อยากบันทึกเรื่องราว เรื่องเล่าวันส่งท้ายปีใหม่นี้บ้าง ชื่อบล๊อกก็บอกแล้ว “ทบทวนตัวเอง บรรเลงไม่มีโน้ต” คิดชื่อออกมาได้ไงเนี่ย
อาจจะไม่เหมือนใครหลายคนที่อยู่ระหว่างการเดินทางไปพักผ่อนในที่ต่าง ๆ เพราะตัวเองต้องอยู่บ้านทำงานชิ้นโบว์แดง… พอรู้ตัวว่าจะฟุ้งซ่านไปไกลก็ต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง
บันทึกเรื่องราว เรื่องเล่าที่ผ่านมาท่าจะดี นึกมาได้แว่บหนึ่งว่าปีใหม่ที่จะถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า ทบทวนตัวเองแล้วว่าที่ขาดหายไปน่าจะเป็นเรื่องของ “หัวใจ”
เราทำงานมากไป ทั้งทำงาน ทั้งเรียนเพิ่มเติม ไม่มีเวลามากพอที่จะพูดคุยกับน้อง ๆ ทุกครั้งที่เราเดินเข้ามาในออฟฟิส น้องบางคนมองจด ๆ จ้อง ๆ ว่าจะเข้ามาคุยตอนนี้ดีไหม เราก็เห็นแล้วล่ะ แต่ยังยุ่งอยู่จริง ๆ มัวแต่ก้มหน้า ลืมแม้กระทั่งเงยหน้าขึ้นมาถามไถ่ (ทำได้ไงเนี่ย)
พอเวลาเราจะเดินออกจากที่ทำงาน น้อง ๆ ก็วิ่งมาบอกว่าขอเวลานิดเดียว เราก็ดันปากไว นิดเดียวจริงนะ (ซะอย่างนั้น) เฮ้อ… ลืมตัว มัวแต่หมกมุ่นกับงานในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมานี้
ที่เคยคุยเล่น หัวเราะหยอกล้อกัน ก็น้อยลง ไม่มีเวลาฟังเขาบ่น ฟังเขาเล่านอกเรื่อง…นอกเหนือจากงาน เพราะเวลาที่จะให้คุยเรื่องงานก็แทบจะไม่มี
ทบทวนแล้ว หัวใจเราแห้งแล้งลงไปสำหรับพวกเขา ………
พูดกันน้อยลง...ไม่มีเวลามองหน้า..ไม่มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย … เคยได้แต่บอกตัวเองว่าต้องเร่งทำงานชิ้นนี้ให้เสร็จ แต่ก็ไม่น่าจะใช่ประเด็น…
เราควรแบ่งชีวิตออกเป็นส่วน ๆ ให้ได้ พูดเรื่องนี้มันจะยาว เอาเป็นว่ารู้ตัวว่าอยู่ที่ไหน อย่าให้บทบาทหน้าที่ชีวิตแต่ละส่วนมาปะปนกัน วางตัวให้ถูกกาละเทศะ ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ก็พอ
ไหน ๆ ก็พูดเรื่องหัวใจที่ขาดหายไปแล้ว ก็ขอเติมเต็มอีกนิดด้วยคำคมเด็ด ๆ ของแม่ชีเทเรซา ตามประสาคนขาดสาระไม่ได้
ท่านกล่าวว่า
“If you judge people, you have no time to love them."
และ
“We ourselves feel that what we are doing is just a drop in the ocean . But the ocean would be less because of that missing drop.”
คิดว่าไม่แปล น่าจะ “เพราะกว่า” ก็คำพูดเขาดีอยู่แล้ว … แต่เอาเถอะสรุปความนิดหนึ่งแล้วกัน
คำพูดแรก ถ้าเรามัวแต่ตัดสินใคร เราก็ไม่มีเวลารักเขาหรอก กับคำพูดที่ว่าสิ่งที่เรากำลังทำอาจเป็นเพียงหยดน้ำในทะเล แต่ทะเลก็อาจมีปริมาณลดลงเพียงเพราะขาดหยดน้ำนั้น (พอดีนำรูปทะเลน้ำแข็งกำลังละลายมาประกอบข้างต้น น่าจะเกี่ยวกันบ้าง)
รู้สึกดีจังที่ได้ถ่ายทอดอะไรออกมา ทำให้รู้ตัวว่าเราต้องเติมอะไรเข้าไปบ้าง
ขอบพระคุณค่ะ มีความสุขเช่นกันค่ะ
ขอโทษนะคะ อ่านแล้วชอบจังค่ะ เพราะสะท้อนตัวเอง อิอิ
อาจารย์ของครูปูเคยสอนไว้ที่นี่ค่ะ น่าจะมีความเกี่ยวโยงกันค่ะ
เมื่อนำไปใช้ จึงเกิด บันทึก นี้ของครูปูขึ้นมาค่ะ
หากมีเวลาลองดูนะคะ
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่
ขอให้ชาว g2k สุข สดชื่น สำเร็จทุก ๆ ท่านนะคะ
(^________^)
หยดน้ำในทะเลน้ำแข็งเพียงหยดเดียวก็จริงแต่ย่อมสามารถทำปฏิกริยากับมวลสารอื่นจนเป็นกลายเป็นยารักษาโรคได้เช่นกัน
อ่านบทความของคุณ ก่อนวิเคราะห์ข้อมูลให้เพื่อนร่วมงาน
ทำให้รู้ว่า....ถ้าเรามัวแต่ตัดสินใคร เราก็ไม่มีเวลารักเขาหรอก
เป็นประโยคที่ classic มาก
... หัวใจ...ก็เลยชุ่มฉ่าม..
ผมชอบอ่านตัวหนังสือที่คุณ บันทึก ใน ไดอารี่ ทำให้ มุมมองของการคิด...ไม่ได้แคบอย่างที่รู้สึก
ขอบคุณ ครับ
สวัสดีค่ะ
บันทึกนี้ดีจังเลย....
“If you judge people, you have no time to love them."
การหันมาอยู่กับตัวเองในความเงียบบ้าง...ช่วยให้เรามองเห็นหลายสิ่งหลายอย่าง...ชัดเจนขึ้นมากเลยค่ะ
ขอบคุณมากมายค่ะสำหรับบันทึกดี ๆ นี้
(^___^)
ที่แวะมาเยี่ยมนานแล้วสวัสดีค่ะพี่ศิลา
สบายดีนะคะ ด้วยภารกิจยุ่งเหยิง ยังคิดถึงพี่ศิลาเสมอ
ชอบจังค่ะ “If you judge people, you have no time to love them."
... และคิดถึงเพลง แค่หยดน้ำในทะเล เช่นกันค่ะ ....
ให้พี่มีความสุขกับการงานทุกวี่วันค่ะ :)
เอาทะเลมาฝากค่ะ
เมตตาคือพื้นฐานแห่งการอยู่ร่วมกันในโลกใบนี้ค่ะ สวัสดีค่ะ
มาให้กำลังใจอยู่เสมอ
กล่าวได้ลึกซึ้งมากขอยกมาอีกครั้งค่ะหยดน้ำในทะเลน้ำแข็งเพียงหยดเดียวก็จริงแต่ย่อมสามารถทำปฏิกริยากับมวลสารอื่นจนเป็นกลายเป็นยารักษาโรคได้เช่นกัน
คมชัดลึกมากค่ะ
เป็นผู้ชายที่ละเอียดนุ่มลึก หายากมากเลยค่ะ สามารถมองเห็นตัวหนังสือไม่กี่ตัวมีความหมายมากมาย 
เมื่อ ศ. 04 เม.ย. 2551 @ 10:47
597433 [ลบ]
ขอบคุณครับ