ขโมยที่รัก

เพราะเวรกรรมหรือเพราะสันดาน

 

                   สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน

                  ระยะนี้อากาศหนาวมาก

               ท่านผู้อ่านหนาวกันบ้างไหมครับอย่างไรเสียอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองและคนในครอบ

ครัวด้วยนะครับผมเป็นห่วง ที่เข้ามาวันนี้ตั้งใจจะมาเขียนหลายวันแล้วแต่ช่วงนี้ไม่ว่างเลยไม่ได้

แวะเข้ามา วันนี้ถือเป็นโชคดีของผมจึงได้นำเรื่อง ขโมยที่รัก มาเขียนให้ท่านได้อ่านกัน ก็เป็น

เรื่องเกี่ยวกับวัด กับพระนั่นแหละครับ ได้ไปวัดมาแล้วได้มีโอกาสได้สนทนากับพระท่านก็ได้คุย

กันถึง เรื่องขโมย พระท่านบอกว่าขโมยเดี้ยวนี้ไม่กลัวบาปของในวัดก็เริ่มเข้ามาแวะเวียนแล้วก็

สบโอกาสก็หยิบของวัดไปเลยนี่เรื่องจริง วัดของอาตมาหายเป็นประจำขนาดลืมมือถือวางไว้ 

เดี้ยวเดียวก็หายแล้วนี่คือขโมย ผมเคยไปที่วัด วัดหนึ่งแล้วได้คุยกับพระนี่หมายถึงอีกวัดหนึ่งนะ

ครับท่านบอกว่าวัดท่านอยู่ริมถนน และมีแจกันทองเหลืองขนาดใหญ่วางไว้อยู่ใบหนึ่งไว้ให้ชาว

บ้านมาปักธูปบูชาพระตกดึกของคืนวันหนึ่งก็มีมอเตอร์ไซค์มาจอดอยู่ที่รั้ววัดและมีผู้ชายอีกคน

หนึ่งเดินลงจากรถและวิ่งมาที่กระถางธูปทองเหลืองและกำลังจะยกกระถางธูปไปแต่ยกไม่ขึ้นใน

เวลาเดียวกันพระท่านตื่นขึ้นมาเสียก่อนจึงได้ช่วยกัน กวดขโมยคนนั้นไปขโมย ได้วิ่งไปที่รั้ววัด

เพราะเพื่อนจอดรถรออยู่แล้วก็ขึ้นมอเตอร์ไซค์หายไปในความมืด ขณะที่รถวิ่งออกไปนั้นยังหัน

มาให้ของลับกับพระอีกนะครับ นี่คือจากการบอกเล่าจากพระเจ้าอาวาสรูปนั้น จะว่าเกิดจากคน

จนลงหรือ จึงต้องหากินขโมยของวัดกันแล้วไม่เว้นเลยหรือ ท่านขโมยทั้งหลาย ของวัดยังเอาได้

ไม่กลัวบาป กลัวกรรม กลัวนรก ตายขึ้นมาขโมยคนนั้นก็ต้องไปอยู่วัดแล้วอย่างนี้เวลาตายจะไป

วัดได้อย่างไร หรือคนว่างงานหรือตกงานมาก จึงต้องเอาทุกอย่างหมายถึง ขโมย ทุกอย่างที่

ขวางหน้า ขโมยที่รัก อย่างไรเสียเว้นบ้างนะวัดนะ เล่นยากรู้สึกผมจะเคยเล่าให้ฟังแล้วคนที่เอา

ของวัดไม่รอดสักรายไม่ตายดี ถ้าอยู่ก็อยู่อย่างไม่เป็นสุข ผมเคยนะครับ แต่ไม่ขอบอกว่าที่ไหน

และเป็นใครแต่เป็นเรื่องจริงๆมีวัดวัดหนึ่งให้โยมผู้ชายคนนั้นเอาซองผ้าป่าไปแจกเพื่อเอาเงิน

มาสร้างวัดหมายถึงซ่อมแซมพอโยมคนนั้นเอาซองไปแจกและเก็บเงินมาแต่ไม่ยอมนำเงินไป

ถวายพระได้แกะซองผ้าป่าแล้วนำเงินไปใช้ส่วนตัวจนหมดผลปรากฎว่าครอบครัวนั้นทะเลาะกัน

ไม่เว้นแต่ละวันและตกอับเอามากๆจนคนก็บอกว่าไปทำอะไรมาถึงได้ตกอับขนาดนี้ เขาก็บอกไม่

รู้เหมือนกัน จนผมบอกว่าพี่ปีนั้นพี่แกะซองผ้าป่าเอาเงินไปคืนวัดหรือยัง พี่เขาบอกว่าเขาลืมแล้ว

ผมเลยบอกว่าพี่รีบหาเงินไปคืนวัดเถอะ เงินวัดอย่าไปยุ่ง เขาจบเงินมาแล้ว แล้วพี่เอาไปทำอย่าง

อื่นเจ้าของเงินเขาต้องโกรธแน่ๆ พี่คนนั้นก็รีบหาเงินไปคืนวัด และหลังจากนั้นเป็นต้นมาพี่คนนั้น

ก็ทำกินดีขึ้นตามลำดับ ผมจะเล่าให้ฟังอีกเรื่องแต่เรื่องนี้ผู้อ่านอย่าว่าผมนะครับ ถ้าไปกระทบใคร

บ้างก็อย่าว่ากันเพียงแต่เขียนมาให้อ่านเพื่อให้รู้ว่าเรื่องอย่างนี้มีจริงแต่ไม่มีใครเขาเอามาเล่าให้

ฟังเพราะน่าอับอาย อย่างเช่นงานทอดกฐินประจำปี เวลาได้เงินมาตกเวลาว่างคณะกรรมการก็

จะนำเงินมากองแล้วนับเงินกัน ที่นี้วัดบ้านนอกพื้นกุฏิจะมีล่อง กรรมการที่มีใจไม่ซื้อ พอ

กรรมการคนอื่นเผลอก็เอาเงินที่นับได้หย่อนลงไปที่ล่องและเงินก็ตกไปที่ใต้ถุนกุฏิเมื่อเลิกนับเงิน

แล้วก็หาจังหวะลงไปเก็บเงินนั้นไปบ้านเป็นอย่างนี้ แต่กรรมการคนนั้นก็จนเอาจนเอา ผลสุดท้าย

เหลือแต่ตัวผู้คนเกลียดชังคบหาสมาคมกับใครไม่ได้เพราะไม่น่าเป็นที่ไว้วางใจของคนในระแวก

นั้น ช่วงนี้ก็กำลังจะมีงานปิดทองฝังลูกนิมิตกันแล้วท่านใดได้อ่านแล้วก็ไปบอกหลวงพ่อบ้างนะ

ครับว่าเรื่องที่เขาเล่ามาเป็นเรื่องจริงทางวัดจะได้ไม่ขาดทุน เพราะคนเราสมัยนี้หากินกันทุกรูป

แบบบาปไม่กลัวกันแล้ว แล้วอย่างนี้นับประสาอะไรขโมยมันจะเว้นบ้านเรา หรือระวังกันหน่อยกว่า

เราจะหามาได้ทำตั้งนานแต่ขโมยก็มาเดี้ยวเดียวมองซ้ายมองขวาไม่เห็นมีใคร เผลอคนหยิบไป

ซะแล้วมันน่าเจ็บใจ ถ้าขโมยท่านใดอ่านอยู่บ้างเวลานี้ก็หยุดนะครับ เราต้องช่วยกันประหยัด

อย่าเอาของเขามาเป็นของเรา โกงที่วัดก็มี เรื่องยุ่งกับวัดยังมีมากมายครับ ส่วนมากเรื่องจริงทั้ง

นั้นเพราะผมจะนำมาจากการบอกเล่าของเจ้าอาวาสวัดแล้วไว้วันต่อไปเมื่อมีโอกาสผมจะมาเล่า

เพิ่มนะครับ

ของของเราไม่ให้ ของของใครเราไม่เอา(จะให้ใครก็อยู่ที่ความพอใจของเรา)ยังมีอีกมากเรื่อง

ครับที่จะเล่าให้ฟังแต่ก็ขอจบแค่นี้ก่อน

สำหรับวันนี้สวัสดีครับ

สุดท้ายนี้ผมขอให้ผู้อ่านทุกท่านจงมีความสุขขอให้คุณพระคุ้มครองผู้ที่กระทำดีด้วยเถิด

จากแก้ว สาริกา