..กลัวฟ้า..
ฟ้าคิดถึงห่วงหาเจ้าเสมอ
กลัวฟ้าไย ฟ้าร้องไห้อยู่ไกลที่หายหน้า 
คราบน้ำตายังไม่แห้งแล้วแกล้งหาย
ในคืนค่ำน้ำตาหล่นพราวพร่างพราย
แล้วกระจายกลายเป็นดาวที่เจ้ามอง
ฟ้าที่อยู่ไกลไกลหมายตาอยู่
อยากให้รู้เหมือนใกล้เมื่อได้จ้อง
ในคืนค่ำฟ้าหนาวสกาวละออง
ฟ้าก็มองอยากบอกเจ้าเฝ้าทุกคืน
ฟ้าไม่หายไปไหนอยู่ใกล้นี่
ผ้าห่มนี้แทนใจกายมาให้ชื่น
คลี่คลุมห่มคลายหนาวสาวทุกคืน
แนบแก้มรื่นแทนคนไกลส่งให้มา
ความใฝ่ฝันอันแพรวพราวคราหนาวนี้
ร้อยมณีจันทร์ดาวดวงแทนห่วงหา
มาย้ำคำที่เคยพร่ำ “สุดชีวา”
จูบฝากฟากฟ้ายล...จากคนไกล
คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 231943เขียนเมื่อ 26 ธันวาคม 2008 02:31 น. ()ความเห็น (2)
- คนดีเงยไม่กลัวฟ้า ก้มหน้าไม่กลัวดิน
- สุขกายสุขใจครับ
- มาอ่านกลอนแล้วได้อะไรกลับไปเยอะนะครับนี่ อิอิ
กลอนหวาน ๆ ฟ้าสวย ๆ บรรยากาศดี ๆ นักการเมืองเลิกทะเลาะกันเถอะนะ