...บรรยากาศองค์กร ของเรา "พวกเรากำลังลงอ่าง"
...บรรยากาศองค์กร
ไม่รู้จะใช้ชื่ออะไร แต่ก็อยากเล่า ตอนนี้สมองกำลังเล่าได้รื่นไหลดี ...
ที่ทำงานคือบ้านหลังที่สอง เพราะใช้ชีวิตที่นี่ตั้ง 8 ชั่วโมง การมีความสุขจากงานทำให้ชีวิต 16 ชั่วโมงมีความสุขบริบูรณ์ดี
วันนี้ อ.นิพัธ และพี่โต้ง ตามมาลงอ่าง(ปลา) ก็ตามประสาชีวิตที่ทำให้... 1 ชั่วโมงก่อนจะเข้าพิธีกรรม... พญามารเหาะ....ป้าด..ด..ด มาขัดขวาง...พญามารที่ว่าไม่ใช่คน..แต่เป็นอารมณ์ ...อารมณ์กำลังพาไปกับเหตุการณ์ ที่ทำให้ สติ สตางค์ ปี๊ด ปี๊ด ...เอาหละ...(คิดในใจ) แอบหลบกลับบ้านดีกว่า เพราะกลัวอ่างปลาจะระเบิด….. ....แต่เผอิญ..หลบไม่ทัน...
ตำรวจโต้งนั่งรอจับตัว จึงได้ผู้ต้องหามาเข้าพิธีกรรม ครบ องค์ประชุม
..... คะ..พูดมานาน วันนี้จะมาเล่า ...การได้เข้าไปในบรรยากาศที่ทำให้ อะไร อะไร เปลี่ยนไป...แล้วอะไรมันคืออะไร ก็นั่นหนะซิ....เดินมาในห้องประชุมเล็กที่ห้องเปลี่ยนไป... โต๊ะหายไปหมดเหลือแต่เก้าอี้ ตั้งเป็นวง2 วง
พี่โต้ง ก้าวลงมานั่ง พร้อม ทรานซิสเตอร์คู่ใจ ขันพร้อมอุปกรณ์การเคาะที่เราแอบยิ้มว่า เคาะระฆังเมื่อไหร่ “เอาว่ะ ....วันนี้อ้อขอขึ้นชกก่อนละกัน......กำลังกรุ่นๆเลย” แต่เอ...(นึกในใจนะ) หรือพี่โต้งกับอ.นิพัธ คิดว่าวันนี้เป็นวันสงกรานต์.....5555 มีขัน มีเพลง พร้อมเชียว ขาดน้ำอบกับดอกมะลิเอง
อ.นิพัธ และพี่โต้ง บอกการพูดคุย ว่ากติกาเป็นอย่างไร แล้วอาจารย์ก็ควักตุ๊กตา nick name "น้องกุมารทอง" ออกมาบอกว่านี่.ถ้าใครจะพูดให้หยิบตุ๊กตามาไว้...แล้วพูด...ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรกับตุ๊กตา
สักพักพี่โต้งปิดไฟ ... เคาะขันดัง เป๊ก....อุ้ย ขอโทษคะ... ดังกังวาน เชียวคะ นำพาเราเข้าสู่ความผ่อนคลาย ไม่รู้ใช้เวลานานแค่ไหน รู้แต่ทำให้เกิดความผ่อนคลายได้จริง ๆ ณ.ขณะนั้นอ้อรู้สึก เบาสบาย เหมือนเคลิ้ม เคลิ้ม รู้สึกตัวเบา มีความสุขอยู่กับภาพที่เห็นคล้ายๆ ตัวเองอยู่กลางทุ่งหญ้านุ่มๆ มีหมอกจางๆอยู่รอบตัว และ ลอยอยู่บนพื้นหมุนไปมา เพลินมาก ความรู้สึกคล้ายๆกับลอยได้เหมือนเด็กที่มีคนอุ้มพาหมุนไปรอบๆ เออ...มันสบายจริงๆ นั่งบนเก้าอี้ แต่เหมือนไม่มีขา คือมันเบา รู้สึกแต่มือ เพราะดันนั่งกอดอก มันไม่สบาย มือมันจะหลุดไปข้างตัว แต่ดันไปฝืนมันไว้.... ผ่านไป
สัญญาณพี่โต้งดัง พร้อมกับทุกคนลืมตาตื่น แต่ไม่มีใคร น้ำลายยืด..ก็ไม่ได้หลับนี่น่า
แวบแรก “สบายใจบอกไม่ถูก เบาสบาย สมองไม่มีอะไร ไม่รัก ไม่โกรธ ไม่เกลียด เฉยๆ แต่สบายๆ สมองโล่ง เฮ้ย..คนละเรื่องเลย มีกี้ ใช่เราเปล่าเนี่ย ”
ที่สำคัญ อ.นิพัธ ให้ 2 อ้อ 1 นู๋ เข้าวงใน พร้อมวางตุ๊กตา หน้าตาประหลาดๆ (แซวเล่นน่ารักจะตายคะ) ใครจะพูดให้ถือตุ๊กตาไว้
ไม่ขอเล่าว่าเราพูดอะไรกันเพราะจะยาว...แต่ ทำให้รู้สึกว่า สบาย ที่ได้บอกความในใจ ว่าเราเป็นอย่างไร กำลังคิดอะไร หรืออะไรที่ไม่รู้จะเขียนอย่างไร ...เดี๋ยวนึกออกจะมาเขียน.. แต่ทำให้เราได้เข้าไปถึงใจของ แต่ละพี่ๆ และ อ้อได้บอกอะไรไป เออ...จำไม่ได้..แต่ อ้อมีความรักให้ทุกคน รักทุกคน เรื่องที่วนเวียนแล้วแต่ละคนลุกมาพูด ทำให้เกิดความสบาย บ้างก็มองเห็นอะไรในตัวพี่อีกมุม
พี่รัตน์ พี่เป็นอะไร หน่ะ ตกใจ เครียด ร้องไห้ หัวเราะ ปวดหัวตุ๊บๆๆ บอกนอนไม่หลับแน่ๆ ตลกดี น่ารักดี มุขตลกพี่หรือเปล่า 5555 แต่ล้วนเป็นเรื่องดี แถม...พอนั่งฟังเฉยๆ...ฟังเหมือนคนไม่มีสมอง... อ้อว่างั้นนะ เพราะพอไม่คิดอะไรมันสบายดี....
แล้วก็ได้แว้บ...บ..เห็นเรื่องราวอีกด้านที่ละเลยไปบ้าง ไม่ได้บอก ให้พี่ช่วย นะพี่นู๋ พี่อ้อ ก็งานด่วน งานเร่งหนะ (โทษพี่โต้งกับหัวหน้าโน่น แฮะ แฮะ สโลแกน คิดปุ๊บ ให้ทำปั้บหนะ ) ปีนี้ อ้อต้องทำงานเร็วหน่อย มีอะไรค้างเยอะๆไม่ได้ เพราะต้องstand by เรื่องน้ำมนต์ ที่ต้องให้เวลา และพี่ปุ๊วาสนาบอก เด็กๆจะป่วยบ่อย อ้อก็เลยเตรียมตัวพร้อม 24 ชม รอลูกไม่สบาย มา 2 ปี (ก็ยังไม่ป่วยซะที) และยังมีเรื่องเรียนที่ยังค้างอยู่เวลา เมื่ออาจารย์adviser ตาม ที่ต้องพร้อมตลอด อีกอย่าง อ้อก็เป็นหนู นะ “ขี้กลัว เกรงใจ อ่อนแอ ไม่มั่นใจในตัวเอง ” ส่งผลให้ไม่มั่นใจเวลาจะทำงานอะไรเพราะฉะนั้นจะทำๆ แก้ๆ 4 รอบ 5 รอบ บางทีเยอะจนนับรอบไม่ได้ เลยบอกให้พี่ๆมาช่วยไม่ได้ เพราะมันไม่ final ซะที จะรายงานเมื่อ final แล้วก็เป็นหนูที่กลัว คือ ถ้ามีสารอะไรมากระทบแล้วแปลว่าถูกต่อว่า จะหมดแรงทำงาน ต้อแต้ sad movie เหนื่อยมากกว่าปกติ รู้สึกตัวเองบกพร่อง ไม่ได้เรื่อง ประมาณนั้น จึงทำให้ระวังตัวมาก จนเกร็ง
|
พี่โต้ง ลุกออกมาเพื่อบอกว่า “รักน้องๆ ทุกคน เท่ากัน รัก ทุกคน” ง้าก..ก..ก ร้องไห้ อ้อก็อยากบอกว่า เมื่อไม่นานมานี่เอง ที่อ้อ รู้สึกถึงอะไร ก็ไม่รู้ที่พี่โต้งกับ อ.นิพัธ มีให้รู้สึกแบบที่เรียกได้ว่า แว้บ..บ...บ มา แล้วรู้สึกสบายใจ ที่ได้เล่า ได้บอก ได้ปรึกษา ได้ทำงาน มันคิดได้ แว้บ..บ มาเร็ว... ทำทัน..อาจไม่ได้ดีมาก แต่ถ้าเทียบกับปีที่แล้ว ....ดีกว่าเดิมเยอะเลย …..ดีของอ้อ งานอาจจะเดิมๆผลยังไม่ออก แต่ที่แน่ๆ อ้อสบายใจกว่าเดิม |
อุ๋ยเนี่ย....ไม่เห็นเพราะนั่งไกล รู้แต่ว่า ยังไม่มานั่งจับตุ๊กตา เอาเหอะ ไม่มีอะไรจะบอก มานั่งเป็นหน้าม้าชมพี่อ้อก็ได้ แต่รู้นะในใจ คิดอะไร คิดถึง รัก. รัก รัก รักแต้ แต้ หาที่ไหนนะ
|
..เจี๊ยบ...เพื่อนlove ก่อนเข้าก็กำลังกรุ่น กรุ่น งุ่นง่าน เช่นกัน เข้ามานั่งพร้อมสะบัดหน้า 1 ที ปากงี้ห้อยเชียว....( แซวเล่นนะ) คือคนอ่านจะได้เห็นภาพชัดๆหน่ะ นั่งผ่อนคลายไป .ไม่มีเสียง z z z z ....แล้วเราก็พบกันเวลาเดิมสองทุ่มครึ่ง เมื่อคุณนายเจี๊ยบปิดร้านก็โทรมา “หือ หือ หือ ประหลาดใจ ไม่น่าเชื่อ ดีแฮะ ดีนะ ...ฯลฯ” |
คุณนายชมพู่ อาจารย์บอกให้นั่งท่าสบายๆ ไอ้เราก็เห็นพี่พู่..นั่ง ใส่รองเท้า สะพายเป้ + สัมภาระโน๊ตบุ๊ค ไว้ที่หลัง ก็เลยถามพี่ “มันจะสบายตรงไหนเนี่ย เอาลง เอาลง” พี่ส่ายหัว งึ๊ก งึ๊ก ประมาณว่านี่ สบายแล้ว หลังเราหลับตาได้ 2 นาที ก็ได้ยินเสียง กุก กั่ก ตุ๊บ ตุ๊บ จินตนาการได้ว่าพี่พู่ได้วิ่งกลับบ้านไปแล้ว ..เบาสบายเชียว .....
|
ป้าเนียร กับพี่เกี๋ยง เป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยของลิงๆ ก็บอกสะท้อนถึงการใช้ชีวิตของเราในที่ทำงานได้เห็นภาพ แต่คงไปด้วยความน่ารัก ถึงแม้แต่ละคนจะสมบัติมาก รีบร้อนทำงาน ร้อนรน ลืมโน่น ลืมนี่ แต่ก็ไม่ลืมที่จะถามว่า “เอาparaไหมคะ” มีสมบัติส่วนตัวที่ 5 ส กี่รอบก็ไม่แตกต่างจากเดิม อยากบอกพี่ว่า ขอบคุณที่ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี และชื่นชมเสมอว่า “ไม่มีใครทนพวกเราได้เท่าพี่ ” เพราะพี่รักเราจริงๆ เลยมองเห็นความน่ารักได้ แหมพี่ตาถึงจริงๆ |
จบกิจกรรมที่เวลา เกือบหกโมงเย็น ดีคะ ดีจริงๆ แต่เย็นไปหน่อย ลูกตาม สามีตามคะ
ผู้เล่า รัชดา พิพัฒน์ศาสตร์
ความเห็น (9)
น่าเสียดาย..ที่อุ๋ยไม่ได้ร่วมลงอ่าง(อบนวดใจ)เลยไม่มีเรื่องเล่าจากพี่อ้อเลย..แต่บรรยากาศในวันนั้น..ดีจริงๆคะทุกคนเปิดใจ
อ้อจ๋า..บรรยากาศเมื่อวานพี่รู้สึกว่าการที่เราได้ลงอ่างกันแล้วเย็นสบายดีเอ้ย!ไม่ใช่ล้อเล่นรู้สึกว่าเราเหมือนพี่น้องครอบครัวเดียวกันมาคุยกัน..เพราะแต่ละคนก็เหนื่อยกับงานมีงานประจำกันไม่ค่อยมีเวลมาพบกันแบบนี้บ่อยนัก..อาจารย์ทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ(แต่เลิกเย็นไปหน่อยเนาะ.แฮะ..แฮะ)และที่พี่เตือนโน่นเตือนนี่หรือบางครั้งอาจจะบ่นไปบ้างก็ขอพระอภัยมณีด้วยนะจ๊ะ..เพราะพวกเราก็เหมือนพี่น้องกันขนาดพี่น้องกันจริงๆยังบ่นกันเลยใช่ไหมจ๊ะ..รักนะเลยต้องบ่นบ้าง.ฮิ..ฮิและพี่จะช่วยดูแลพี่ ๆ น้อง ๆตลอดไป
ทุกคนมีพื้นฐานที่อยู่ร่วมกันด้วยความรัก เมื่อมีการสื่อสารผ่านจากใจไปสู่ใจ ปมต่างๆก็จะถูกคลี่คลายออกไป อ้อ
แอบ มาซาบซึ้งใจ ด้วยครับ
รู้สึกดีอีกละ ผ่านมาที่นี่ทีไร
ขอบคุณครับ
เสียงของหัวใจบอกว่าอยู่ต่อนะ เกือบกลับบ้านแล้วเชียว ได้อะไรดีๆจากการเห็น สามซ่า... ตกอ่าง... ได้รัก ได้รู้สิ่งที่ค้างคาใจกัน ไม่ลองไม่เข้าใจ จริงนะ
ขอบคุณคะอุ๋ย พี่เกี๋ยง หัวหน้า พี่เนียร และคุณเอนก (คิดถึงจัง)
ดีใจนะอ้อ และก็น้องๆทุกคนเลยน่ะ...อิอิอิ...ง๊าก.ก.ก...อย่าว่ากันนะที่น้ำตาแห่งความปิติมันไหลล้นออกมา...ไม่ใช่อ่อนแอ หรือไหลลื่นไปตามอารมณ์หรอกนะ...แต่ปิติที่พื้นที่นี้ทำให้น้องๆเกิดการเรียนรู้เป็นไปในบรรยากาศที่ปลอดภัยอบอุ่นด้วยมิตรไมตรี...และเชื่อว่าจะค่อยๆงอกงามต่อไปถ้าเราช่วยกันสร้างและรักษาไว้จ้ะ...
บรรยากาศ...อ่างปลา...ที่เชียงรายของมวลหมู่กระบวนกรมูลนิธิสังคมจิตรวิวัฒน์เชียงรายที่พี่โต้งกับ หัวหน้า ไปมาจ้ะ...
ดีใจนะอ้อ และก็น้องๆทุกคนเลยน่ะ...อิอิอิ...ง๊าก.ก.ก...อย่าว่ากันนะที่น้ำตาแห่งความปิติมันไหลล้นออกมา...ไม่ใช่อ่อนแอ หรือไหลลื่นไปตามอารมณ์หรอกนะ...แต่ปิติที่พื้นที่นี้ทำให้น้องๆเกิดการเรียนรู้เป็นไปในบรรยากาศที่ปลอดภัยอบอุ่นด้วยมิตรไมตรี...และเชื่อว่าจะค่อยๆงอกงามต่อไปถ้าเราช่วยกันสร้างและรักษาไว้จ้ะ...
บรรยากาศ...อ่างปลา...ที่เชียงรายของมวลหมู่กระบวนกรมูลนิธิสังคมจิตรวิวัฒน์เชียงรายที่พี่โต้งกับ หัวหน้า ไปมาจ้ะ...
