กวีเสกศิลป์แม่น้ำร้อยสาย (๑) แก่งตะนะผู้ขัดเกลา

แดดเช้าอ่อนโยน ลมหนาวริ้วมา ใบไม้ร่วงลอย เราทุลักทุเลพากันขึ้นไปบนสะพานแขวนเหนือแก่งที่อยู่ในช่วงปิดเขื่อนปากมูล น้ำแห้งขอดหายเป็นห้วงๆ เราเลือกอาศัยร่มเงาของเสาสะพานเป็นที่เขียนภาพ หลังติดตั้งอุปกรณ์แล้ว ต่างคนต่างนิ่งเหมือนนกเกาะราวสะพาน มองลงเบื้องล่าง คิดคำนึงกันเงียบๆ

ผม กับ คุณทนง โคตรชมภู ศิลปินผู้ไม่สามารถใช้มือและเท้าจับพู่กันได้...นอกจาก "ใช้ปาก" ตกลงกันเดินทางตามแรงปรารถนาของหัวใจ เพื่อการร่วมสร้างสรรค์งาน "กวีเสกศิลป์แม่น้ำร้อยสาย" โดยจะทำงานจิตรกรรมและกวีนิพนธ์ร่วมกันในทุกภาพเขียน ที่ถักทอเรื่องราวของสายน้ำชีวิตและแผ่นดิน เริ่มต้นภาพและบทกวีแรกที่อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ อุบลราชธานี ในเช้าวันอาทิตย์ที่ ๑๘ มกราคม ๒๕๕๒ โดยได้รับความอนุเคราะห์จาก คุณโชนศาสตร์ ก้อนทอง และ คุณทิวานันท์ ก้อนทอง สองสามีภรรยาซึ่งมีน้ำใจเหลือล้ำนำพาเส้นทาง อีกทั้งได้รับความเกื้อกูลที่พักจาก คุณเดชพันธ์ เดชบุญพบ หัวหน้าอุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ ผู้มีอัชฌาสัยไมตรีโอบอ้อมและเป็นกันเอง

บ้านพักรับรองของอุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ ไม่หรูหรา แต่อบอุ่น ได้นอนฟังเสียงน้ำหยดจากก๊อกน้ำที่ใกล้เสื่อมสภาพ เป็นความเพลิดเพลินอีกแบบหนึ่ง เกิดแรงบันดาลใจแรก ได้บทกวีนอกภาพเขียน

เสียงน้ำหยดไหล
ในห้องเล็กเล็กตลอดคืน
หลับฝันแล้วพลันตื่น
สดับมนต์แห่งดนตรี

แดดเช้าอ่อนโยน ลมหนาวริ้วมา ใบไม้ร่วงลอย เราทุลักทุเลพากันขึ้นไปบนสะพานแขวนเหนือแก่งที่อยู่ในช่วงปิดเขื่อนปากมูล น้ำแห้งขอดหายเป็นห้วงๆ เราเลือกอาศัยร่มเงาของเสาสะพานเป็นที่เขียนภาพ หลังติดตั้งอุปกรณ์แล้ว ต่างคนต่างนิ่งเหมือนนกเกาะราวสะพาน มองลงเบื้องล่าง คิดคำนึงกันเงียบๆ ไม่พูด ไม่ปรึกษาหารือใดๆ ขณะคุณทนงเริ่มลงมือ (ปาก) เขียนภาพ ผมเดินห่างออกไปเขียนบทกวี กระทั่งเมื่อต่างคนต่างทำงานชิ้นแรกของตนเสร็จ เราก็มาแลกกันชมแลกกันฟัง...

ภาพที่ ๑

แก่งตะนะผู้ขัดเกลา

(ภาพล่าง - บทกวีขยายขนาด ให้อ่านง่าย)

ศิวกานท์ ปทุมสูติ

อุทยานแห่งชาติแก่งตะนะ อุบลราชธานี

๑๘ มกราคม ๒๕๕๒