การจัดการศึกษา(ไม่)มาตรฐานเดียวกันทั่วประเทศ

การจัดการศึกษามาตรฐานเดียวกันทั่วประเทศ
การจัดการศึกษาให้ได้มาตรฐานกันทั่วประเทศ ทั่วถึง
และมีประสทธิภาพ...คงเป็นความมุ่งหวังของการจัดการศึกษา
ให้มีคุณภาพ,,,สมความตั้งใจของพรบ.การศึกษาชาติ
และนโยบายทางการศึกษา ทุกยุคทุกสมัย
ตั้งแต่ผมเรียนในระดับชั้นประถมศึกษา...สมัยที่
ปักตัวอักษรย่อว่า  ป.นม.๖๔  ในสมัยเมื่อเป็นเด็ก  ๆ
จนปัจจุบันนี้..หลักสูตรก็เปลี่ยนไปมากมาย...
หน่วยงานการจัดการศึกษาก็มีเพิ่มมากขึ้น
จากเดิมไปใหม่ จากใหม่ไปเดิม เช่น ประถมศึกษา
มัธยมศึกษา ส่วนกลาง ส่วนท้องถิ่น เทศบาล
อบต.  อบจ. ฯลฯ มากมายที่ช่วยกันจัดการศึกษา
จนดูแล้วดีใจน่าใจหาย....
ปัจจุบันครูขาดแคลนมากมาย...โดยเฉพาะสาขาด้าน
วิทยาศาสตร์(เคมี ฟิสิกส์ ชีววิทยา) คณิตศาสตร์
คอมพิวเตอร์ ความเพียงพอ ...และความชำนาญ
รวมไปถึงจิตวิญญาณของความเป็นครู...ซึ่งบรรยากาศ...
ได้เปลี่ยนไป...เพราะการเชื่มโยง ต่อช่วงต่อระหว่างยุค
ของครูในแต่ละช่วงขาดตอนกัน...ยุคเก่าที่มีจิตวิญาณของความ
เป็นครูไทย(คุณธรรม จริยธรรม วัฒนธรรม ประเพณีนิยมแบบไทย
การสอนโดยมีธรรมเป็นที่ตั้ง การเป็นตัวอย่างของศิษย์)
ครูยุคกลาง คือยุคก่อนที่จะไม่มีการเรียกบรรจุหรือเปิดสอบอีกเลย
(ประมาณปี 2535-2538) แล้วก็ลดจำนวนลง จนมาสู่ครูยุกใหม่
เป็นครูจ้างสอน ครูพิเศษ (พนักงานราชการ) ครูผู้ช่วย
การเชื่อมต่อถึงจิตวิญณาณลดไปมาก จนมาสู่ยุคครูพันธ์ใหม่
โรงเรียนก็ยังขาดแคลนครูเหมือนเดิม....
     อยากให้ครูที่มีวิทยฐานะสูง ๆ เก่ง ๆ ได้มีโครงการหมุนเวียน
ท่านเหล่านี้ไปช่วยโรงเรียนที่ขาดแคลนครูจัง...เด็กจะได้ดีใจ
เพราะมีคุณครูระดับชำนาญการพิเศษ..เชี่ยวชาญ...
เชี่ยวชาญพิเศษไปช่วยเยาวชนของชาติเหล่านั้นบ้าง
โดยเฉพาะโรงเรียนที่ห่างไกล...(ผมเคยคิดสมัย ที่ผมเรียน
ตอนเป็นเด็ก ๆ ว่าจะมีโครงการแบบนี้หรือเปล่า...คงจะเป็นความ
โชคดีของพวกเราบ้าง)
    ปัจจุบันถือเป็นความโชคดีของชุมชน เพราะมีองค์การบริหารส่วนตำบล
มาช่วยทำให้ปัจจัย 4 ดีขึ้น สาธารณูปโภค น้ำ ไฟ สว่างไสวมากขึ้น ถนนคอนกรีตทุกซอย
เจริญขึ้น (ผมก็คิดต่อว่า หากหน่วยงานระดับท้องถิ่นช่วยกันพัฒนา
การศึกษาบ้าง คือ เกิดศูนย์การเรียนรู้ทางคอมพิวเตอร์ ศูนย์การเรียน
วิทยาศาสตร์ ศูนย์พัฒนาด้านภาษา ศูนย์พัฒนาอาชีพชุมชน คงทำให้ชุมชนนั้นพัฒนาทั้ง
เด็กๆ และคนในชุมชนได้อย่างดี และเป็นการสร้างความเจริญได้อย่างยั่งยืน
เพราะเป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ ไม่ต้องไปเรียนต่างจังหวัด หรือในจังหวัด
อยู่ในชุมชนก็เรียนรู้ได้เป็นอย่างดี,,,ก็ไม่รู้จะเห็นเมื่อไร (ผมเคยฝันว่าคง
จะมีเกิดขึ้นในอนาคตบ้าง))
   แต่ปัจจุบันนี้ครูคณิตศาสตร์ที่โรงเรียนผมยังขาดแคลนอยู่เลยครับ.....
ท่านใดที่เกษียณไปแล้ว...หรือสนใจติดต่อได้นะครับที่โรงเรียนมหิศราธิบดี

ครับที่ผมเขียนมานี้เป็นความคิดส่วนตัว...ท่านใดมีข้อเสนอแนะ..ยินดีครับ

[เบดูอิน]

สวัสดีครับเห็นด้วยครับโรงเรียนชายขอบกับโรงเรียนดังๆไม่เหมือนกันคนละมาตรฐาน

[ประเสริฐ ศรีแสนปาง]

สวัสดีครับ....เบดูอิน

ขอบคุณที่มาทักทายครับ..

ก็เป็นจริงอย่างที่เสนอไปแล้ว..

และก็ยังเป็นอยู่

[ขจิต ฝอยทอง]

ตามมาบอกว่าจัดการศึกษาแบบใดก็ได้ให้เด็กได้มีความรู้มากที่สุด ไม่มีวิธีสอนใดที่ดีที่สุดครับท่านรองฯ

[ประเสริฐ ศรีแสนปาง]

ขอบคุณมากครับท่านอ.ขจิต
 

จัดการศึกษาแบบใดก็ได้ให้เด็กได้มีความรู้มากที่สุด
เห็นด้วยครับ... แต่ขอเติมเต็มเรื่องจิตสาธารณะ..
มีความซื่อสัตย์...มีคุณธรรม...และทักษะการดำรงชีวิต
ที่พอเพียงครับ