ถอดบทเรียนชีวิต:: สำนึกรักบ้านเกิด.....ถึงพ่อ (ตอน 3) แล้วค๊า
ว้าวๆๆๆ เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนที่ 3 แล้วนะค่ะ อิอิ ต้องเร่งเขียนให้จบก่อนจะถึงวันที่ 5ค่ะ เดี๋ยววันที่ 5 คงไม่ได้เขียนค่ะ เพราะว่าติดภารกิจ จะต้องเดินทางไปปฏิบัติธรรมกับอาจารย์ ที่มหาวิทยาลัยน่ะค่ะ ซึ่งงานนี้ก็จะเดินทางไปที่ จังหวัด สุพรรณบุรีค่ะ แต่ที่ไหนนั้นยังไม่ทราบรายละเอียด...ถือว่าเป็นการไปทำบุญในวันพ่อด้วยนะค่ะ เอาละค่ะ ไม่ร่ายไปยาวแล้ว อิอิ ขอเล่าเรื่องต่อเลยละกันนะค่ะ
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
หลังจากที่เด็กคนนั้นไปเดินทางกลับมาอยู่บ้านแล้ว 1อาทิตย์แรก เขาได้แต่มองคนอื่นๆที่ไปเรียนกัน...... ก็นะ...ชีวิตเคยชินกับการเรียนมาเป็น สิบปีนะค่ะ เลยทำให้เด็กคนนั้นมีความรู้สึกอยากเรียนมาก จะให้ทำยังไงก็ยอม...มีเพื่อนข้างบ้านเขาไปเรียน แล้วกลับมาบอกเด็กคนนั้น ว่า เมื่ออาทิตย์ก่อนนี้ยังมีคนไปสมัครเรียนอยู่เลย นั่นยิ่งทำให้เด็กคนนั้น มีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง....จนกระทั่งลองไปไปพูดกับแม่ ว่าขอเรียนอีกครั้งได้ไหม..พ่อกับแม่ก็มีใจอยากจะให้เด็กคนนั้นเรียนอยู่ จึงบอกว่าจะพอไปถามโรงเรียนดูก่อน
เช้าวันศุกร์ แม่พาเด็กคนนั้น เดินทางไปยังโรงเรียน ในตำบล ที่ก่อนหน้านั้น เด็กคนนั้นเขาไม่อยากจะมาเรียน เขาเตรียมหลักฐานทุกอย่าง ไปยื่นกับฝ่ายทะเบียนของโรงเรียน....เด็กคนนั้นเจอเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งนั่นอยู่ม้ามั่ง เพ่งมองเด็กคนนั้นด้วยความสงสัยว่า จะมาทำไมกันเนี่ยเขาจะสอบกลางภาคอยู่แล้ว.....เนื่องจากโรงเรียน เปิดเรียนมานานได้เป็นเดือนแล้ว ฉะนั้นต้องขออนุญาตกับ ผอ.โรงเรียนก่อน โชคดีว่า ท่านผอ.ท่านนี้ใจดีมาก ให้โอกาสเด็กคนนั้น ได้มีโอกาสได้เรียนต่อ...”ครูไม่อยากให้หนูต้องเสียโอกาส...การศึกษาคือการค้นคว้าหาความรู้อยู่เสมอ ครูจะให้โอกาสหนู....” ไชโย!!!! ได้เรียนสมใจแล้ว ฮิๆๆ
พอหลังจากที่ไปสมัครเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว...แม่พาเด็กคนนั้นไปซื้อชุดนักเรียน เขาตื่นเต้นจัง....ครั้งแรกเขาใช้เงินที่หาได้จากน้ำพักน้ำแรงตัวเอง จ่ายค่าชุดนักเรียนไป จนกระทั่งถึงเช้าที่แสนจะตื่นเต้นที่สุด เขาลุกขึ้นอาบน้ำแตกตังตั้งแต่เช้า หรือที่ ชาวบ้านเขาเรียกว่าเห่อนั้นแหละ ฮิๆๆๆ......เช้าวันจันทร์วันนี้ไม่ใช่วันที่เขาเรียนตามปกติกันแล้ว เพราะว่าวันนี้เป็นกำหนดสอบปลายกลางภาคทั้งโรงเรียนเลย.....แล่วๆๆๆๆๆๆๆๆแล่ววววว...เด็กคนนั้นได้แต่คิดในใจ...แล้วฉันจะทำได้ไงเนี่ย..เรียนก็ไม่ทันจะได้เรียนเลย วันแรกก็ได้สอบซะแล้วพี่น้อง เหอะๆๆ
การสอบปลายภาค เสร็จสิ้นและผ่านไปด้วยดี แต่ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้นะค่ะ ว่าเด็กคนนั้นใช้วิธีไหนในการทำข้อสอบ อิอิ ใช่แล้วที่ท่านคิดถูกแล้ว คือลูกมั่วอย่างเดียวเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ....ตอนนี้ไม่ใช่เด็กคนนั้นจะต้องตามไปสอบแก้ แต่ว่าต้องตั้งใจเรียนเยอะกว่าคนอื่นหลายเท่าเพราะ ตอนนี้เพื่อนในห้องเรียนผ่านกันไปได้หลายบทแล้วค่ะ แต่เรียนยังไง เขาก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าที่มาที่ไปเป็นยังไง....เฮ้อ...เข้าใจว่าครูผู้สอนคงช่วยเรื่องคะแนน ของเด็กคนนั้นเยอะอยู่เหมือนกันละค่ะ เพราะว่าอาจารย์ทุกท่าน ท่านรู้และเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของเด็กคนนั้นซะเหลือเกินเลย....เทอมแรกผ่านไปด้วยดีค่ะ เกรดของเขาออกมาไม่ดีมาก แต่ก็คงไม่เลวร้ายเกินไปหรอกค่ะ ฮิๆๆ
เริ่มเข้าสู่ เทอมที่สองของ ม.4 เด็กคนนั้น เริ่มปรับตัวกับอย่างมากขึ้น เริ่มรู้จักเกือบทั้งห้องแล้วละ หลังจากที่เทอมที่แล้ว เขายัง อายๆ ไม่ค่อยกล้าคุยเพื่อนเท่าไหร่ ตอนนี้เด็กคนนั้นเริ่มมีเพื่อนไปเป็นกลุ่มแล้ว เขารู้สึกสนุกกับชีวิตการเรียนมากขึ้น วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ มีเรื่องราวหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย วันจันทร์-ศุกร์ เด็กคนนั้นก็เดินทางไปเรียนอย่างปกติ การเรียนก็ปรับตัวได้มากขึ้น รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง อิอิ ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็ไปช่วยทางบ้านทำงาน..บ้านเขาจะมีงานให้ทำอยู่ตลอดปีเลยค่ะ พอเสร็จจากทำนา ก็ไป ทำไร่มันสำปะหลังต่อเลยค่ะ และก็เลี้ยงวัวด้วย...เส้นทางชีวิตก็จะเป็นอยู่อย่างนี้ตอลด 1ปี 2ปี จนกระทั่ง ปีที่3 ตอนนี้เด็กคนนั้น เรียนอยู่ ม.6 แล้ว เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหกเลย อิอิ
ผ่านไปแล้วหลายปี ถนนสายนั้นก็ยังเป็นทางลูกรังอยู่ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง...แต่ว่าชีวิตของเด็กคนนั้น เดินทางมาถึงจุด ที่จะต้องโบยบินไปด้วยปีกของตัวเองอีกแล้ว.... ม.6 เทอม สอง วันนี้เขากับเพื่อนต้องไปสอบโอเน็ตยังต่างโรงเรียนแล้ว การสอบทุกอย่างผ่านด้วยดี ทั้งการสอบโอเน็ต และเอเน็ต....ด้วยที่โรงเรียนบ้านนอกๆ การศึกษาหาข้อมูล อาจจะไม่ล้ำสมัย เหมือนกับโรงเรียนในเมือง เรียนคอมฯก็ 3-4คนต่อเครื่อง ขนาดนักเรียนแค่ 40 กว่าคนนะเนี่ย เรื่องคอมเด็กคนนั้น แทบจะไม่ได้จับเลย เขาทำได้แค่ เปิด-ปิด เครื่องเท่านั้นแหละ
อีกครั้งแล้ว ที่เขาขอพ่อกับแม่เรียนต่อ แต่ว่าพ่อกับแม่ ทำให้เขารู้สึกผิดหวังอีกแล้ว เขาขอพ่อกับแม่เรียนมหาวิทยาลัยใกล้บ้าน เขาสอบได้ วิทยาการคอมพิวเตอร์ ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการจะเรียนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มากๆ เขาดีใจที่มีจดหมายมาถึงบ้าน ให้เขาไปสอบสัมภาษณ์ แต่พ่อก็ไม่ยอมให้ไปพ่อห้ามตั้งแต่วันที่จะไปสอบแล้ว ถึงขั้นต้องทะเลาะกันเลย เขารู้สึกโกรธพ่อมาก พ่อกับแม่คงมีอดีตที่ฝังใจ เกี่ยวกับการทุ่มเท และคาดหวังกับใครคนหนึ่ง แต่เขา ก็ต้องผิดหวัง..... กลัวเด็กคนนั้น จะทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังอีกครั้ง.....เขาพยายามพูดให้พ่อเข้าใจว่า นั้นมันคนละคนกัน ทำไมพ่อต้องเอาตัดสิ้น ว่าเขาจะต้องเป็นอย่างนั้นด้วย เขานอนร้องให้อยู่หลายวัน แต่ยังไง พ่อก็ไม่ยอมใจอ่อนอีก
วันที่ทางมหาวิทยาลัยเรียกตัวไปสัมภาษณ์ผ่านไป เขาก็ได้แต่น้อยใจพ่อกับแม่...ตอนนี้เด็กคนนั้น อยากจะมาทำงานอยู่กรุงเทพฯอีกครั้ง เขาลงมาพร้อมกับเพื่อน เพราะหวังว่า อย่างน้อยก็เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย ที่ม.รามแล้วกัน เขาเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ด้วยอาการที่น้อยใจพ่อแม่อย่างสุดขีด.....และพ่อกับแม่ก็คงรู้ว่า เด็กคนนั้นโกรธอย่างมากมาย
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
เรื่องราวก็ยังไม่จบนะค่ะ ชีวิตการมาอยู่กรุงเทพฯครั้งที่สอง ก็ไม่ได้ สวยงามอย่างที่เขาคิดเหมือนเดิมละค่ะ เขามาทำงานโรงงานเป็นครั้งในชีวิต มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย เกิดเป็นไดอารี่ อยู่หลายๆบันทึก ในความทุกข์ทรมานใจ ความกดดันในการทำงาน ความกดดันในการปรับตัวอยู่กับคนอื่น ทางชีวิตของเด็กคนนั้น จะดำเนินต่อไปอย่างไร ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ
ความเห็น (38)
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด น้องโย่จ๋า เล่นกับเขาด้วยเหรอเนี่ย จองๆๆๆๆ ฮิๆๆ ขอบใจมากจ้า คิดถึงเด้อ
จองแล้ว ไปกินข้าวมาก่อน.อิอิ
ทำไมมีหลายตอนจัง ตื่นเต้นๆชวนติดตาม
อ่านจบคิดถึงพ่อ เด็กคนนั้นบรรยายซะ เด็กคนนี้ก็คิดถึงพ่อ
แง แงเด็กคนนี้ไม่มีพ่อ แถมแม่ๆยังบอกอีกว่า หยิบมาผิด จากโรงพยาบาล
ตอกย้ำๆ อิอิ เรียนแบบคนดัง
- สรุปว่าไปสุพรรณบุรีเมื่อไร
- แหมๆๆกว่าจะได้เรียนไม่ธรรมดา
- เอาน้องคนข้างบน
- ไปเรียนด้วยดีไหม
- อิอิๆๆๆๆๆๆๆ
อ๋อพี่นา จะมาสุพรรณ มาแวะที่บ้านผมเลยก็ได้ ขอชื่อวัดด้วย ไม่ไกลมากเดี๋ยวให้แม่ไปรับ นะ นะ
โฮะๆ งานเยอะไหมครับท่านพี่ เหอะๆ
สบายดีนะครับ เซงจริงๆอากาศหนาว อิอิ
- แวะมาติดตามเรื่องราวครับ
- คงอีกหลายตอนนะ ขอเป็นกำลังใจ
- ขอให้โชคดีมีความสุขครับ
- จองที่แปดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- เพราะเลข แปด จีนว่าดีจ๊า
- มาอ่านเรื่องราวสาวชาวบ้านที่เข้าเมืองกรุง
- อิอิ
- เดี๋ยวแต่งหนุ่มบ้านนอก
- เข้าบ้านนอกกว่าบ้าง
- หุหุ
- ล้อเล่นจ๊า
- สบายดีไหมนะน้องสาว
- พี่งานเข้าบ่อยอ่ะ
- มาตามอ่านเรื่อยๆแล้วกันเนาะ
- อากาศเย็นๆ
- รักษาสุขภาพด้วยนะ
อิอิ....เป็นไงบ้างละพี่น้อง
แวะมาอ่าน
จะรอตอนต่อไปนะคะนะนะ
ติดตามอ่าน...อิอิ ...น้องนา สนุกๆๆๆ
พี่พอลล่าทำแกะสลัก อ่ะ
เดี๋ยวมาใหม่นะคะ แวะมาทักทายก่อนคะเพราะคิดถึงมากๆๆ ขอกลับไปอ่านตอนก่อนหน้านี้ก่อนคะเดี๋ยวไม่รู้เรื่อง คิดถึงนะคะ
สวัสดีครับ
ผมมาอ่านบันทึกของพี่
เป็นกำลังใจให้นะครับ
และมาขอบคุณที่พี่ไปเยี่ยมผม
สวัสดีครับ ขอความกรุณาช่วยบอกเด็กคนนั้นด้วยว่า บันทึกสิ่งที่เล่ามานั้นไว้ดีๆ เพื่อเป็นประวัติศาสตร์ของตัวเอง เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจในครั้งหนึ่งของชีวิต...ขอให้โชคดีนะครับ
ไม่เป็นไรนะค่ะน้องโย่ อย่างน้อยก้ยังมีความรัก ความอบอุ่น จากลุง พี่ ป้า น้า อา มอบให้อยู่นะค่ะ ถึงคุรพ่อจะไม่อยู่แล้ว แต่ก้พึงระลึกถึงท่านเสมอนะค่ะ กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อาจารย์ขจิตค่ะ เดินทางเย็นวันที่ 4ค่ะ กลับวันที่ 7 แต่ว่าวันที่10นี้ เป็นวันหยุดใช่ไหมค่ะ อยากลองไปดูบ้างจังงานที่ม.เกษตรฯ อิอิ
น้องดย่จ๋า......พี่ไปที่วัดไทรงามค่ะ อยุ่ อ.ไหนก้ไม่รู้เหมือนกัน อิอิ แต่ว่าคงเลยไปบ้านน้องดย่เลยไม่ได้ค่ะ เพราะกำหนดกลับวันอาทิตย์พอดีเลยค่ะ น่าจะเลยวันที่ 19ไปน่ะค่ะ ได้เจอแน่นอน อิอิ ศุกร์ถัดจาก วันที่ 19นะ บอกพี่จิด้วยละ
ขอบคุณน้องโชค....งานไม่เยอะหรอกค่ะ ก้เรื่อยๆอ่ะจ๊ะ แล้วเราละเป็นไงบ้าง สบายดีนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยละ
ขอบคุณลุงทนัน
เหลืออีกไม่กี่ตอนค่ะ เพราะว่าจะตัดออกไปด้วย เดี๋ยวจะเยอะเกิน บันทักไม่ทันน่ะค่ะ อิอิ ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
พี่นา มาเที่ยวงานเกษตร ไหมอะ
ขอบคุณพี่เอ๊ะ....นาสาวพันธุ์พื้นเมืองของจริงเลยค่ะ อิอิ คิดถึงพี่เอีจังเลย ที่ชล เป็นไงบ้างค่ะ หนาวแล้วใช่ไหม เหงา เหมือนอาจารย์ขจิตไหมค่ะ ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบใจมากนะนัท...เป็นไงบ้างสบายดีนะเพื่อน เลิฟ อิอิ
ขอบคุณพี่ add
ขอบคุณที่มาติดตามนะค่ะ พี่สบายดีหรือเปล่า อิอิ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณพี่พอลล่า
อิอิ แค่ท่าก้กินขาดแล้วค่ะ สวยๆๆๆๆ แต่ว่าเกะอะไรเหรอค่ะ ดูผลงานหน่อย อิอิ คิดถึงนะค่ะพี่สาว กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุรพี่สี่ซี่
ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะค่ะ
ลองไปอ่านตอนที่แล้วดูนะค่ะ อิอิ
ห่างหายไปนานเลย สบายดีนะค่ะ
ขอบใจจ้าน้องเค้ก
ที่แวะมาทักทาย พี่พึ่งรู้ว่าเป็นลูกศิษย์ป้าคิม ดีใจมากๆค่ะที่ได้รู้สึก ฝึกฝนต่อไปนะค่ะ เป้นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ มาทักทายครับ จะรออ่านตอนต่อไปครับ ..ชีวิตเรา เลือกทำตามฝันได้..
ขอบคุณพี่หนุ่มกร
อิอิ เดีษยวจะบอกเด้กคนนั้นให้นะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามเรื่องราวของเด็กคนนั้นทุกตอนเลย
เป็นอย่างไรบ้างค่ะ สบายดีนะค่ะ อุดรหนาวมากไหมค่ะ อิอิ
น้องโชคจ๋า....พี่อยากไปเหมือนกัน ไปด้วยกันไหม น่าจะวันที่ 10อ่ะค่ะ คิดว่าน่าจะว่าง พี่พูดถูดป่าวเนี่ย วันที่ 10 เขาหยุด เรียนหรือเปล่า อิอิ เดี๋ยวค่อยว่ากันนะ ไปไหมๆๆๆๆ
ขอบคุณ นาย เอกราช แก้วเขียว
ใช่แล้วค่ะ ชีวิตคนเราเลือกทำตามฝันได้
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะค่ะ เดี๋ยวรอติดตามตอนต่อไปค่ะ อิอิ
น้องนา ทราบหรือยังว่า ไปที่สุพรรณบุรี ไปวัดไหน วันที่เท่าไรครับ
อาจารย์ค่ะ ไปพรุ่งนนี้ตอนเย็นค่ะ หลังเรียนเสร็จ ประมาณ 6โมงเย็น ไปที่วัดไทรงาม ค่ะ(ที่ไหนค่ะเนี่ย อิอิ)กลับวันที่ 7 ค่ะ
พี่นาผมไปเสาร์นี้เหอะๆ
วันว่างผมหายากมากอิอิ ธุระเยอะอิอิ
แป่วๆๆๆๆๆ น้องโชค หว่า งี้จะมีเพื่อนไหมเนี่ย อิๆๆ ว่างนะวันที่ 10นะ นะๆๆๆๆ จะได้ไปเป็นเพื่อนกันหน่อย ฮิๆๆ ว่าแต่ธุระเยอะนี่ไปทำไรน้อ?? ก๊ากๆๆๆ
น้องนา เจ้า พรุ่งนี้ เย็น ออก เดินทาง โดยสวัสดิภาพ นะคะ อ้อ อย่าลืม กระเป๋า ทิ้ง นะคะ
ขอบคุณค่ะพี่ครูใหม่
ขอบคุณมากนะค่ะที่อวยพร เรื่องกระเป๋า ตื่นตัวตลอดเวลาค่ะ เดี่ญวนี้ อิอิ กลัวซ้ำรอย กระนั้น วันที่ไปงานพบปะชาวโกทูโนว์ ก็ยังลืมไว้ในเรืออีกแล้วค่ะ อิอิ โชคดีอาจารย์ขจิต เก็บมาให้ เห็นไหมค่ะ ขี้ลืมขนาดไหน ฮิๆๆ ขอบคุรพี่ครูใหม่มากนะค่ะ ที่แวะมาทักทาย
วันที่ 10 วันพุทธ นะครับ หยุดด้วยหรอครับ
เหอะๆ
น้องโชค ถ้าจำไม่ผิด วันที่ 10 น่าจะเป้นวันรัฐธรรมนูญนะ คงหยุด เดี่ยวไปดูปฏิทินก่อนละกัน อิอิ ว่างป่ะๆๆๆๆ ฮิๆๆๆๆ