะรักกัน ต้องใช้วิธีอย่างนั้น อย่างนี้ ถึงจะประคับประครองให้รักคงอยู่ได้  ขึ้นอยู่กับการสรรค์สร้างของแต่ละคน  ....ปลายฝน กับ ต้นหนาว เป็นคู่รักคู่หนึ่ง( ในหลายร้อยพันล้านคู่ ) ที่ต้อนนี้เหลือเพียงร่องรอยของคนที่เคยรักกันไว้ให้ระลึกถึง

บทที่ 1 .........ความรักเดินทางมาถึงหัวใจ....

            ผีเสื้อร่อนเร่กับเจ้าชาย....เพียงหนึ่งฤดูกาลดอกไม้ที่พบผ่าน ..หวั่นไหวในกระแสกาล พบพานและตรึงตรา

             กลอนบทนี้เขียนขึ้นระหว่างการพบกันครั้งแรก โดยไม่ได้ตั้งใจ หลักจากพูดกันสักพัก ฉันขอเรียกเธอว่า " ผู้ชายแห่งความฝัน " เกิดเรื่องใหญ่แล้วที่เราสองคนมาพบกัน

(ติดตามต่อนะ เรื่องราวระหว่าง ปลายฝนกับต้นหนาวกำลังเริ่มต้นเท่านั้นเอง )                                     

 

 

 

[ดอกหญ้า]

ขอเป็นดอกหญ้าที่เฝ้ามอง ปลายฝนกับต้นหนาวนะ

[ต้นไผ่]

ต้นไผ่ต้นนี้ก็ขอเดินทางไปด้วยคนนะ  ไม่ว่ากาลเดินทางของฤดูกาลจะเป็นอย่างไร  เจอะเจอกับอะไร  แดดจะร้อนพายุจะแรง  ต้นไผ่ต้นนี้จะยืนทะนงล้อลมปน  และเป็นเพื่อนเดินทางเสมอนะ