เคยมีความรู้สึกแบบนี้ มั้ยคะ

การทำงานใดๆ ถ้าไม่ย่อท้อซะก่อนแล้ว ความสำเร็จอยู่ไม่ไกล แน่นอน

เคยมีความรู้สึกแบบนี้ มั้ยคะ

หากจะต้องออกไปเป็นผู้นำทีม ทำกิจกรรม หน้ากลุ่มคน ที่กำลังขาดความสนใจ ต่างคนต่างกลุ่มที่มา ไม่มีอารมณ์ร่วมที่จะทำกิจกรรม ถ้าไม่ใช่มืออาชีพ คงต้องคิดหนักหน่อย ผู้บันทึกคนหนึ่งล่ะ ที่ขอบ๊ายบายก่อนแน่

แต่กลุ่มจิตอาสาศูนย์สุขภาพเมือง กลุ่มที่จะคุยถึงวันนี้ ขอบอกว่า ทึ่งในความสามารถ และยอมรับในหัวใจที่มุ่งมั่น ไม่ท้อ หรือเลิกรา เมื่อเจออุปสรรค

เหตุการณ์ที่สร้างความประทับใจครั้งแรก วันนั้นตั้งใจว่าจะเขียนบันทึกเล่า แต่ยังไม่ได้เริ่มสักที มาวันนี้ เจอกับเหตุการณ์คล้ายๆ กันอีก และคุณเปิ้ลและทีม ก็สามารถทำได้อีก วันนี้ รอช้าไม่ได้แล้วค่ะ ต้องขอบันทึกความประทับใจนี้ทันที

ครั้งแรก วันศุกร์ที่ 23 มกราคม 2552 คุณเปิ้ลและทีม มาปฏิบัติภารกิจจิตอาสาที่ตึกศูนย์สุขภาพเมือง ตามปกติ แต่วันนี้ไม่ปกติ คือ น้องปราณี เนียมหอม เจ้าหน้าที่หน้าห้องตรวจ ซึ่งทำหน้าที่คอยประชาสัมพันธ์แนะนำจิตอาสาให้คนไข้หน้าห้องตรวจร่วมกิจกรรมกับจิตอาสา ลาไปเฝ้าลูกชาย ผ่าตัดไส้ติ่ง ความจริงก็มีน้องคนอื่นทำหน้าที่แทน แต่คงเสียงไม่ดังพอ ( เร้าใจไม่พอ 555 ) ประกอบกับ วันนั้นคนไข้เราก็น้อย ไม่เต็มหน้าห้องเหมือนทุกๆวัน หลังเสียงแนะนำตัวจิตอาสาเราแล้ว สักพักคุณเปิ้ลและสมาชิกในทีมก็เดินกลับเข้ามาที่ห้องทำงาน สีหน้าวิตกกังวล ไม่ค่อย Happy เท่าไร บอกว่า วันนี้คนไข้ไม่สนใจเลย หันหน้าหนี ไม่สบตา คนก็น้อย มีสมาชิกในทีมเสนอความเห็นว่า วันนี้เรางดก่อนดีมั้ย เล่นเอาเราใจเสียไปเหมือนกัน แต่บอกแล้วว่า ประทับใจสุดๆ เพราะ คุณเปิ้ล สามารถพูดกระตุ้นให้ทีม มีความมุ่งมั่นว่า ตั้งใจมาแล้ว ต้องทำให้ได้ แล้วก็พาทีมออกไป นำกิจกรรมฝ่ามืออรหันต์ และยืดเหยียดกล้ามเนื้อประกอบเพลงที่ร้องเอง งานนี้ไม่ต้องลุ้นนาน แป๊บเดียวแหละค่ะ คนไข้ที่หันหน้าหนี คนไข้ที่นั่งอยู่ไกลๆ ขยับเข้ามาใกล้ร่วมกิจกรรม บรรยากาศหน้าห้องตรวจ เปลี่ยนไปทันที นับถือ ๆ จริงๆ ค่ะ

ครั้งที่สอง วันนี้เอง วันที่ 30 มกราคม 2552 โรงพยาบาล จัดงานเลี้ยงขอบคุณสมาชิกชมรมจิตอาสา และชมรมมิตรภาพบำบัด สมาชิกจิตอาสาแต่ละตึก ก็จัดการแสดงมาร่วมสนุกกัน ทีมคุณเปิ้ล ได้รับมอบหมายกิจกรรมเล่นเกมส์ และดึงให้กลุ่มต่างๆมีส่วนร่วม แต่เนื่องจากมีคิวพิธีการ และกิจกรรมการแสดงหลายชุด ถึงเวลาที่ทุกคนลุกไปตักอาหารมารับประทานที่โต๊ะแล้ว คุณเปิ้ลยังไม่ได้เริ่มกิจกรรม

คุณเปิ้ล เริ่มวิตกกังวลว่า จะทำกิจกรรมได้หรือไม่ ในสถานการณ์ที่ทุกคนเริ่มหันไปสนใจกับอาหารแสนอร่อยตรงหน้า ผู้บันทึกเองก็แอบลุ้นสุดๆ เอาใจช่วย เหมือนกัน

เป็นไปตามคาดหมาย คุณเปิ้ลและทีมทำได้เช่นเคย หาคนมาร่วมสนุกหน้าเวทีได้ เชิญชวนให้คนที่อยู่ในห้องประชุม เกือบทั้งหมด ลุกขึ้นยืน ร่วมสนุก ทำท่าประกอบเพลง หัวเราะกันสนุกสนาน เห็นแล้วประทับใจจริงๆค่ะ เพลงที่ร้อง ก็..เหลือเกิน ( ตาแดงๆ ตาแดงๆ อย่ามายะน้องแฮง น้องเจ็บหัวเข่า (ซ้ำ) คืนนี้ เค้ามีรำวง คืนนี้เค้ามีรำวง โอ้...พ่อคิ้วโก่ง อย่ามายะ อย่ามายะ อย่ามายะ )ใครอยากได้ท่าประกอบเพลง เชิญชมได้ที่ศูนย์สุขภาพเมือง ทุกวันศุกร์นะคะ

เหตุการณ์ที่พบทั้งสองครั้งที่ผ่านมา คุณเปิ้ล จรัสรวี จิตรัตนภิรมย์ คุณสุรีย์ ส่างอิน คุณภาวดี ปิงโสภา และคุณกัลยารัตน์ เกาะลอย สร้างความรู้สึกดีๆให้ เป็นตัวอย่างที่ดีว่า ในการทำงานใดๆ ถ้าไม่ย่อท้อซะก่อนแล้ว ความสำเร็จอยู่ไม่ไกล แน่นอน คารวะ คารวะ