ล่าสุดขีด
นิยายจีนเล่มแรกของโกวเล้งที่ได้อ่าน
ไม่ใช่เล่มดัง ไม่เคยได้ยิน
(บางคนคงเลือกชิม "ฤทธิ์มีดสั้น" ก่อนอื่นใด)
ยามนั้นคล้ายคำโปรยบนปกจะกระทบ.. ถึงกระแทกใจ
"ความผิดที่ถูกปรักปรำ ยากกลืนกล้ำ ยอมรับได้"
ข้อมูลที่พอหาได้จากโลกไซเบอร์มีเพียงน้อยนิด
"มีคนบอกว่า ตั่วอวงความจริงเป็นสตรีอัปลักษณ์นางหนึ่ง
แต่เบ้ยู่เล้งไม่รังเกียจเดียจฉันท์นาง ยังรับนางเป็นภรรยา
เนื่องจากเพราะโฉมหน้าสามารถแปรเปลี่ยนได้ทุกเวลา
มีแต่รักแท้จึงเป็นอมตะไม่เปลี่ยนแปร
เบ้ยู่เล้งถูกใส่ความ
มันจำต้องหนี
อยู่คือตาย
ใช่เพราะมันขลาดเขลา?
หากเป็นเพื่อรักษาชีวิตไว้เพื่อกลับมาพิสูจน์ตัวเอง
แท้แล้วมันกระจ่างแก่ใจ
แม้ความจริงจะเป็นสิ่งไม่ตาย
แต่ความจริงก็ต้องการกาลเทศะ
เพราะความจริงที่มาผิดที่ผิดเวลา
บางครั้ง..
กลับทำให้ความเท็จดูสมเหตุสมผลกว่า..