ชีวิตบนดอยกับเก้าปีที่รอคอย

วันนี้ที่รอคอย

นับจากการเดินทางไกลจากบ้านมุ่งสู่ดินแดนที่ไม่เคยเดินทางไปแต่มีโอกาสได้มาอยู่
  เชียงรายเป็นจังหวัดเดียวในภาคเหนือที่ไม่เคยเดินทางมาแต่ก็มีโอกาสได้มาอยู่
นับจากวันที่มาจวบจนถึงวันนี้ 4ปีกับ ๔ เดือนสัมผัสชีวิตชนเผ่าที่เราไม่เคยพบ
มิตรภาพของเด็กน้อย น้ำใจและมิตรภาพที่ชาวบ้านมีให้เมื่ออยู่ไกลบ้านช่วยให้ลืมความเหงาได้สนิทบรรยากาศทัศนียภาพของขุนเขาแมกไม้ และสายธารอากาศบริสุทธิ์ ดีใจที่ตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกที่นี่
ดอยช้าง ดินแดนที่มีถนนสุดโหด  ถิ่นเหล้าข้าวโพดพันธ์แท้  กาแฟอาราบิก้า 
งามล้ำค่าบ่อน้ำศักสิทธิ์  พิชิตยอดดอยหมอก  เชิญชมสวนไม้ดอกที่วิวพอย์ 
ถ้ามะเขือเทศอร่อย  ต้องที่ดอยช้าง   
มีความประทับใจที่นี่หลายอย่าง การทดสอบกำลังใจของเด็กๆ 
 มาเป็นครูใหม่ต้องมีการต้อนรับครูใหม่ของเด็ก ๆ เป็นการทดสอบกำลังใจว่าครูใหม่ว่าใจสู้ไหม   คำถามที่มีจะได้ยินเด็กถาม  ครูครับจะไหวเวลาเราเดินขึ้นไปบนดอยหลาย ๆ กิโล
ครูขุดดินเป็นเหรอสอนเกษตร  ขุดให้ดูหน่อยสิ 
ถ้าเราทำได้การทดสอบก็จะผ่าน มีครั้งหนึ่งโดนแกล้งให้เอาหนังสือขึ้นมาเรียน  เด็กชายคนหนึ่งตอบว่าครูหมามันคาบหนังสือไปแล้วครู พอฟังแล้วก็ตอบกลับไปทันใด งั้นนักเรียนก็ไปเอาคะแนนกับหมาก็แล้วกันแล้วก็ทำเป็นไม่สนใจ  หันไปเขียนกระดาน เด็ก ๆ สงสัยซุบซิบกัน ทำไมครูไม่ร้องไห้ละ เด็ก ๆ เริ่มสงสัยเวลาโดดเรียนครูก็จะใช้จิตวิทยาในการอบรมเด็กโดยเล่าเรื่องวีรกรรมของครูตอนเป็นนักเรียนให้ฟัง แล้วพูดดักคอ ว่าอะไรที่นักเรียนจำคิดทำครูรู้น๊ะ และแล้วการซื้อใจของเด็ก ๆ ก็ได้ผลตอบรับด้วยใจ  เมื่อเราเอ่ยปากจะทำโรงเก็บอุปกรณ์เกษตรเด็ก ๆ โดยเฉพาะพวกหัวโจกก็จะกุลีกุจอ ช่วยทำให้ หรือแม้แต่บุผนังห้องนอนเด็ก ๆ ก็เต็มใจช่วยจนมืดจนค่ำ ช่วงไหนที่ไร่มีผลผลิตทางการเกษตร ออกของฝากจากเด็ก ๆ เพรียบเลย กะหล่ำปลี มะระหวาน  มะเขือเทศ  เชอรรี่  ลิ้นจี  ฯลฯ

[ดอกหญ้า]

อยากได้ใจใคร เราต้องให้ใจเขาก่อน
เด็กเค้าก็อยากได้ความจริงใจจากคนที่เป็นครูของเขา
เหมือนเหมือนกัน 
อยากเป็นครูดอยจังเลย

[อยากมีเวลามากกว่าที่เคย]

เด็กอยากได้อะไรครูใคร่รู้  เด็กตอบว่า"คุณครูหนูอยากได้

สิ่งที่คิดว่าคุณครูอยากให้งัย"  อ๋อ!ครูบอกงั้นให้ใจเอาไปเล้ย