นิทาน "ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไหคำกลอน"...สำนวนจอมใจ
แข่ง อีสานจุฬาค่ะ
.................................
บัดนี่...รจนาน้อยสิลองวาดลิขิตเขียน
พอได้เป็นแนวทางฝ่ายการเฮียนฮู้
วิชาครูบ่เคยได้ภาษาไทยเลยบ่เก่ง
รจนาครูผู้น้อยสิลองแต้มแต่งกลอน
ขออภัยปราชญ์ผู้ฮู้ที่เกิดก่อนได้เฮียนหลาย
ฮู้จักโคลงจักฉันท์กาพย์กลอนตอนม้วน
บทสำนวนสัมผัสย่อยสัมผัสในสัมผัสนอก
จั่งกาพย์กลอนฮ้อยแก้วเฮียนแล้วแต่งบ่เป็น
กำลังจัดคัดเฟ้นนักปราชญ์อย่าหัวขวน
รจนานางสิแต่งตามเฮียนฮู้
ดูตามในนิทานพื้นเจ็ดไหเจ็ดหวด
เรื่องนิทานสิเกิดขึ้นมันเป็นเรื่องจั่งได๋ซั่นดอกหวา!!!
๑...กำเนิดเจ็ดหวดเจ็ดไห
สองผัวเมียหนึ่งได้อยู่ฮ่วมกันโดน
หากบ่มีบุตราสืบพงศ์พันธุ์เชื้อ
สองผัวเมียเลยเว้าจากันอ้อยอิ่น
ไปบนบานต้นไม้ประนมไหว้กล่าวจา
ผู้ข้าขอลูกน้อยให้มาเกิดเทียมอก
ขอให้มีบุตราเกิดมาเทียมเนื้อ
ดนนานได้ปีปลายกะมีลูก
ออกจากท้องคาวนั่นแม่นซาย
แต่ว่าลูกอ่อนน้อยผิดแปลกธรรมดา
กินอาหารมากมายหลายล้น
คนเดียวได้กินไปเจ็ดหวด
ยังอีกน้ำเจ็ดแท้ส่ำกัน
จั่งได้เอิ้นว่าเจ็ดหวดเจ็ดไห
เงินคำสังกะเลาปนแปนเกี้ยง
เหมิดย้อนหามาเลี้ยงเจ็ดไหเจ็ดหวด
พอแมทุกข์บาดนี่นำท่าวผู้เดียว...
๒...วางแผนกำจัดเจ็ดหวดเจ็ดไห
พอกะซวนไปป้ำต้นไม้ใหญ่ในดง
ก๋าว่าต้นไม้ล่มให้ทับบักเจ็ดไห
บอกให้มันไปคอยซือปลายมันล่ม
พอดีไม้หักลงดังสนั่น
พอกะยันฮอดบ้านไปเว้าต่อเมีย
บอกให้ฮู้ว่าไม้ทับบักเจ็ดไห
บ่ทันโดนเจ็ดไหพั้นแบกเอามาบ้าน
เหลียวเบิ่งคนกับไม้มันไกลกันคนละซำ
แบกไม้มาฮอดบ้านกะเลยเอิ้นให้พอดู
ถามว่าพอสิให้ปงวางทางได๋
พอบอกเอาไปสวนท่งนาฮิมฮั้ว
เฒ่ากะแปงกลไห้ทำไปอีกอย่าง...(วางแผนๆๆๆ)
๓... เจ็ดไหอยากได้แมว.
เจ็ดไหได้แมวน้อยแมวใหญ่กะยังถาม
ว่าอยู่ไสมันมีให้พอหามาให้
สองสามีเลยได้ถือเป็นโอกาส
พาเจ็ดไหย่างย้ายกายถ่านด่านเสือ
บอกให้ท้าวเข้าป่าหาเอาเอง
บ่พอคาวจับเสือขี่เมือนำก้น
ตาหลูโตนชาวบ้านเห็นเสือย่านสั่น
ประชาชนเดือดฮ้อนนำย่อนผู้เดียว
พอเลยบอกให้ท้าวเอาไปปล่อยคงเดิม
อย่าให้แมวกับมาหวาดเสียวชาวบ้าน
แสนสิหากลเล่ห์หลายทีกะคือเก่า
กะเลยตั้งต่อหน้าจาเว้าต่อบา
หากเจ็ดหวดลูกนี่ขืนอยู่กะคงทุกข์
อุกจนเบิ้ดปัญญาสิแล่นหามาเลี้ยง
กินเจ็ดไหเจ็ดหม้อเมิ้ดปัญญาสิเลี้ยงต่อ
พ่อจังบอกให้ท้าวไกลบ้านห่างเมือง
พ่อแม่เลี้ยงบ่ได้ขอให้จากจรหนี
อย่ากับมาให้เห็นขาดกันแต่วันนี่
เจ็ดไหท้าวจำใจจากแม่พอ
ก้มกาบเท้าทั้งไห้ฮ่ำไฮ
อายุได้เจ็ดขวบจำหนี
คอบวาโตกินหลายพอ่แม่ซังเหลือล้น
จักสิไปไสแท้เป็นตายก้ำเกิ่ง
หิวหอดเข้ากางด้าวเปียวพอย
กินหมากไม้ฝูงหมู่ลิงกัด
กินขนุนหนังหมู่ลิงกัดไว้
จั่งมายุติกาไว้เจ็ดไหเดินป่า
ตอนต่อไปข้างหน้ามันยังก้วงกั่วหลัง
๔...ไผ่ฮ้อยกอก่อแจ้งแฮงขนาดซายเส็ง
ไผ่ฮ้อยกอหมอมัดแกไปขายค้า
หมอนี่แฮงเหลือล้นเกินคนสุดขนาด
ดึงลากไม้ที่ฮ้อยมัดไว้ไผ่กอ
เกินกว่าแฮงกะด้อดึงย่างวางเฉย
เจ็ดหวดเลยมาเจอแม่นผู้ได๋ดึงไม้
เจ็ดหวดเลยดึงไว้แหนงเดียวกะผั่นอยู่
หยังจังเป็นคึ้งนึ้งดึงได้กะบ่ไป
หมอกะวางกอไม้เลาะเลียบหาดู
จั่งมาเห็นเจ็ดไหจองดึงเฮียวไม้
ไผมันก้าจังเดินลิวมาไส่
ท้าวเจ็ดไหต่อสู้บ่มีย้านหย่อนยำ
ไผ่ฮ้อยกอจับทื้นว่าสิเหวี่ยงเจ็ดไห
ท้าวเจ็ดไหเลยจับแก่งวีวานายฮ้อย
จนว่าเหมิดแฮงสู้ย้อนเจ็ดไหจับแก่ง
ไผ่ฮ้อยกออ่อนหล้ายอมแพ้เพราะอ่อนแฮง
แนวเพิ่นเห็นเขาน้อยว่าสิข่มหัวจิก
บาดได๋แนวนามพริกฟาดลงเผ็ดจ้าว
กะเลยยอมเป็นแหล่งตามหลังท้าวเจ็ดหวด
ไปบ่นานผั่นพ้อนายฮ้อยลากเกียน
เกียนตั้งฮ้อยดึงย่างไปเฉย
มีกำลังวังซากว่าคนทั้งค่าย
แกเอาของขายค้าคนเดียวดึงลาก
เกียนฮ้อยเล่มดึงลากทื้นไป
เจ็ดหวดกับลูกน้องฮ้อยไผ่ไปเห็น
กะเลยเอามือจับจ่องดึงเกียนไว้
ไผ่ฮ้อยกอจับก้นดึงเกียนเลยอยู่
เกียนกะหยุดอยู่นิ่งดึงได้บ่ไป
ท้าวนายฮ้อยเลียบหล่ำนำหา
แม่นหยังคาหยังติดจ่องดึงเอาไว้
กะเลยนำมาพ้อพอดีฮ้อยไผ่
ดึงจ่องไว้เกียนฮ้อยเล่าคา
หน่อยบ่ช้ากะเลยเกิดถกเถียง
เพราะบ่ยอมลงกันปากแฮงแข็งกล้า
จั่งเกิดตีเกิดฆ่าเจ็ดไหยืนเบิ่ง
แฮงต่อแฮงขนาดล่ำเขาป้ำกอดกัน
ผงฝุ่นดินไงง่องสู้ต่อพอกัน
จักแฮงไผแฮงมันใส่กันขันมื้อ
บักฮ้อยเกียนลงไต้หงายลงป่างง่าง
สู้ฮ้อยไผ่บ่ได้จั่งยอมแพ้แกกัน
บอกซือให้เกียนไผ่เจรจา
กะเลยยอมเป็นมิตรผูกพันกันไว้
ท้าวเจ็ดไหโตน้อยแต่เขายอมให้เป็นใหญ่
เพราะว่าฤทธิ์เดชกล้าแฮงล้ำลืนเขา
พีผู้เค้าเจ็ดหวดเจ็ดไห
กะจั่งพากันลัดป่าดงพงไม้
สามสหายได้พากันเดินป่า
เอาแต่มันสิพ้อพายหน้าบ่เกรง...
คอยติดตาม...
๖...จีนายโม้(คล้ายๆจิ้งหรีดแต่ตัวโตมากๆ
...อร่อยด้วย)
บาดนี่กล่าวจีนายโม้โตใหญ่ฮาวยักษ์
มีฮูฮังอยู่ดงพงไม้
(รูปจี่นายโม้หามิเห็น...)
ไผบ่หาญล่วงล้ำไปใกล้เลาะฮู
ขวยจีนายโม้กองท่อภูเขา
สามเลาเห็นสิไล่เอาจินายโม้
ส่วนว่าโตจินายเต้นตกไปไกลยิ่ง
สามพี่น้องไวฟ้าวแล่นนำ
เกียนฮ้อยเล่มจ้ำแล่นเถิงฮู
มือคัวจับจ่องขาจินายโม้
จับเอาไว้บ่ทันโดนจี่นายดีด
ยินเสียงหวีดๆก้องเสียงฮ้องส่งมา
ไผ่ฮ้อยกอบ่ซ้ามือจ่องจับขา
ดึงกันคาในฮูออกแฮงแข็งกล้า
มือดึงขาจี่นายโม้คุยโวว่าโตเก่ง
จีนายดีดแก่งแก้ตกก้ำกิ่มไกล
ท้าวเจ็ดหวดจึงได้ทะยานใส่จับขา
หวังจับเอาจีนายจี่กินจนได้
เหมิดแฮงท้าวเจ็ดไหเจ็ดหวด
จับจ่องไว้จีนายโม้บ่วาง
ขาจีนายโม้ดีดโด่งคงเดิม
จนว่าขาจีนายขาดคามือท้าว
ขาหนึ่งของจีนายโม้ยันเอาปิวไว่ (...แมมันนี่...)
ได้ขาเดียวแบกจ้าวไวฟ้าวแล่นซำ
ไปนำหาลูกน้องจีนายดีดตกไกล
กะจังไปพานพบบ่ตายสองท้าว
เจ็ดไหจ้าวเดินทางฟ้าวฝั่ง
ไผ่ฮ้อยกออีกกับเกียนฮ้อยเล่ม
เดินด้าวอ่าวไกล.
๗...ตอนนางยักษ์ขีณี
ขีณียักษ์ใหญ่ฮ้ายโตขนาดภูผา
นูนีมันท่อเขิงสามป้อง
บ่อนที่มันเป็นหม่องกะพอหลบซ้างท่าว
ยามมันเต๋อปากง้ำปานฟ้าผ่าผะเดียง
ยักษ์เผดฮ้ายแปลงเพศหลายแนว
จอบท่าดักไล่กินฝูงเนื้อ
แปงกายเป็นคนเฒ่าดังไฟอยู่ในป่า
แปงตูบซั่นพอได้หม่นบ่อนนอน
ไฟกองฟอนเข้ากระท่อมนอนดัก
ซือว่าแนวนามยักษ์อยู่ดงพงไม้
บัดนี้สามบาท้าวเห็นไฟในป่า
มีตูบน้อยเฮือนซั่นดั่งคน
เลยให้เกียนฮ้อยเล่มย่างเข้าขอไฟ
“ไทเฮือนเอ้ยอยู่บ่นอ นอเจ้า”
ขีณีเฒ่าเร็วไวแปลงฮูป
“พวกลูกหล้ามาตั้งแต่ไส”
“ค่ำมืดแล้วเจ้าสิด่วนไปไส”
“ข้อยสิมาขอไฟไปก่อกองหุงต้ม”
“เอาสาท้าวหาแนวคีบถ่าน
ด้นไฟแม่บ่ให้เอาได้แต่ถ่านคี”
ฮ้อยเกียนเผอแล้วนี่คุบปั๊บจับขา
จับเอาไปใส่กงขังไว้......
ไผ่ฮ้อยกอรอท่านานมาแท้หมู่
กูไปเองก่อนน่ารอซ้าอยู่เหิง
ไปฮอดแล้วกะเลยเลาขอไฟ
“เจ้าของเฮือนอยู่ไสนอนี่”
ขีณีเว้าอยู่ในเฮือนตูบกะต๊อบ
“แมหากเนาอยู่ซั่นเฮือนน้อยผู้เดียว”
“ขอไฟแนเด้อเฒ่าแมใหญ่อัยกา”
“เออเอาสาถ่านคีเอาไว้”
เผอใจนี่ขีณีผกจอบ
คัวคุบท้าวจับไว้ใส่กง
เหลืออีกท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไห
ใซ่ไผไปขอไฟกะมิดเลยเฉยจ้อย
จักมันวอยไปก้ำทางได๋มิดมี่
กูไปเบิ่งก่อนน่ามันซ่าอยู่ไส
ฮ้องเฮียกเอิ้นไผอยู่ในเฮือน
ข้อยสิมาขอไฟไปก่อดังหุงต้ม
ขีณีเฒ่าแปงกลคือเก่า
“แมนี่แหลวอยู่เฝ้าเฮือนเหย้าตูบตอม”
เว้าแล้วเกาะก่อมก้อยเดินย่างมาหา
ท้าวเจ็ดไหเลยทักกล่าวถามยายเฒ่า
“เห็นสองคนมาพี้ขอไฟแนบ่”
ลาวกะบอกบ่ได้เห็นพ้อผู้ได๋
คั่นว่าเจ้าบ่พ้อขอแนเด้อไฟ
ท้าวเจ็ดไหเลยจับเขี่ยไฟรวมท้อน
พอดีขีณีเฒ่าเตียมเอาแนวคอบ
สุ่มกอบท้าวเอาไว้ดั่งเดิม
เจ็ดไหท้าวฮอดบ่ปากพอคำ
ขีณีจับใส่กงขังเมี้ยน
เจ็ดไหท้าวหักมือยักษ์ใหญ่
เลยเกิดการต่อสู้เป็นเรื่องใหญ่โต
เจ็ดหวดท้าวสู้ต่อผียักษ์
จนขีณีเหมิดแฮงต่อกรกับท้าว
นางขีณียอมแพ้ยอมือก้มขาบ
บาถามหาลูกน้องสองท้าวอยู่ไส
หากบ่หามาให้มึงส่วนมรณา
นางเลยพาไปเอาอยู่กงขังไว้
ไผ่ฮ้อยกอเกียนฮ้อยเล่มเฮียงกันล่องส่อง
สามพี่น้องเหลียวหน้าเบิ่งกัน
ยักษ์รับเลี้ยงต่างไถ่ชีวิต
มีอาหารที่มันขังไว้
ทั้งพองขาจี่นายโม้พากันจุดจี่
ทั้งมีสัตว์ใหญ่น้อยกวางเก้งมั่งฟาน
ถืกใจท้าวเจ็ดหวดกินหลาย
มีแต่กินกับกินย่างวันขันมื้อ
หลายวันได้สิพากันหนีจาก
เจ็ดหวดท้าวถามส่อทิศทาง
ยักษ์เผดอ้างบอกส่องของดี
สิให้เป็นของขวัญฝากสามสหายเมี้ยน
ของดีให้หีนไฟกับมีด
หนังสติ๊กพ้อมยอมให้แต่ดี
คาถาด้วยปุกเสกมนต์ยำ
เป็นของดีตั้งแต่เดิมดาเค้า
เอามาให้ของดีคนละอย่าง
ลองเบิ่งได้คาถาให้ท่องจำ
ผู้ที่มีบุญล้ำจั่งได้ผ่านพานพบ
ไผผู้มีบุญญาจั่งได้พานมาพ้อ
ชาติคนมีบุญนี่แม่นฝังดินกะหม่นออก
แนวว่าคนบาปฮ้ายแม่นแขนฟ้าห่ากะกิน
๘...ตอนหนังสติ๊กยักษ์
สามพี่น้องหนีจากนางยักษ์
เดินขีรีป่าดงพงไม้
ไปเถิงน้ำนทีธารกว้างใหญ่
สามพี่น้องจักสิข้ามจักได๋
บัดห่าคึดไคร่ได้วิ่งแล่นเร็วพลัน
เอาพร้อมกันสามคนกระโดดโจนให้หวิดน้ำ
นทีธารแสนกว้างกระโจนไปบ่ฮอดเคิ่ง
สามพี่น้องลอยเข้าฝั่งเดิม
เจ็ดหวดท้าวเนรมิตหนังสติ๊ก
ให้ใหญ่ยาวทั้งแข็งแต่งตามใจได้
“ฮ้อยไผ่โตมาพี้ งอยยางยืดถ่วง”
ยืดยิงไปแก่งแก้ตกใกล้ฝั่งแคม
อ้ายฮ้อยเกวียนยิ้มแป้นยิงอีกที่สอง
วิววิวตกเคิ่งกลางดังต้าม
เจ็ดไหท้าวเร็วไววิ่งแล่น
กระโดดเต้นแก่งแก้ตกข่อนเคิ่งวัง
แล้วกะตั้งลอยต่อพอหวิด
ย่อนกลไกความคิดผ่อนกายคราวน้อย
คอยหาก่ำแนวกินสิมามาม
หาปูปลาจากแม่น้ำมาปิ้งจี่กิน
ถ่านหินก้อนดังก่อนเป็นไฟ
เจ็ดไหยิงหนังสติ๊กใส่ปลาในน้ำ
โดนนานได้จังเห็นปลาโตหนึ่ง
จักยามได๋สิทั่วท้องกินได้อิ่มหนำ
สามพี่น้องคึดใหม่แนวหา
ใช้ปัญญาความคิดแต่งแปงให้เป็นต้อน
จั่งพากันเอาพร้าตัดฟันไม้ท่อน
ย่อนว่ามีดอีโต้ฟันได้ดังใจ
ตัดต้นไม้เป็นท่อนลงอัด
ฝังหลักดันจังเฮาทำต้อน
เอาขอนข่วงตันทางบ่อนน้ำผ่าน
น้ำนั่นบกขอดแห้งเหลือตั้งแต่ปลา
กองเจ้งเพ้งปัญญาเก่งเจ็ดไห
พากันจับเอาปลามากมายหลายล้น
วันลุนพ้นกะทำกันคือเก่า
ปลากะไหลหลั่งข่อนมาท้อนบ่อนเดียว
หินไฟวิเศษแท้บ่ได้แล่นหาฟืน
สนุกกินปูปลาอิ่มดีพีอ้วน
จนว่าซุมซาวบ้านหากินลำบาก
ปลาอยู่น้ำหาได้หากบ่หลาย
ซาวบ้านเลาะมาพ้ออ้ายเจ็ดหวดเจ็ดไห
ได้มาขอเอาปลา ป่นแกงแลงเซ้า
เจ็ดไหเอาปลาขึ้นให้เอาแนวมาแลก
เข้าและน้ำเกลือก้อนพริกผง
ซุมซาวบ้านไผผู้อยากกินปลา
เขากะเอาแนวมา แลกปลา คือเข้า
ไผสิเอาเซิญได้ให้มีการแลกเปลี่ยน
บุพเพสันนิวาสได้ทำสร้างแต่หลัง
เป็นนำบุญเก่ายู่เจ็ดหวดเจ็ดไห
บ้างกะมีสุขทุกข์ แปลกปน ทนฮ้อน
หลอนว่าหวิดกรรมแล้วผั่นมีเวรมาฝ่า
หวิดห่าก้อมผั่นมาพ้อห่าหลวง
...ใกล้สรุปตอนท้ายค่อยบ่ายนิทานจบ
ท้าวเจ็ดไหสิไปพบบ่อนดีหากมีไว้
ตอนอวสาน...
ยังมีเวียงวังก้วงนครหลวงดูหลาก
พวกศัตรูหมู่ฮ้ายสงครามเข้ารบรา
ซุมทหารใหญ่น้อยมายมากอนันต์นับ
เพราะข้าศึกศัตรูหมู่ไพรีวุ้น
เป็นจังบุญหัวเจ้าพระยาเมืองเฮืองซือ
ได้ยินข่าวคนลือว่าเจ็ดไหเก่งกล้ามาบ้านผ่านกาย
เพิ่นจังจัดแต่งให้อำมาตย์ไทขุน
ให้ไปเชิญเจ็ดไหด่วนไววันนี้
ไทขุนข้ากะจัดการเร่งด่วน
เชิญเจ็ดไหขึ้นเฝ้าองค์เจ้ามิ่งเมือง
เกียนฮ้อยเล่มกอไผ่กะตามติด
องค์พระยาเมืองกล่าวจาจงต้าน
การคราวนี่มีแนวเร่งด่วน
พวกศัตรูหมู่ฮ้ายสงครามเข้าผ่าเมือง
ต้องการพวกหมู่เจ้ามาซ่อยคราวเข็ญ
ไปเร็วรบหมู่มารมวลฮ้าย
เจ็ดไหท้าวอาสาใซ่ซ่วง
เกียนฮ้อยเล่มทั้งฮ้อยไผ่กอ
ให้เขาเอาดินปั้นเฮ็ดลูกหนังสติ๊ก
หาซีซันป่นกันเป็นเซื้อ
เอาติดไว้ปลายธนูหลายหลาก
แล้วกะเตรียมทัพจ้อรอถ้าแตสิไป
เจ็ดไหได้เป็นฝ่ายคุมทัพ
หนังสติ๊กเหล่าเตรียมความพร้อม
พอไปใกล้ศัตรูกะเตรียมท่า
หนังสติ๊กวิเศษท้าวยิงสู้หมู่มาร
อีกธนูหมู่นั่นเตรียมจ่อจอยิงไป
เกิดเป็นไฟลามลุกทถืกคนกะตายเมี้ยน
ยิงตกค่ายเป็นไฟเผาจูด
หนังสติ๊กวิเศษได้ยิงให้มิงมรณ์
ถืกซ้างม้ากะล้มท่าวทางยืน
ศัตรูลัดเล่งเร็วมาใกล้
ฮ้อยไผ่เอายังพร้าดวงดีปัดป่าย
เป็นกำแพงฮอบค่ายตันข้างวางเดิน
ศัตรูเยิ้นมาฮอดกำแพง
ท้าวกะเอามือซุกใส่เขาตายเกี้ยง
กำแพงล้มเต็งคนเดียรดาษ
เหลือเล็กน้อยเขากะได้อ่อนยอม
จอมมิ่งบ้านมหาราชกษัตรา
เห็นเจ็ดไหว่าฝีมือเฮี้ยว
ชายเชงกล้าคาถาดีเสกเป่า
เกียนฮ้อยเล่มทั้งฮ้อยไผ่กอ
จังได้ตกแต่งให้เป็นราชไทขุน
ปุนแปงตกให้อยู่เนานครก้วง
ปวงซนเซื้อซาวนิกรสุขยิ่ง
ซาวไพร่ฟ้าประซายิ่งอยู่เย็น
เป็นเพราะครั้งปางก่อนบุพเพ
บุญสามลาตั้งแต่ปางคราวกี้
...สามบาท้าวคณิงเถิงพ่อแม่
กตัญญูฮู้แจ้งคุณเจ้าเผ่าพงศ์
กะเลยไปฮับเจ้าพ่อแม่ของตน
เอาสองเขือแม่พ่อมาเพียรเลี้ยง
ให้มาเนาเมืองก้วงนครหลวงล้ำยิ่ง
พ่อแม่สุขซ้ำเฒ่าเพราะเขาได้ตอบคุณ
คุณพ่อแม่มากล้นสุดที่คณนา
คราวเมื่อเฮายังเด็กพ่อแม่พรมเพียรเลี้ยง
เฮาเป็นบุตราเจ้าอย่าลืมบุญคุณเพิ่น
คือเจ็ดไหเกียนฮ้อยเล่มทั้งฮ้อยไผ่กอ
คุณพ่อแม่มากล้นพ้นเกษเกศา
ได้ดีมาบ่ลืมคุณพ่อแม่ตนคนเลี้ยง
รจนา...จารเอาไว้ เจ็ดไห ให้อ่าน
วรรณกรรมพื้นบ้าน อีสานสิได้ฮุ่งเฮือง
ภาพประกอบโดยลูกศิษย์นายไชโย นันแสวง
ความเห็น (3)
สวัสดีครับ
กินเหมือนยัดทะนานแล้วนั่น
น่ากลัวจะตัวใหญ่ตัวโต
เึคยได้ยินเรื่องไอ้สามถัง กินล้างกินผลาญ แต่กำลังเหลือหลาย
รออ่านต่อครับ
เจ็ดไหอยากได้แมว วาดโดยลูกศิษย์ นายไชโย นันแสวง
ปิยพงษ์ ภูมิพันธ์
ชอบมาก
จำได้ ตอนเด็กครูใหญ่มาเล่าให้ฟังวันละนิด
ยังไม่จบเลย จนย้ายโรงเรียน