ขงเบ้งเก่งได้อย่างไร

 

ไปดูเรื่อง “สามก๊ก” ฉบับจอห์นวูที่โรงภาพยนตร์หน้าบ้านกับหนุ่มน้อยคนรู้ใจ  กลับบ้านด้วยความรู้สึกชื่นมื่นเพราะได้ชมท่าร่ายรำดาบที่สง่างามพริ้วไหวของจิวยี่   ได้เห็นใบหน้าสวยซึ้งที่อ่อนโยนแต่ฉลาดและเด็ดเดี่ยวของเสี่ยวเกี้ยว   ได้ชื่นชมกับใบหน้าสุดหล่อแบบมีเลศนัยของขงเบ้ง

 

ขงเบ้งเป็นตัวละครที่เราจินตนาการไม่ออกว่า ที่แท้แล้วควรจะมีบุคลิกหน้าตาอย่างไร  เพราะในภาพยนต์บาง version  ขงเบ้งจะดูนิ่งและลุ่มลึก   แต่ version จอห์นวู นั้น พระเอก Takeshi หล่อแบบเจ้าเล่ห์นิดๆ  หนุ่มไปหน่อย ไม่ค่อยตรงกับขงเบ้งในจินตนาการสักเท่าไร

 

บุคลิกตัวละครที่ชัดเจนตรงกันไม่ว่า version ไหนๆ คือ  กวนอู  กับเตียวหุย

 

แต่เราก็ไม่อยากไปเสียเวลาคิดนานเรื่องบุคลิกตัวละคร   ที่น่าคิดมากกว่า คือ  ทำไมขงเบ้งจึง “หยั่งรู้ฟ้าดิน”

 

 … เราคงคิดไม่ออกถ้าไม่ได้เป็นเพราะมีโอกาสลงพื้นที่ชนบทไทยบ่อยๆ........

 

ในภาพยนตร์   ขงเบ้งไม่ใช่เพียงหยั่งรู้ฟ้าดิน  แต่ยังทำคลอดลูกม้าได้ด้วย  ประการหลังนี่แหละที่ดูแล้วประทับใจในความรู้ความสามารถรอบด้านของขงเบ้ง  …  และเมื่อพิจารณาสิ่งที่เขารู้เรื่องต่างๆมาประมวลกัน   พบว่า  

 

(1)  แท้จริง สิ่งที่ขงเบ้งรู้   เป็นเรื่องของการมี  “ภูมิปัญญาท้องถิ่น”   เช่น การทำความเข้าใจสังเกตุเรื่องดินฟ้าอากาศ  เรื่องการเกิดของลูกม้า 

 

(2)  ขงเบ้งช่างสังเกตและช่างจินตนาการ  เมื่อได้เห็นเต่า  สังเกตการณ์เดินของเต่า  จึงออกแบบยุทธวิธีแบบ  “เต่าโมเดล”  คือใช้คนรวมตัวถือโล่มาต่อๆกันกลายเป็นบล็อกๆ แบบ Cell บนกระดองเต่า   แล้วค่อยเคลื่อนพลแต่ละ Cell ไปด้วยกันๆ แบบเต่าเดินที่มีกระดองหุ้มป้องกันตัว 

 

(3)  ขงเบ้งมีความฉลาดจึงให้ทำหุ่นฟางลงเรือไปล่อรับเกาทัณฑ์ของโจโฉ

 

(4)  ขงเบ้งมี่ความละเอียดกับความคิดของคน  จึงเข้าใจความรู้สึกของจิวยี่ผ่านเสียงดนตรีที่เขาเล่น  และมีจิตวิทยา

 

 

ผู้ปกครอง นักรบ นักพัฒนา  ที่ทำการใดๆโดยไม่มีหรือมองข้ามภูมิปัญญา  ไม่ละเอียดกับความคิดของคนที่ทำงานด้วย  ไม่ช่างสังเกต และขาดจินตนาการ  คงจะชนะศึกและสำเร็จในกิจกรรมใดๆที่ตนทำอยู่ได้ยากเต็มที

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• ตามมาทักทายอาจารย์
• บ้านเราก็มีขงบ้งทีอยู่ในชนบท
• เก่งๆๆเต็มเลยครับ
• แต่เสียดาย
• บ้านเราตามแต่ฝรั่ง
• เซ็งเป็ด

[บวร]

• ผู้คนในยุคที่เรียกว่า "เจริญ" ละเลย "ภูมิปัญญา" ไปมากมาย
  
• โดยหารู้ไม่ว่า"ทางเลือก"ที่เป็น"ทางรอด"คือ "ภูมิปัญญา" นั่นเอง
  
• ขอบพระคุณมากครับ

[violet]

สวัสดีคะอาจารย์

• ในส่วนตัวจากที่เคยอ่านหนังสือ สามก๊ก ตัวเองค่อนข้างเข้าข้างโจโฉมากกว่าขงเบ้ง และเชียร์มาตลอด
• เดี๋ยวต้องหาเวลาไปดูซะหน่อย แล้วมาชื่นชมโจโฉให้ฟังมั่งคะ ^_^
• ขอบคุณที่อาจารย์อุตสาห์วิเคราะห์ตัวละครให้ได้ความรู้คะ 

รัช

[บางทราย]

ระลึกถึงอาจารย์ครับ

[ปัทมาวดี โพชนุกูล ซูซูกิ]

สวัสดีค่ะ อาจารย์ขจิต คุณบวร น้องรัช และคุณบางทราย

ขอบคุณทุกท่านค่ะ   เลิกเขียนบล็อกไม่ได้ก็เพราะเหตุนี้เอง...

 

[เหมยเทียนฟง]

ขออนุญาติมาร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ *-*

เห็นเป็นท่านขงเบ้งแล้วอดมาชื่นชมไม่ได้ทุกทีค่ะ

ว่ากันตามวรรณกรรม ท่านก็เป็นผู้หยั่งรู้ทั้งดินฟ้าอากาศ และจิตใจคน

ทั้งยังเป็นคนละเอียดอ่อน อ่อนโยน แข็งนอกอ่อนใน และใจอ่อนด้วยค่ะ

นักอ่านโดยมากมักวิเคราะห์ตัวละครนี้ไปในทาง กุนซือกระหายสงคราม

มีแต่ความเจ้าเล่ห์ ยุนายให้ยึดตีเมืองคนแซ่เดียวกัน อันนี้มองแต่ลักษณะเด่นภายนอก

แต่ไม่ได้มองถึงจิตใจข้างใน วิเคราะห์ตามความเป็นมนุษย์อันแท้จริงในด้านอื่นๆ

ขงเบ้งเป็นมนุษย์ธรรดา มีเลือดมีเนื้อ แต่พอทำอะไรไม่สำเร็จก็ว่าเป็นพวกคุยโว -*-

สะท้อนให้เห็นว่า คนเราไม่ควรมองคนแต่ภายนอก การกระทำไม่ได้บอกความจริงเสมอไป คนเราไม่มีใครทำอะไรสำเร็จไปทุกอย่าง ปัจจัยที่จะสนับสนุนต้องเกื้อกูลด้วย...

รักและเคารพท่านขงเบ้งค่ะ ^^