ความสุข(เรื่องเล่าของหมอคนหนึ่ง)

คนที่มีความสุขที่สุดไม่จำเป็นว่าจะต้องมีสิ่งดีที่สุดของทุกสิ่ง เขาเพียงทำสิ่งที่เขามีอยู่ให้ดีที่สุด

 

มันเป็นตอนเช้าเวลาประมาณ 08.30 น. ที่วุ่นวายเอาการเมื่อสุภาพบุรุษสูงอายุท่านหนึ่งในวัย 80 กว่า มารับบริการแพทย์ตัดไหมจากแผลที่หัวแม่มือ และบอกว่าขอให้รีบหน่อยเพราะมีนัดตอน 09.00 น. เมื่อผมตรวจร่างกายตามปกติเสร็จผมก็ขอให้นั่งรอโดยผมรู้ว่าอย่างไรเสียก็ไม่หนีหนึ่งชั่วโมงกว่าที่จะถึงคิว

ผมเห็นสุภาพบุรุษท่านนี้ดูนาฬิกาหลายครั้งอย่างกระสับกระส่าย ผมว่างอยู่พอดีจึงเข้าไปดูแผลให้ เมื่อตรวจดูก็เห็นเป็นปกติ ผมจึงเดินไปหารือกับหมอคนหนึ่งที่ให้บริการอยู่ เอายาและวัสดุมาทำแผลให้ ขณะที่ตัดไหมอยู่ผมก็ถามว่า มีนัดกับหมออีกคนหรือจึงดูรีบร้อน สุภาพบุรุษท่านนี้ตอบว่าไม่หรอก แต่จำเป็นต้องรีบไปเนิร์ซซิ่งโฮมเพื่อกินอาหารเช้ากับภรรยา

ผมก็ถามถึงสุขภาพของภรรยา ก็ตอบว่าภรรยาอยู่ที่นั่นมานานพอควรแล้ว และเธอเป็นโรค Alzheimer's ขณะที่คุยกันผมก็ลองถามดูว่าเธอจะรู้สึกกังวลเป็นทุกข์ไหมถ้าไปสายสักหน่อย สุภาพบุรุษท่านนี้ก็ตอบว่า เธอไม่รู้หรอกว่าผมเป็นใคร เธอจำผมไม่ได้มา 5 ปีแล้ว
ผมรู้สึกแปลกใจจึงถามว่า 'แล้วคุณก็ยังไปทุกเช้าถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใครก็ตาม' สุภาพบุรุษสูงอายุยิ้มและตบเบาๆ บนมือผมและพูดว่า 'ถึงเธอไม่รู้จักผม แต่ผมยังรู้ว่าเธอเป็นใคร'

ผมต้องกลั้นน้ำตา ขณะที่เดินจากไป ขนบนแขนผมลุกชันและคิดว่า 'นั่นคือความรักอย่างที่ผมต้องการในชีวิต'

ความรักที่แท้จริงไม่ใช่เรื่องของกายภาพหรือโรแมนติก
ความรักที่แท้จริงคือการยอมรับทุกสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ได้เป็นมาตลอด รวมทั้งที่จะเป็น และที่จะไม่เป็นด้วย

คนที่มีความสุขที่สุดไม่จำเป็นว่าจะต้องมีสิ่งดีที่สุดของทุกสิ่ง เขาเพียงทำสิ่งที่เขามีอยู่ให้ดีที่สุด ผมขอบอกว่า

'ชีวิตไม่ใช่เรื่องของการทำอย่างไรให้รอดจากพายุฝน แต่เป็นเรื่องของการจะเล่นน้ำฝนอย่างไร'

(Life is not about how to survive the storm, but how to dance in the rain)

[p'yorm]

สวัสดีค่ะ และ
 'นั่นคือความรักอย่างที่ผม(และคนทุกคน) ต้องการในชีวิต'
รักแท้  เมื่อถึงจุดหนึ่ง เราไม่อาจทิ้งกันและกันได้
ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ ที่มีคุณค่าต่อทุกชีวิต

[โก๊ะจิจัง แซ่เฮ]

[prapharat]

ความรักเป็นสิ่งที่มีค่า หลายคนไม่ค่อยรู้จักรักษามันไว้ยามที่มีมัน แต่จะเห็นค่าของมันเมื่อเสียมันไปแล้ว แต่หลายคนพยายามรักษามันไว้แต่เป็นเพียงการรักษาข้างเดียว

แม้ว่าเราจะเคยเจ็บช้ำเพราะความรักกันมาบ้าง แต่จงรักเถอะ รักกัน โดยการมอบสิ่งดีๆให้แก่กัน ให้ในฐานะมิตรสหาย โดยไม่คิดว่าจะต้องได้กลับมามากน้อยเพียงใด อย่างน้อยการที่เราให้เราก็จะรู้สึกสุขใจ ส่วนคนที่รับมันไปจะเห็นค่าของมันหรือไม่นั่น ช่างเขาเถอะ คิดว่าสักวันหนึ่งเขาอาจจะเห็นก็ได้

ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่มีความรักทุกคน รักษามันไว้อย่างรู้ค่าที่สุด

[นางสาว prapharat tempiam]

เข้ามาแล้วแต่เรื่องอื่นแสดงความคิดเห็นไม่ได้

เลยต้องเข้ามาที่เรื่องนี้

อยากให้กำลังใจ ในความตั้งใจ มานะพยายาม สู้ๆ

ความรักที่ดีมี4ชั้น ดีที่1.รักอย่างแม่รักลูก(รับได้ทุกสถานการณ์) ดีที่2.รักอย่างพี่รักน้อง(ประเดี๋ยวก็ดี ประเดี๋ยวก็ขัดใจกันแต่ก็ตัดกันไม่ขาด) ดีที่3.รักอย่างเพื่อนรักกัน(ความรักถูกคอกันก็รักกัน แต่เมื่อใดความรักเกิดขัดใจกันก็เลิกกันทันที) ดีที่4.รักอย่างคนใช้รักกัน(ถ้ามีเงินทองบำรุงอยู่ประจำ ก็อยู่ได้ แต่ถ้าเมื่อใดไม่มีเงินบำรุง ก็ต้องเลิกกัน) ความรักที่เลวมี 3 ชั้น เลวที่1.วางตัวอย่างเพชฌฆาต (ขี้โมโห โทโส แม้จะเป็นผัวเมียกันก็ยังมีใจมุ่งร้ายอยู่เสมอจะฆ่าให้ตายอยู่ตลอดเวลา) เลวที่2.วางตัวอย่างโจร(คนในบ้านเป็นโจรเสียเอง เล่นการพนัน ติดสุรา พูดจาโกหกอยู่เรื่อย ลักขโมยเอาทรัพย์ของครอบครัวไปขาย) เลวที่3.วางตัวอย่างนายเหนือหัว(ยกตัวเป็นนายและกดขี่อีกฝ่ายให้ต่ำลง เป็นการผลาญศักดิ์ศรี) แล้วความรักของคุณ ????????