หนึ่งในร้อย...หรือหนึ่งใน(หลาย)ล้าน...
วันนี้...ฉันอยากจะพูดเรื่องนี้...เรื่องของเพื่อนของฉัน
ฉันอยากที่จะเอ่ยชื่อของเพื่อน แต่เขาเองคงไม่ยินดีสักเท่าไหร่ด้วยเป็นคนมีนิสัยไม่ชอบเปิดตัว ชอบทำอะไรๆหลายๆอย่างให้สังคมโดยเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง(ประมาณปิดทองหลังพระ)
เอาเป็นว่าวันนี้ได้พาเพื่อนรักไปทานข้าวเย็น เราได้มีโอกาสพูดคุยกันหลายเรื่อง และก็มีเรื่องหนึ่งที่ฉันได้ยินแล้วรู้สึกประทับใจ...จนไม่อยากเก็บไว้คนเดียว
เขาพูดถึงค่าใช้จ่ายในการเรียนของเขาในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ค่าเทอมประมาณ 5000 บาท ซึ่งคิดเป็นยูเอสดอลลาร์(สมัยนั้นประมาณ 20บาทต่อเหรียญ)แล้วก็ไม่กี่เหรียญ ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายที่ถูกมากๆสำหรับคอร์สนี้เมื่อเทียบกับต่างประเทศ... เขาบอกว่า ส่วนที่เหลือที่เป็นค่าใช้จ่ายจริงของนักศึกษานั้น รัฐได้(นำเงินภาษี...)เข้ามาช่วยเหลือดูแลรับผิดชอบให้
นี่เป็นเพียงมุมมองบางส่วนของเพื่อนฉัน... เขารู้สึกถึงจุดอิ่มตัวแล้ว(ของเขา) รู้สึกพอแล้ว และรู้สึกต้องตอบแทนคุณ(คืน)สังคม...บ้างแล้ว
...เพื่อนของฉันยินดีที่จะไม่รับค่าตอบแทนในการบรรยายด้วยถือว่าเป็นการทดแทนบุญคุณต่อสังคม(ที่หลายคนไม่เคยคิด...)
“ให้สถาบันเก็บไว้ใช้น่าจะได้ประโยชน์กับนักศึกษามากกว่าอยู่ที่ผม”
“ถ้าการได้รับรายได้มากๆแต่ไม่ได้กระทำตนให้มีคุณค่าต่อสังคม ก็ไม่เห็นจะน่าภาคภูมิใจ”
จะมีใครสักกี่คนที่คิดและทำเช่นนี้
เดี๋ยวนี้มักเห็นผู้คนที่...เห็นแก่ได้...แม้ในวงการใกล้ตัวที่(บางคน)ยังมีพฤติกรรมของการขาดความรู้สึกว่า... พอเพียง... พอแล้ว... พอประมาณ... หรืออยากแบ่งปัน
จนอยากตะโกนบอกว่า... พอซะทีเถอะ เพราะสิ่งที่(คุณ)กำลังอยากได้กันจนมากมายไม่รู้จักอิ่มนั้น มันก็จะได้มาจากคนในสังคมที่เคยลงทุนให้(คุณ)เรียนจนจบ... จนมีวิชาชีพที่(คุณ) ยังคิดหวังให้มีกำไรมากๆจากสังคม ...นั่นแหละ...
...เมื่อไหร่จะมีความรู้สึก พอแล้ว... และอยากทดแทนคุณสังคมอย่างเพื่อนฉันบ้าง สักเสี้ยวเล็กๆก็ยังดี
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ
- ขอรอหวังด้วยคนนะคะ
- กับคนที่..มีการแบ่งปันและร่วมรับผิดชอบต่อสังคม
- และประเทศชาติบ้าง
- มากหรือน้อยก็ไม่เป็นไร
- แต่ขอให้มีบ้างจากทุกคน..
- ฝันไปป่าว..นี่
สวัสดีค่ะ ครูคิม
- คนที่สามารถคิดและทำได้อย่างเพื่อนที่ได้กล่าวถึง...นั่นเพราะเขาพร้อมที่จะให้สังคมแล้วจริงๆ...
- สำหรับคนที่ยังมีภาระที่ไม่อาจแบ่งปันได้นั้น...การพยายามลดภาระโดยไม่ทำตัวให้สังคมต้องเป็นภาระ...นี่ก็ถือว่าร่วมรับผิดชอบต่อสังคม(ตามแต่อัตภาพแล้ว)...อย่างที่ครูคิมกล่าวว่า "มากหรือน้อยก็ไม่เป็นไร"ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณน้อง
- คงอีกนานกว่าผู้คนจะไปถึงซึ่ง มีความรู้สึก พอแล้ว
- แต่อย่างน้อยเราก็คงช่วยกันทำให้คนที่คิดถึง ความพอเพียง พอเหมาะ มีจำนวนเพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆล่ะ .. เริ่มจากตัวเอง และคนใกล้ๆไปก่อน
- ได้เท่าไหร่ พอใจเท่านั้น นะ นะ นะ
สวัสดีค่ะ การเสียสละเป็นสุดยอดความดี
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณพี่
- โอเค...ค่ะคุณพี่...
- ...ได้เท่าไหร่ พอใจเท่านั้น... นิ นิ นิ
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ติ๋ว
สบายดีนะคะ ^ ^
เพื่อนพี่คนนี้คิดดีทำดีจังค่ะ นับถือๆ ^ ^
- สวัสดีครับพี่
- บางที่คำว่า "ก้มเก็บ" กับ "กอบโกย" คนเรายังแยกไม่ออก
- บางครั้งคำว่า พอ ยังคงไม่มีความหมายต่อการวิ่งไล่ตามกระแสสังคม
- หากเพียงเรารู้จิต รู้ใจ รู้เท่าทันโลก ทันสังคม บ้านเมืองเราคงงดงามขึ้นมากเลยครับพี่
- รักษาสุขภาพนะครับ อิอิ
จะมีสักกี่คนที่มีคำว่าพอนะคะ..จะมีสักกี่คนนะคะที่จะทดแทนสังคม
เราเป็นเพียงจุดเล็กๆของสังคม..ก็ทำได้นิดหน่อยแต่มากมายในความรู้สึกของตนเองนะคะ