ผู้พิการ บุคคลขั้น สอง ที่ไม่มีโอกาส ได้เลือก

                            สังคมไทย  ได้จัดกลุ่มผู้พิการ   เป็นบุคคลชั้นสอง โดยที่ไม่มีใคร ได้วางแผนไว้ล่วงหน้า  พวกเขาไม่ได้มีโอกาสที่จะปฏิเสธความคิด   ในสิ่งที่สังคมหยิบยื่นให้อย่างไม่ตั้งใจ   ความโดดเดี่ยว ที่พวกเขา ต้องเผชิญ จากสังคม ทั้งในครอบครัว  และสังคม รอบข้าง  โอกาส ที่ขาดหายไปจากสิ่งที่พึง  ไดัรับจากสังคม  คือเรื่องราว และช่องว่าง ที่นับวัน  ที่พวกเขา รู้จักมันมากขึ้น

 

                                ป้า ...นิล   อายุ  65 ปี   เป็นผู้พิการทางการเคลื่อนไหว    ด้วยอายุของป้านิลไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ป้านิลต้องป็นผู้ด้อยโอกาส  ในสังคม   แต่จากความพิการทั้งทางร่างกาย และความรู้สึกที่หดหู่  ต่อการดูแล ทั้งของครอบครัว และสังคมที่ป้านิล   ต้อง เรียนรู้ ที่จะอยู่ร่วม   มันทำให้ ป้านิล  ดูเป็นผู้สูงอายุที่มีความพิการทางเคลื่อนไหว ที่ดูไร้ความสุข  และความอยากที่จะมีความสุข ในโลกใบย่อม   ป้านิลสามารถลุกนั่งได้เอง   และสามารถพยุงตนเองได้ด้วย Walker,แต่ดูเหมือนว่าความสามารถของป้านิล จะถูกเก็บไว้ในซอกแห่งความทุกข์ที่ไม่อยากมีความสุขของป้านิล   ป้านิลไม่มีฟันที่จะเคี้ยวอาหารแม้แต่ซี่เดียว  ป้านิลไม่มีลุกหลานที่จะดุแล  ป้านิล อยู่กับน้าชาย  ซึงมีอายุมากกว่า ป้านิลอีก  10  ปี   ด้วยความพร้อมที่ไม่พร้อม ของ ป้านิล และสิ่งแวดล้อมรอบข้างจึงดูเหมือน  จะ เป็นแรงสนับสนุน ที่จะทำให้ป้านิลเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่มีใครตอบได้ว่า  ป้านิล จะมีความสุขในวันนี้เพื่อใคร 

 

                               พยาบาล  ผู้รับผิดชอบระบบการดูแลผู้พิการ  และทีมงาน  ได้จัดอาสาสมัครที่จะมาดุแลป้านิลได้บ้างในช่วงบ่ายของแต่ละวัน   ป้านิล  รอคอยพวกเขาที่จะได้ให้โอกาส  ป้านิล ในการช่วยเหลือตนเอง ด้วยการเดินด้วย  Walker ไปห้องน้ำ  ,  ห้องน้ำของบ้านป้านิล เป็นพื้นต่างระดับ   ไม่มีราวที่จะ ให้ป้านิลจับ  ถ้าต้องเดินไปห้องน้ำ ด้วย  Walker  ตามลำพัง   แต่ทางโรงพยาบาลได้จัดทีมงานซ่อมบำรุง  มาจัดการทำราว   สำหรับเดินลงห้องน้ำ   ...ด้วย .. เผื่อว่า  ในยามวิกาลที่พวกเราไม่ได้มีโอกาสได้มาดูแลป้านิล  จะทำให้ป้านิล เดินเข้าห้องน้าได้เอง  โดยไม่ต้องขับถ่ายรดบนที่นอน เหมือนอย่างวัน – เวลาที่ผ่านมา   ป้านิล อาบน้ำ ด้วยมือของป้านิลที่ยังพอใช้การได้  ป้านิลสามารฟอกสบู่ได้ ด้วยตนเอง  ,  สระผมได้เอง  และยังราดน้ำบนลำตัวได้เอง   ความจริงแล้วป้านิลคนเก่ง  ยังทำอะไรได้มากมาย กว่าที่ทีมงานคิดมากนัก   ป้านิล กำลังรอฟันปลอมชุดพิเศษ  จากทีมงานทันตกรรมที่   กำลังรอดัดเหงือกของป้านิล เพื่อ ป้านิลจะได้มีโอกาส  กลับมาเคี้ยวอาหารรสอร่อย ที่ป้านิลลืมมันไปนานแล้ว   อีกไม่กี่วัน  ป้านิล คงจะมี หมอนวดมือนิ่มไปฟื้นฟูสภาพความพิการให้ป้านิล  แม้ว่า มันจะไม่ สามารถทำให้ป้านิล  กลับไปเหมือนวันวานได้   แต่ อย่างน้อย มันคงทำให้ป้านิล   รู้ว่าในโลกใบย่อมใบนี้  ยังมีเรื่องราวที่รอคอยให้ป้านิล  ได้เรียนรู้  และสัมผัสมัน ด้วย ร่างกาย และหัวใจ ของ   ผู้พิการ ... บุคคล..ชั้นสองที่ไม่มีโอกาสได้  เลือก