ครูอาสาในหมู่บ้าน
วันนี้ไม่ได้มาเล่าเรื่องของตนเอง แต่ก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับตนเองด้วยเหมือนกันนะ จะมาเล่าเรื่องคนข้างเคียง แต่ก็เอาเป็นว่าก็เรื่องของตนเองนะแหละ ชักงงเหมือนกันนะเนี่ย
ในชีวิตประจำวันของเรา 2 คน วันเวลาราชการตื่นเช้ามาก็ออกไปทำงานต่างคนต่างไปกันคนละทาง มาเจอกันอีกทีก็ 5 โมงเย็น 6โมงเย็น ส่วนใหญ่เขาจะกลับบ้านตรงเวลา แต่นู๋ทิมไม่แน่นอน แล้วแต่ว่า วันไหน งานเข้า...อิอิอิ...ตอนเย็นไปออกกำลังกายบ้างเล็กน้อย กลับมาทำอาหารมื้อค่ำ กินข้าว กินปลา ดูหนังดูทีวี ห้าทุ่มเที่ยงคืนก็เข้านอน เป็นวัฏจักรอย่างนี้เป็นส่วนใหญ่...มีบ้างบางวันออกจากบ้านตั้งแต่ 6 โมงเช้า กลับมาถึงบ้านอีกที 6 โมงเย็น และบอกกับคนข้างเคียงว่า ทุ่มหนึ่งต้องออกไปอีกแล้ว กลับมาบ้านอีกทีเกือบ 4 ทุ่ม จริงมั๊ยคะ พี่โต้ง...แต่นานๆถี่...เอ๊ย!ทีเน๊อะ
.....พอวันเสาร์ ได้พักผ่อนเต็มที่หน่อย ช็อปปิ้งบ้าง พอได้มีเวลาใช้เงิน (ถ้างานไม่เข้า..ฮาฮา) วันอาทิตย์ทำงานบ้านทั้งวัน...ยังมองไม่เห็นช่วงเวลาไหนที่ได้ออกไปทำประโยชน์ หรือนำตัวเองไปมีส่วนร่วมกับสังคมกับชุมชนของเราที่เราอาศัยอยู่เลย บางทีอาจจะลืมคนที่เคยคุ้นเคยกันไปแล้วในสมัยเด็กๆ อยากทบทวนความทรงจำกับคนคุ้นเคยกันในชุมชนบ้าง แต่ก็จนด้วยเวลา บางทีถ้าวันหยุดเป็นวันพระ ก็จะพาแม่ไปวัดบ้างได้พบเพื่อนเก่าๆ พูดคุยกันดูแม่มีความสุขขึ้น ช่วงนี้ไม่ค่อยได้พาแม่ไปไหนเลย ดูแม่เหงาๆอยู่ ... คนข้างเคียงเห็นเด็กๆถีบจักรยานผ่านหน้าบ้านตอนเย็นๆ ตอนวันเสาร์ อาทิตย์ ทุกวันๆ ก็ถามนู๋ทิมว่า เด็กๆเขาไปไหนกัน นู๋ทิมก็บอกว่าสงสัยไปเล่นวีดีโอเกมส์กันแน่เลย เพราะสังเกตเห็นว่าแถวหน้าปากซอยมีร้าน วีดีโอเกมส์ และเด็กก็จอดจักรยานไปเต็มหน้าร้านไปหมด ก็คิดว่าเด็กพวกนี้คงจะมาเล่นวีดีโอเกมส์บ้าง ถีบจักรยานเล่นกันไปเรื่อยๆบ้างน่ะแหละ ทำไมเขาไม่ไปเรียนพิเศษกันล่ะ ก็บอกว่าบางทีค่าใช้จ่ายในการเรียนสูง พ่อแม่บางคนไม่มีเงินจ่ายค่าเรียนพิเศษ...เห็นพระเดินออกบิณฑบาตร...ได้พูดคุยกับพระบ้างบางครั้ง เขาก็มีความคิดว่า เขามาอยู่ตรงจุดนี้ ในชุมชนนี้ ประกอบกับเป็นพุทธศาสนิกชน อยากทำอะไรให้ชุมชนนี้บ้าง ก็เปรยๆว่าอยากทำอะไรให้ชุมชนบ้างเช่นสอนภาษาอังกฤษให้กับเด็กๆ และพระภิกษุ นู๋ทิมก็ถามว่า แล้วคิดว่ามีเวลาพอหรือเปล่า ถ้าคิดว่ามีเวลาก็ทำไปเถอะดีเหมือนกัน แต่อยากทราบจุดประสงค์ที่ชัดเจนของการจะทำกิจกรรมนี้เขาก็บอกว่า
Why I decided to teach small children and monks at the village temple.
1. I live in this village community.
Therefore ; I am part of the community.
Therefore ; I feel that in some small way I should make a personal and positive contribution to my community. Teaching English to children from poor families in my village free of charge, I thought, is a generous gift. For, they would never be able to afford tuition at a price. I expect nothing from the children and their parents but their own development.
2. Teaching Buddhists monks, enables them to widen their knowledge in many areas through proficiency of English language. They will then be able to preach the Dhamma more widely and to larger audiences. Also they will be able to answer and explain enquiries from inquisitive non – Buddhists more effectively.
Very good ….เขาก็ไปที่วัดในหมู่บ้านกับน้องชายพูดคุยกับเจ้าอาวาสว่าตนเองสอนภาษาอังกฤษอยู่ที่ราชภัฎฯอยากเปิดชั้นเรียนให้กับพระภิกษุและเด็กๆในหมู่บ้าน เจ้าอาวาสก็ตกลงจัดสถานที่ในวัดให้ และกำหนดเวลาสอนทุกเย็นวันศุกร์ ตั้งแต่ 5โมงเย็นเป็นต้นไป…เริ่มครั้งแรกวันที่ 21พย.51 แต่ปรากฏว่า ติดไปเขาค้อ ต้องเลื่อนพระเสียแล้ว (บาปมั๊ยเนี่ย) พอวันศุกร์ถัดไป ก็ไปสอนปรากฏว่ากลุ่มเป้าหมายของเรา มีตั้งแต่เด็กอายุ5ขวบจนถึง15ปี(ไม่รวมพ่อแม่ที่ไปส่งเด็กแล้วนั่งเรียนด้วย) และพระในวัด ก็ต้องวางแผนสอนเป็น2ช่วงๆแรกสอนเด็กเล็กๆก่อน ช่วงหลังสอนเด็กโต ผู้ใหญ่และพระ…ทีแรก นู๋ทิมกะว่าจะไปส่งแล้วกลับ ปรากฏว่ากลับไม่ได้ต้องคอยช่วยแปล ช่วยดูแลเด็กให้ด้วยเลยต้องกลับพร้อมกัน พอศุกร์ที่ 2 ที่ 3 ก็ยังคงขอให้ตามไปด้วย เฮ้อ! สงสัยต้องไปด้วยทุกครั้งแน่ๆเลย กลายเป็นครูจำเป็นไปโดยปริยาย แต่ก็ได้รู้จักคนในชุมชนเรามากขึ้นมีปฏิสัมพันธ์กันมากขึ้นก็ดีเหมือนกันเน๊อะ นำรูปมาฝาก แต่วันนี้ไม่มีรูปพระ เพราะวันนี้เป็นวันพระ พระปฏิบัติกิจของสงฆ์ จึงไม่ได้มาเรียนในวันนี้
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: justify"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center">
</p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center"> </p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center">
</p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center"> </p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center">
</p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: center"> </p>
<h3 class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: left"> นี่นับเป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่อยากทำอะไรเพื่อให้เป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่เราอยู่อย่างจริงจัง คงต้องรอติดตามผลอีกสักระยะหนึ่ง ถ้าประสบผลสำเร็จเกิดประโยชน์กับชุมชนก็คิดว่าจะดำเนินการต่อเนื่องไปเรื่อยๆ หวังว่าสักเล็กน้อยเด็กในชุมชนเราจะพูดภาษาอังกฤษกันเก่งขึ้น..(แต่ว่าทั้งนี้ทั้งนั้นจะสำเร็จหรือไม่ก็เป็นบทพิสูจน์ความสามารถของผู้สอนนั่นเอง)…สู้ต่อไปนะ</h3>
<h3 class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: left"></h3>
<h3 class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt; TEXT-ALIGN: left"></h3>
ความเห็น (8)
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทาย
blog น้ารักดีค่ะ แต่ตรงช่องแสดงความคิดเห็น เวลาพิมพ์แล้วมองไม่ค่อยเห็นค่ะ (อะ..แก่แล้วสายตาไม่ดี)
เราหวังว่าหนูทิมกับคนที่บ้านจะทำกิจกรรมนี้ต่อไปเรื่อยๆนะ สิ่งดีงามแบบนี้จะได้เพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆในสังคมไทย รู้สึกดีเป็นอย่างยิ่งนะ
พี่โต้งก็เช่นเดียวกันนะคะ นู๋ทิม อีกไม่นานหรอกสิ่งที่นู๋ทิมและคนที่บ้านได้อุทิศให้กับสังคมคงจะผลิดอกออกผลที่สวยงามนะ...ดูแล้วลูกศิษย์เยอะนะนั่น ขอสมัครเป็นลูกศิษย์อีกซักคนได้ป่ะน่ะ...จะได้แข็งแรงขึ้น....555
แค่คิดที่จะทำก็ถือเป็นความดีที่เกิดขึ้นแล้ว และยิ่งได้ทำด้วยความหวังดีต่อชุมชน ยิ่งน่าชื่นชมยิ่งค่ะ น่ารักจัง
สวัสดีค่ะ
- ขออนุญาตทำความรู้จักด้วนะคะ
- ซึ้งกับกิจกรรมนี้มากค่ะ
- เป็นแบบอย่างของการกระทำของ..ผู้มีจิตสาธารณะโดยจริง
- ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้นะคะ
ดีจังค่ะพี่หนูที่ทำกิจกรรมดีดีอย่างนี้รับรองผลบุญที่ได้รับก็จะได้รับในสิ่งที่ดีดี ขอให้ทำต่อไปนะจ๊ะขอเป็นกำลังใจให้ตลอดไป
- ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกๆท่านตั้งใจที่จะดำเนินการต่อไปค่ะ
- และคนที่สอนภาษาอังกฤษให้เด็กฝากตอบขอบคุณที่คอมเมนต์มาดังนี้ค่ะ
- "I am truly heartened by your very generous feedback, which can only make me pursue my services with added vigour and courage. Thank you for your time and kind words."...Siri
ดีจังเลยครับ
อนุโมทนาด้วยครับ