ร่วมแสดงภาพเพื่อเล่าเรื่องราวที่น่าประทับใจในเฮฮาฯ๖ ครับ
เป็นมุมมองของคนที่มองโลกจากตัวตนเป็นสูญกลาง และมองในมุมที่แปลก
ทุกภาพถ่ายแบบมือสมัครเล่นใน mode auto
ลองชมดูครับ (ภาพอาจไม่สวยแต่ จะพยายามตีความหมายให้ลึกซึ้งครับ)
ภาพแรก: แสงสุรีย์ที่บ้านอาข่า
ระหว่างที่พี่แดง (ท่าน สว.เตือนใจ) พาเหล่าพวกเราสว.(สูงวัย)เดินเยี่ยมชมหมู่บ้านชาวอาข่าที่ดอยแม่สลอง มองผ่านตัวเรือนเห็นตะวันกำลังคล้อยลงสัมผัสทิวเขา
ท่านพี่แดงได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นนักพัฒนาที่สุดยอด ได้อย่างน่าประทับใจ เห็นท่านพูดภาษาอาข่าได้คล่องแคล่วราวกับเจ้าของภาษา ทักทายรู้จักทุกคนในหมู่บ้าน
และเห็นท่าทีที่ชาวบ้านแสดงต่อพี่แดงอย่งสนิทสนมรักใคร่ ...ผมว่าพี่แดงเปรียบดั่งดวงตะวันที่ฉายส่องให้ความอบอุ่นกับพี่น้องชาวอาข่าในชุมชนแห่งนี้
ภาพที่สอง: เณรน้อยวัดพระธาตุสี่มุมเมือง
จุดสุดท้ายก่อนจากเชียงแสน ผมพบท่านนั่งพักอยู่ใกล้ๆที่จอดรถ ผ้าเหลืองเครื่องนุ่งถือของนักบวช ทำให้มองเห็นความสงบน่าเลื่อมใส แม้ในวัยเด็กของท่าน น่าอิจฉาที่ท่านได้เข้า
สู่โลกแห่งความสงบตั้งแต่วัยเยาว์ ในหมู่นักแสวงบุญเพื่อนๆกลุ่มผมเรามักเรียกกันเล่นๆว่า กลุ่มศีลสองร้อย ศีลสิบ ศิลแปด และศีลห้า แม้ว่าเราฆาราวาสจะถืออุโบสถศีลก็ถือเพียงแปดข้อ แต่เณรท่านถือศีลสิบ
ภาพที่สาม: ถังขยะที่ไม่เป็นขยะ
ยามเช้าที่หน้าอุโบสถวัดพระธาตุผาเงา เชียงแสน ผมเห็นความงามของถังขยะ ที่สานจากไม้ไผ่มีใบตองกล้วยจับกลีบบุไว้อย่างประณีต มีตุงเล็กๆงามวิจิตรล้มอยู่ข้างๆ เลยจับมาประดับเพิ่ม ความงดงามให้เสียเลย ให้งดงามเป็นถังขยะที่...งามที่สุดในโลก
ภาพที่สี่: ชื่อภาพ"ถูกเซ้าซี้บังคับให้ถ่าย"
ตลอดทริปนี้ ผมมีดาราหน้ากล้องดังที่เห็นในภาพ ไปทางไหนก็ไปดักหน้าดักหลังโพสต์ท่าให้ถ่ายรูปทั้งในท่านั่ง ยืน ปีนต้นไม้ ไม่ใช่ใครที่ไหน คุณหลานในไส้ของลุงเอกนั่นเอง ดูรูปสิครับ คนถ่ายก็ถูกเซ้าซี้ให้ถ่าย คู่ที่ยืนถ่ายด้วย(จอมกวน)ก็ทำหน้าเหมือนถูกบังคับให้ถ่ายด้วย คนหน้าระรื่นมีแค่คุณหลานคนเดียว
แซวเล่นดอกเด้อ...อันที่จริงคุณเธอก็มีฝีมือฝีปากไม่เบาเลยทีเดียว เท่าที่ได้ยินเธอด้นเพลงอีแซวบนยอดดอย และได้ยินเสียงบรรเลงขลุ่ยประสานกับเสียงกีต้าร์ที่ห้องนั่งเล่น
ลุงเปลี่ยนร่วมถ่ายทอดมาเป็นบทกวีได้อย่างนี้
"สอดประสานเสียงเพลงบรรเลงเสนาะ
พิณขลุ่ยคลอดั่งทิพย์ดนตรีแดนสวรรค์
ขลุ่ยแผดเสียงโหยหวนกรีดร้องรำพัน
พิณเสกสรรเสียงเพลงกล่อมประโลม
ขลุ่ยร่ำไห้พิลาปเสียงแหบเศร้า
พิณปลุกเร้าดั่งสายธารถาโถม
ชักนำพากันไปตามอารมณ์
ต่างรื่นรมย์ชื่นชมทิพย์ดนตรี"
อิอิ ลุงเปลี่ยนจ๋า คิดถึงนะค่ะ รักลุงเด้อ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ...หนูจิ
แวะมาชมภาพค่ะ
วันก่อนคุยกับกาเหว่า ..ผมบอกว่าคิดถึงพี่มาก พร้อม ๆ กับรำพึงรำพันว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง น้อ...
รักษาสุขภาพนะครับ. ผมยังเป็นกำลังใจให้เสมอ
ชอบมากเลยครับ ถ้าผมได้ไปเห็นกับตา ยังไงเสียก็ไม่อาจเลี่ยงที่จะไม่ถ่ายภาพนี้ เพราะมันได้อารมณืและความรู้สึกอันดีมาก อย่างน้อยก็คล้ายกับที่ใดที่หนึ่งที่เราคุ้นเคยมาอย่างยาวนาน
บ่ได้เที่ยว นำกันจ้อย
ภาพแสงสุรีย์ที่บ้านอาข่างามได้อารมณ์มากค่ะ
ภาพชีวิตนั้นหากเรามองด้วยหัวใจที่เปิดกว้างเบิกบานก็จะประทับใจในทุกๆสิ่งที่ได้พบเห็นนะคะ