แว่วเสียงสนู
แว่วเสียงสนู
เดือนยี่ค้อย ลมบนเบิกบัวระพา
วาโยเผียง พ่ำพรมภายพื้น
ปายข้าวแล้ว ใจอ้ายหนาวสั่น
ยังแต่ต่อซั่นซั้น โตอ้ายบ่ลืม
สัญญาหมั่น ในใจหมั่นเที่ยง
บ่ได้หลบหลีกเว้า บดไว้บังน้อง
คืนค่ำค้อย ว่าวลอยลมบน
โยงต่อไว้ หางเจ้าล่องยาว
มีทังจุฬาป้อง เจี้ยสากาวตาบ
มัดสนูใส่ไว้ ส่งเสียงฮ่ำฮ้อง
เดิกมาแล้ว ลมล่างบ่ตีง
เสียงสนูสวดแว้ว ดือดื้อดื่อดึง
ดึงดื่อดื้อ ยินบ่แถนพ่อ
เหมิดระดูข้าวแล้ว อย่าเทฝนลงพื้น
สาวนางเอ้ย ได้ยินแล้วบ่
สนูเอิ้นเฮียกเจ้า ค่ำเซ้าบ่เซา แท้แล้ว
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
มาฟัง ...แว่วเสียงสนู... ได้สัมผัสถึงความไพเราะและความสุขค่ะ
ขอบพระคุณครับ ความจริงบทผญานี้ผมพึ่งเขียนเมื่อช่วง ตี 3 ที่ผ่านมา พอดีได้ยินเสียงสนูที่ชาวบ้านปล่อยค้างฟ้าไว้กับว่าวป้องตัวเขื่องก็เลยลองขีด ๆ เขียนดู
คิดถึงบ้านจัง.....
ได้ยินเสียงตอนเด็กๆ เค้าเล่นว่าว เพิ่งรู้ค่ะว่า เรียกว่า สนู ขอบคุณมากคะ