อ่านแล้วคิดถึง "เจ้าหนึ่ง" ของตัวเองค่ะ เป็นหมาอัลเซเชียนที่พี่รักมาก เหมือนน้อง เขาสุภาพเรียบร้อยมาก ตัวโตแต่รักสัตว์อื่นๆ พี่ยังจำภาพที่เขานอนเป็นเบาะอันอบอุ่นให้ลูกแมวหลายๆตัวที่บ้าน กับรูปที่พวกเราถ่ายไว้ตอนเขาหมอบดูนกเกาะถ้วยกินข้าวซึ่งวางอยู่ปลายจมูกของเขาอย่างใจดีไม่ว่าอะไรเลย
เขาจากพวกเราไปด้วยโรคพยาธิขึ้นสมอง แม้จะมีสมาชิกใหม่อีกกี่ตัว เราก็ไม่เคยสละที่ประจำในใจของหนึ่งเลยค่ะ
อ่านแล้วซาบซึ้งมาก เขียนจบเมื่อไหร่ พิมพ์เป็น pocket book ขายได้เลยค่ะ ฝีมือระดับนี้อย่าปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ นะคะ