กลอนชาวนา
.......อิศาน........
ในฟ้าบ่มีน้ำ..................ในดินซ้ำมีแต่ทราย
น้ำตาที่ตกราย...............ก็รีบซาบบ่รอซึม
แดดเปรี้ยงปานหัวแตก.....แผ่นดินแยกอยู่ทึบทึม
แผ่นอกที่ครางครึม..........ขยับแยกอยู่ตาปี
มหาห้วยคือหนองหาน......ลำมูลผ่านเหมือนลำผี
ย้อมชีพคือลำชี...............อันชำแรกอยู่รีรอ
แลไปสดุ้งปราณ..............โอ! อิศาน, ฉะนี้หนอ...
คิดไปในใจคอ.................บ่คอยดีนี้ดังฤา?
พี่น้องผู้น่ารัก,..................น้ำใจจักไฉนหือ?
ยืนนิ่งบ่ติงคือ...................จะใครได้อันใดมา?
เขาหาว่าโง่เง่า..................แต่เพื่อนเฮานี่แหละหนา
รักเจ้าบ่จาง ฮา!................แลเหตุใดมาดูแคลน...
เขาซื่อสิว่าเซ่อ.................ผู้ใดเน้อจะดีแสน
ฉลาดทานเทียมผู้แทน........ก็เห็นท่าที่กล้าโกง
กดขี่บีฑาเฮา....................ใครนะเจ้า? จงเปิดโปง
เที่ยววิ่งอยู่โทงโทง.............เที่ยวมาแทะให้ทรมาน
รื้อคิดยิ่งรื้อแค้น.................ละม้ายแม้นห่าสังหาร
เสียตนสิทนทาน................ก็บ่ได้สะดวกดาย
ในฟ้าบ่มีน้ำ...................... ในดินซ้ำมีแต่ทราย
น้ำตาที่ตกราย...................คือเลือดหลั่ง! ลงโลมดิน
สองมือเฮามีแฮง...............เสียงเฮาแย้งมีคนยิน
สงสารอิศานสิ้น................อย่าซุด, สู้ด้วยสองแขน!
พายุยิ่งพัดอื้อ....................ราวป่าหรือราบทั้งแดน
อิศานนับแสนแสน..............สิจะพ่ายผู้ใดเหนอ?
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
" พายุยิ่งพัดอื้อ....................ราวป่าหรือราบทั้งแดน
อิศานนับแสนแสน..............สิจะพ่ายผู้ใดเหนอ? "
* สงสัยพ่ายพวกนี้ค่ะ
มาอ่านบทกลอนชาวนาครับ ชอบกลอนแต่แต่งไม่เป็น
ต้องมีจิตรสำนึกว่า ชาวนามีความทุกข์ยากลำบากมา
กลอนดีดี..อ่านแล้วเข้าใจชาวนานะคะ