เวียงจันทร์

 

ช่วงเทศกาลวันหยุดยาว ปีใหม่ ผู้ทำงานทั้งหลาย โดยเฉพาะในกรุงเทพฯ ได้มีโอกาสกลับบ้านที่ต่างจังหวัด หรือบ้างก็ให้รางวัลกับชีวิตของตนเองโดยการไปเที่ยว ผมเองอยู่ประเด็นหลัง

ครั้งหนึ่งเคยดูรายการสารคดีหลวงพระบางบวกกับก่อนหน้านี้ไม่นานนักมีภาพยนต์เรื่องสบายดีหลวงพระบาง จึงมีความปรารถนาที่จะไปให้ประจักษ์ด้วยจักษุของตนเอง การไปครั้งนี้เพื่อการประหยัดและได้รสชาติของชีวิต จึงไปแบบเป้ติดหลังเท้าก้าวเดิน ไม่สังกัดทริปทัวร์ที่ไหน

เช้าตรู่วันอาทิตย์ เรา.... ๕ ชีวิต ได้เดินทางจากปทุมธานีมุ่งหน้าสู่หนองคาย แวะทานอาหารเช้าที่นครราชสีมา จากนั้นเดินทางต่อไปแวะทักทายรับประทานอาหารกลางวันบ้านอาจารย์ที่อำเภอโกสุมพิสัยซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานกันอยู่ที่ปทุมฯ การไปลาวนั้นมีรถโดยสารระหว่างประเทศด้วยโดยวิ่งเวียงจันทร์ ของแก่น, เวียงจันทร์ หนองคาย

เมื่ออิ่มท้องเป้าหมายต่อไปซึ่งเป็นที่สุดท้ายของเราในวันนี้คือ เวียงจันทร์  แต่ต้องไปฝากรถไว้กับท่านเจ้าอาวาสวัดอรุณรังษี ท่านมีเมตตาโทรศัพท์เรียกโยมอุปถัมภ์ให้นำพวกเราไปส่งที่ด่าน กรอกข้อมูลในการออกนอกประเทศ ขึ้นรถข้ามสะพานมิตรภาพไทย-ลาว ไปลงที่ด่านลาวกรอกข้อมูลยื่น จ่ายเงิน ๒๕ บาทเพื่อเข้าประเทศลาว

เมื่อผ่านด่านแล้วนั่ง ๔ ล้อเล็กเข้าไปนครเวียงจันทร์ คนละ ๕๐ บาท เดินหาที่พัก ซึ่งส่วนใหญ่จะเต็ม ในที่สุดได้ joe guest house  ได้ที่พักก็สบายใจ ลงไปเดินชมเมืองเวียงจันทร์ ริมโขงหาของทานกันในยามเย็นซึ่งมีร้านค้าอยู่เรียงรายมากมาย ทั้งเป็นคนลาวเอง และคนไทยที่ไปทำมาหารับประทานอยู่ที่นั้น

สถานที่ในนครเวียงจันทรืที่ไปชมมาก็เช่น ประตูชัย ที่ทุกคนเมื่อมาแล้วต้องไปดู นับเป็นสัญลักษณ์หนึ่งของนครเวียงจันทร์

 

นอกจากนี้ก็มีวัดสีสะเกด วัดพะแก้วเป็นต้น กล่าวกันว่าวัดนี้เคยเป็นที่ประดิษฐานพระแก้วมรกตที่อยู่ประเทศไทย ดังนี้เมื่อคนบนพระแก้วมรตจึงต้องใช้ข้าวเหนียว สถานที่แห่งนี้ห้ามถ่ายรูปภายใน จึงนำภาพภายนอกมาฝาก จะเห็นว่าบันไดพญานาคตีนจับปลาอยู่ด้วย ตำนานแห่งพญานาคนี้ทั้งฝั่งไทยและฝั่งลาวไม่ค่อยจะมีนัยที่แตกต่างกัน กล่าวสั้นๆก็คือความเชื่อ รวมทั้งเรื่องปั้งไฟพญานาค 15 ค่ำ เดือน 11 วันออกพรรษา แต่ที่ลาวจะไม่นักเท่าเมืองไทย

พอขึ้นไปด้านหน้าประตูจะมีจะมีประพุทธรูปยืน เป็นปางห้ามญาติมิให้ทะเลาะกันเหตุเพราะน้ำที่มีน้อยไม่เพียงพอกับพระญาติทั้งสองฝ่าย พระดำรัสหนึ่งมีว่า "ระหว่างน้ำกับชีวิตสิ่งไหนสำคัญกว่ากัน" หินทรายแกะสลักภาพ และอักษรอยู่หลายชิ้น

ด้านระเบียงก็จะพระพุทธรูปวางเรียงทั้งสองฝากฝั่ง จะเห็นว่าทั้งหมดเป็นปางเดียวกัน ปางก่อนการตรัสรู้หรือบางครั้งเรียกว่าปางตรัสรู้

ปางนี้บางท่านได้ให้ความเห็นว่า องคุลีทั้งสี่นี้วของพระหัตถ์ด้านขวาชี้ลงล้างทรงอธิษฐานเอาพระแม่ธรณีเป็นพยานสู้กับเหล่ามารทั้งหลาย โดยเฉพาะ ลูกสาวของพญามารสามตน คือ นางตัณหา นางราคะ นางอรดี ซึ่งด่านนี้ดูเหมือนจะเป็นด่านสุดท้ายก่อนการบรรลุธรรม ดังนั้นในคำสอนของพระองค์จึงให้ระวังเรื่องตัณหา ราคะ และอรดี(ความยินดี) อันเป็นสิ่งขวางกั้นไม่ให้บรรลุคุณความดี