ถอดบทเรียนชีวิต:: สำนึกรักบ้านเกิด....ถึงพ่อ(ตอนที่ 4) ไม่จบก็เหมือนจบแล้วค่ะ อิอิ


           สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านทุกท่าน วันนี้ก็ยังจะจะนำเสนอเรื่องราวกันต่อไปนะค่ะ คิดว่าวันนี้น่าจะจบแล้วนะค่ะ ถ้าเนื้อหาไม่ยาวเกินไป เอาเป็นว่าจะเล่าเฉพาะตอนสำคัญแล้วกันค่ะ เดี๋ยวเรื่องราวมันจะยืดยาวเกินไป อิอิ เอาละค่ะติดตามเรื่องราวต่อไปเลยละกันนะค่ะ

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

            หลังที่เด็กคนนั้นได้เดินทางมาอยู่กรุงเทพเป็นครั้งที่สอง คราวนี้เขาไม่ได้เดนทางมาคนเดียว แต่ว่าเขาเดินทางมาพร้อมกับเพื่อนที่เรียน ม.ปลายมาด้วยกัน เมื่อมาถึงกรุงเทพฯอาทิตย์แรกก็ยังไม่ได้ทำงาน จนกระทั่งพี่สาวเพื่อนมารับไปอยู่ที่สมุทรปราการด้วยค่ะ เด็กคนนั้นเกิดความกดดันขึ้นมาทันทีเมื่อ พี่สาวเพื่อนพาไปอยู่ห้องด้วย แต่ว่าห้องพี่เขาเล็กมากๆเลยค่ะ แล้วพี่เขาก็อยู่กับแฟนด้วย

            แต่ว่าพี่ก็ใจดีมากๆ ช่วยเด็กคนนั้นกับเพื่อนหางานทำจนได้ ครั้งแรกในชีวิตที่เขาได้ทำงานโรงงาน เพราะว่าตอนเด็กเขาอยากลองมาทำมากๆเพราะเห็นคนข้างบ้านมาทำแล้ว คิดว่ามันเทห์จริงเลย เขากับเพื่อนพักอยู่กับพี่ประมาณ เกือบสองอาทิตย์ ก่อนที่จะย้ายไปอยู่ในแฟรชของโรงงานที่จัดไว้ในพนักงานได้อยู่ โดยเขาให้อยู่ห้องละ4คน

            แต่ว่าเขาโดนจับแยกกับเพื่อนอยู่คนละห้อง นั่นสร้างความกดดันให้เขาเป็นอย่างมาก เพื่อนรวมห้องใหม่เขานั้นไม่ใช่รุ่นราวคราวเดียวกับเขา แต่เรียกได้ว่าเป็นรุ่นยาย รุ่นป้าเลย เขาเป็นคนที่เด็กที่สุดในห้อง ความกดดันเกิดขึ้นเพราะว่าคนห้องนั้น เขาเป็นอะไรที่ไม่ค่อยพูดค่อยจากันเลย จะพูดจะถามอะไรก็ไม่ได้ เขารู้สึกเครียดมาก ลองไปปรึกษากับเพื่อนว่าคนในห้องเป็นอย่างไรบ้าง แต่เพื่อนก็บอกว่าไม่มีปัญหาอะไรนี่น่า ทำงานว่าเหนื่อยว่าเครียดแล้ว ยังไม่กดดันเท่าตอนกลับมาที่ห้องเลย เขาจึงพยายามจะอยู่ห้องเฉพาะช่วงที่นอนเท่านั้น

            งานโรงงานไม่ได้สวยงามอย่างที่วาดฝันเอาไว้แล้วค่ะ เกิดความกดดันในการทำงานอีกครั้งเมื่อต้องทำงานให้คล่องตัวมากขึ้น ให้ทันกับเครื่องจักร .....งานที่เขาไปทำนี้เป็นโรงงานเกี่ยวกับการทออวนค่ะ หน้าที่ของเขาคือต้องเปลี่ยนด้ายในเครื่องจักร ที่เรียงๆอยู่แต่ละเครื่องให้เร็วและให้ทันเวลาด้วยค่ะ มันหนักและเหนื่อยมากจริงๆ.....การทำงานเป็นกะ ให้ร่างกายอ่อนเพลียมากๆค่ะ...เวลาผ่านนานเท่าไหร่ ความกดดันอยู่ในห้องก็เพิ่มมากขึ้นทุกที

              ช่วงนี้เขาไม่ได้ติดต่อกับทางบ้านซักเท่าไหร่ เพราะว่าไม่ค่อยมีเวลาเลย.....ตอนนั้นมีเพื่อนชวนไปทำงานที่พัทยา เขาไม่ปฏิเสธเลยค่ะ ที่จะไป เขาลงไปอยู่ที่พัทยาประมาณ 1เดือนได้ สมัครงานแล้วได้ตำแหน่งเป็นเสมียน ของโรงแรมแห่งหนึ่ง.....เขาเรียนรู้ชีวิตในพัทยา อย่างที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะเจอ....มีอยู่วันหนึ่งในช่วงใกล้จะเปิดเทอม แม่โทรไปหาเขาแล้วถามว่าจะเรียนไหม เขารู้สึกแปลกใจทำไมแม่จะต้องมาเปลี่ยนใจเอาตอนนี้ด้วย...แต่ก็ยังดีใจอยู่ที่ได้ยินคำถามนี้ เขารีบตอบแม่กลับไปว่าเรียน

หลายท่านคงจะสงสัยว่าเด็กคนนั้นเป็นใครใช่ไหมค่ะ ก๊ากๆๆๆ เด็กนั้นเคยเขียนใบสมัครทิ้งไว้ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพในช่วงที่อยู่ ม.6 แต่ว่ามหาวิทยาลัยนี้เป็นของภาคเอกชน นะค่ะ ที่เลือกมหาวิทยาลัยนี้เพราะว่าช่วงนั้นสมัยที่รัฐบาลชุดหนึ่งมีอำนาจทางการเมืองตั้งโครงการหนึ่งหนึ่งขึ้นมาโดยให้กู้ยืมเงินเรียนฟรี ภายใต้ชื่อทุนที่เรียกว่า กรอ. ซึ่งจะให้นักศึกษาเรียนฟรี ถ้าเงินเดือนไม่ถึง 18000 บาทไม่ต้องใช้คืน แต่เมื่อประเทศไทยเกิดการปฏิวัติ เกิดรัฐบาลชุดใหม่ขึ้นมาก กองทุน กรอ. จึงได้ยุบไปให้กลับมาใช้ กยศ. เหมือนเดิม ก็ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ ได้เข้ามาเรียนแล้ว จึงต้องศึกษาต่อไปจนกว่าจะจบหลักสูตร กว่าจะจบก็คงติดหนี้บานเลยค่ะ ฮิๆๆ

               เด็กคนนั้นเกิดความสงสัยทำไมพ่อถึงให้โอกาสเขาได้เรียนอีกครั้ง ทั้งที่ก่อนหน้านี้มี่ทีท่าว่าจะใจอ่อนเลย จึงได้ทราบทีหลีงว่า มีพี่ชายที่เป็นลูกของลุงช่วยพูดให้พ่อได้ใจอ่อน แต่อย่างไรก็ดี ขอบคุณทุกๆคน ที่ทำให้เด็กคนนั้นได้กลายเป็นฉันในวันนี้ เมื่อฉันก้าวมาเรียน ใน มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ฉันรู้สึกได้ถึงความรัก ความห่วงหาที่พ่อ กับแม่มีให้ฉัน อย่างที่ฉันไม่เคยสัมผัสมาก่อน ทุกครั้งที่ฉันกลับไปเยี่ยม ความรัก ความอบอุ่นจากครอบครัว ทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้นมาเสมอ...

ทุกครั้งที่ได้ยินคนอ่านบทกลอนนี้ ฉันว่ามันมีคุณค่า และมีความหมายจริงๆเลยละค่ะ

พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้     จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ

หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ                     เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย

พ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า                         จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย

ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย                 ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ

จาก  http://www.budmgt.com/budman/bm01/teachselfhelp.html

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

                            เนื่องจากวันที่ 5ธันวาคม นี่เป็นวันพ่อแห่งชาติ ขอให้พ่อมีความสุข มีสุขภาพร่างกายที่เข็งแรง อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร ให้ลูกตลอดไป วันนี้ลูกรู้ว่าพ่อเหนื่อยมากแค่ไหนขอสัญญาว่าลูกจะทำหน้าที่ ให้ดีที่สุดจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง.....วันนี้พ่ออาจจะยังไม่มีโอกาสได้ได้อ่านบันทึกนี้ของลูก แต่สักวันลูกจะให้พ่อได้อ่านแน่นอน ....รักพ่อนะค่ะ.....ขอบคุณให้ลูกได้มีชีวิตเกิดมาเรียนรู้โลกนี้หลายอย่าง....ขอบคุณในความรักความห่วงใยที่พ่อมีให้หนูเสมอมา....บางครั้งหลายอย่างอาจไม่เป็นอย่างใจเราเฝ้าหวัง...แต่ลูกสัญญาจะเป็นคนดี พ่อแบบอย่างที่ดีและอยู่ในหัวใจลูกคนนี้เสมอค่ะ  ทุกๆวันจะเป็นวันพ่อของหนูเสมอค่ะ

หมายเลขบันทึก: 227116เขียนเมื่อ 3 ธันวาคม 2008 16:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม 2014 13:04 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (40)

มาติดตามตอนจบ

สวัสดีครับพี่นา

โห..ซึ้งตอนจบมากๆ

พี่นามาสุพรรณ ใช่วัดเขากำแพงหรือเปล่าครับ

คิดถึงนะครับ

แป๋ววว..พี่นามา วัดไทรงาม แง แง คนละทิศ คนละทาง

อยู่ไปทาง หนองหญ้าไซ

รอครั้งต่อไป..ฮือๆๆๆ

  • ความมืดมัว กลัวผู้คน ล้นปัญหา
    แสงเทียนดับ หลับตา ยังมองเห็น
    รักของพ่อ ยังก่อสร้าง ทางที่เป็น
    จุดแสงไฟ ให้มองเห็น เป็นคนดี

    ร้องไห้โฮ พ่อก็โผ ประคองไว้
    พ่อลูบหลัง ยังฝังใน ไออุ่นนี้
    โตขึ้นมา กลับไม่คิด ผิดกี่ที
    กลับทำให้ พ่อคนดี มีน้ำตา

    รอยเท้าพ่อ ก้าวย่าง อย่างมั่นคง
    กี่ขวากหนาม คว่ำลง เผชิญหน้า
    พ่อคือผู้ เนรมิต จิตวิญญา
    ให้ลูกคิด ลูกกล้า มุ่งหน้าเดิน
  • เป็นกำลังใจให้น้องสาวคนนี้เสมอจ๊ะ
  • สู้ๆนะไอ้น้อง เหอๆๆๆ

<h2 class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; line-height: normal; text-align: justify; mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้</span><span style="font-size: 14pt; color: #0000a0; font-family: 'Angsana New','serif'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';"><span style="mso-tab-count: 1;">&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; </span></span><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ</span></h2>

<h2 class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; line-height: normal; text-align: justify; mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ</span><span style="font-size: 14pt; color: #0000a0; font-family: 'Angsana New','serif'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';"><span style="mso-tab-count: 2;">&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; </span></span><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย</span></h2>

<h2 class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; line-height: normal; text-align: justify; mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">พ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า</span><span style="font-size: 14pt; color: #0000a0; font-family: 'Angsana New','serif'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';"><span style="mso-tab-count: 2;">&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; </span></span><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย</span></h2>

<h2 class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; line-height: normal; text-align: justify; mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย</span><span style="font-size: 14pt; color: #0000a0; font-family: 'Angsana New','serif'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';"><span style="mso-tab-count: 2;">&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; </span></span><span style="font-size: 20pt; color: #0000a0; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';">ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ</span></h2>

<h2 class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; line-height: normal; text-align: justify; mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"><span style="font-size: 20pt; font-family: 'CordiaUPC','sans-serif'; mso-ascii-font-family: 'Angsana New'; mso-hansi-font-family: 'Angsana New'; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman';"><span style="color: #ff0000;">ขอเป็นกำลังใจให้น้องกล้วยแขกอีกคนนะคะ</span></span></h2>

<h2 class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; line-height: normal; text-align: justify; mso-margin-top-alt: auto; mso-margin-bottom-alt: auto;"></h2>

น้องกล้วยแขกจ๋า

เมื่อกี้บันทึกเป็นอะไรนะ

เพียงจะบอกน้องว่าพี่แอ้ดขอเป็นกำลังใจให้น้องกล้วยแขก(ทอด)อีกคนนนะคะ

อย่าลืมลบบันทึกที่ 7 ด้วยนะคะ

อายค่ะ..เดี๋ยวโดนแซว

  • ตามมาอ่านนางเอกตายตอนจบ
  • เอ้ย
  • อิอิ
  • แวะมาเรียนรู้ชีวิต สาวน้อย
  • สู้เท่านั้นที่ครองโลก
  • เป็นกำลังใจให้ เสมอนะครับ
  • อ่านอย่างซาบซึ้งใจในทุกตอน
  • และน้ำตาซึมกับตอนจบ
  • ความอดทน และมุ่งมั่น จะทำให้เราพบความสำเร็จ
  • และนำความสำเร็จไปฝากพ่อนะจ๊ะ

สวัสดีค่ะ

  • ขอเป็นกำลังใจค่ะ
  • ความเข้มแข็งจะชนะทุกอย่างนะคะ
  • คิดถึงค่ะ
  • ตามครูคิมมาเป็นกำลังใจให้หนูนาอีกคนค่ะ
  • ด้วยความคิดถึงค่ะ

วันพ่อ คิดถึงพ่อ กันครับ

  • เพิ่งแวะไปเยี่ยมคนข้างบนมาค่ะ
  • เอาใจช่วยน้องกล้วยแขกนะจ๊ะ
  • เหมือนน้องโย่บอก  ซึ้ง ค่ะ
  • พออ่านกลอน คนพลัดถิ่น แล้วยิ่งชึ้ง และคิดถึงคุณพ่อเหมือนกันค่ะ
  • แล้วครูตาลจะแวะมาเติมเต็มบ่อย ๆ นะคะ
  • แต่อาจจะช้าไปบ้าง เพราะภาระกิจเยอะค่ะ
  • รักนะ ....ตัวเอง

ขอกราบบาทพ่อนั้น  นอบมนา
อีกหนึ่งกราบบาทา   แม่เจ้า
บุญคุณท่านสองรา   ยวดยิ่ง
ขวัญมิ่งของลูกเต้า   ใฝ่เฝ้าบูชา

ขอบคุณพี่หนุ่มกร

แหม...ไม่เข้าระบบ ถอนเสื้อผ้ามาเหมือนลุงเองว่าเลย ฮิๆๆๆ

ขอบคุณที่ติดตามทุกตอนนะค่ะ

ขอบคุณน้องโชค

ขอบใจมากจ้าน้องรัก ที่มาติดตาม

ยังไงแล้ววันที่ 10 เผื่อได้ไป อย่าลืมทำตัวให้ว่างนะ อิอิ

โย่จ๋า...คิดถึง กอดๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ไปวัดไทรงาม จ้าแต่ว่า คงจะไปด้ไปกอดๆๆ โย่แน่นอนอีกไม่นานหรอก ฮิๆๆๆ

น้องโย่...วัดอยู่ตรงไหนพี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะค่ะ...ว่าแต่น้องจิเป็นไงบ้าง แอบไปเที่ยวเหนือไม่บอกกันมั้งเน้อ อิอิ ปลายเดือนจ้า น่าจะได้ไปนะ

ขอบคุณพี่เอ๊ะ

รอยเท้าพ่อ ก้าวย่าง อย่างมั่นคง

กี่ขวากหนาม คว่ำลง เผชิญหน้า

พ่อคือผู้ เนรมิต จิตวิญญา

ให้ลูกคิด ลูกกล้า มุ่งหน้าเดิน

ซึ้งค่ะ มีแง่คิดหลายอย่าง

รักพ่อทุกๆวันนะค่ะ...อิอิ

คิดถึงเด้อพี่ชาย

ขอบคุณ พี่เกษตร

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้นะค่ะ

เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ...สบายดีนะค่ะ

ขอบคุณพี่แอ้ด

อิอิ งงๆค่ะ แต่ว่าผิดก็ไม่เป็นไรค่ะ

ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะค่ะ อิอิ

ขอบคุณพี่แอ้ด

ขอบคุณ ที่คอยเป็นกำลังใจให้ด้วยดีเสมอมานะค่ะ อิอ

วันพ่อผ่ามมาแล้ว แต่วันไหนก้ยังเป็นวันพ่อเหมือนเดิมละค่ะ อิอิ

ขอบคุณมากนะค่ะ

ขอบคุณพี่โย่ง สู้เท่านั้นที่ครองโลก สู้ๆๆค่ะ อิอิ

ขอบคุณมากนะค่ะ ที่แวะมาคอยติดตาม ชีวิตนางเอก ฮ่าๆๆๆ

ซึ้งๆๆๆ ทุกวันจะเป็นวันพ่อสำหรับลูกเสมอ... ยอดเยี่ยม จ้า ไปศึกษาธรรมะมา เป็นไงบ้างจ๊ะ

ขอบคุณ คุณครูลำดวน

ความอดทน และมุ่งมั่น จะทำให้เราพบความสำเร็จ

ขอบคุณมากนะค่คุณครู จะจดจำนำไปใช้ค่ะ

คิดถึงนะค่ะ อิอิ

ขอบคุณครูคิม

ความเข้มแข็งจะชนะทุกอย่าง

ขอบคุณค่ะ คุณครู รักพ่อ ทุกๆวันค่ะ

คิดถึงคุณครูนะค่ะ สบายดีนะค่ะ

ทำใจให้พร้อมกับทุกๆสิ่ง  ที่อาจจะดีหรืออาจไม่ดี

มีกำลังใจดีๆ นะคะ  ยิ้มสู้ค่ะ

ขอคุณพ่อน้องกล้วยแขกสุขภาพแข็งแรง นะคะ

 

ขอบคุณ คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน

ขอบคุณคุณครูที่คอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ

คิดถึงคุณครูเช่นกันค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

ขอบคุณพี่คนโรงงาน

ค่ะ คิดถึงพ่อมากๆนะค่ะ ให้ทุกๆวันเป็นวันพ่อค่ะ

รักพ่อเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ

ขอบคุณมากค่ะครูตาล

มาช้าดีกว่าไม่มาค่ะ ภาระกิจเยอะแค่ไหน

ได้แวะมาสักสักก้รู้สึกดีค่ะ อิอิ

คิดถึงนะค่ะ

มาเยี่ยมเด้ออีหล้าคำแพง

คิดฮอด

อีหลีเด้อ

ครูตาลค่ะ ตอนนี้เย็นแล้ว ขอสวัสดี ตอนเย็นละกันค่ะ อิอิ ขอบคุณมากนะค่ะ

สวัสดีค่ะ มาทักทายด้วยยังคิดถึง

อ่านแล้วซึ้งจัง ทุกสิ่งคือประสบการณ์

สุขสันต์ย้อนหลังวันพ่อค่ะ

ขอบคุณ พ่อทนัน(ขออนุญาตเรียกค่ะ อิอิ)

ขอกราบบาทพ่อนั้น นอบมนา

อีกหนึ่งกราบบาทา แม่เจ้า

บุญคุณท่านสองรา ยวดยิ่ง

ขวัญมิ่งของลูกเต้า ใฝ่เฝ้าบูชา

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับบทกลอนดีๆ มีแง่คิดนะค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านด้วยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

ขอบคุณพี่พอลล่า

ฮิๆๆ ไปปฎิบัติธรรม มาแล้วก้ดีค่ะ รู้สึกดีมากๆ เกือบบรรลุ 555+

เหนื่อยมากๆค่ะ แต่ก็สนุกดี...กลับมาถึงเล่นเน็ตเลยค่ะ ฮ่าๆๆ

ไม่ออนเอ็มเหรอค่ะ รออยู่นะค่ะ

ขอบคุณพี่สายธาร

ทำใจให้พร้อมกับทุกๆสิ่ง ที่อาจจะดีหรืออาจไม่ดี

ขอบคุณมากค่ะ ขอให้คุณพ่อ ทุกๆท่านสุขภาพแข็งแรงเช่นกันนะค่ะ

ขอบคุณ หลายๆๆ เด้อ อ้ายโย่ง

คึดฮอดคือกันเด้ เป็นจังได๋ สบายน้อ

คึดฮอดๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณค่ะพี่ poo

กอดๆๆๆๆๆๆ อิอิ ว้าวๆๆๆๆๆ วันนี้พี่ปูมาเยี่ยมด้วย

ห่างหายไปนานเลยนะค่ะ สบายดีหรือเปล่า

มีความสุขมากๆนะค่ะ เหนื่อยก้พัก แล้วค่อยสู้ใหม่นะค่ะ

คิดถึงค่ะ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท