จากสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ปีที่ 52 ฉ 44 มีค.44 ว่าด้วยเรื่อง บันทึกการปฏิบัติ ท่านพุทธทาสภิกขุ เรื่อง "กรรมฐานของท่าน"
... กรรมฐานของข้าพเจ้า ผิดกับของบุคคลอื่น เพราะข้าพเจ้ามีหลักว่า ถ้าจิตปลอดโปร่ง อยู่ใต้บังคับตน ยามคิด เมื่อต้องการให้คิดอย่างจริงจังแล้ว ก็เป็นการเพียงพอ ไม่ต้องขวนขวายในสมอง ซึ่งเป็นอุบาย ทรมานใจให้สงบจากฟุ้งซ่าน แล้วน้อมไปสู่การคิดอย่างจริงจังในภายหลัง
... ท่านพุทธทาส เป็น "นักวิปัสสนา" ไม่ใช "นักฌาน" ท่านเจริญสมาธิเพื่อให้คิดได้อย่างแรง ชนิดแทงตลอด หรือแทงทะลุในสิ่งที่คิด
ปัจจุบันนี้ ไม่ว่างานประจำที่หลากหลาย งานเร่งด่วนที่มากมาย และเวลาที่เหลือของการทำงานที่น่าสนใจอีกน้อยนิด (... น่าจะเป็นจุดเปลี่ยนว่า ข้าราชการนั้นไม่ใช่ เช้าชามเย็นชามอีกต่อไปแล้ว ...) ทำให้ ... การที่เราจะมีสมาธิในงานที่ทำ ในสิ่งที่คิดได้ ... การเจริญสติก็น่าจะมีส่วนช่วยได้ไม่มากก็น้อยนะคะ
ไม่มีความเห็น