ถอดบทเรียนชีวิต:: สำนึกรักบ้านเกิด...ถึงพ่อ(ตอน1)
สวัสดีค่ะทุกท่าน
เนื่องจากว่าโดยสายเลือดแล้วเป็นลูกชาวไร่ ชาวนา มาตั้งรุ่นบรรพบุรุษเลยค่ะ เลยเป็นคนค่อนข้าง รู้และเข้าใจวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน แบบบ้านนอก แบบชนบท ว่าเป็นยังไง ที่วันนี้ขึ้นเรื่อนี้ก็เพราะว่าใกล้จะถึงวันพ่อแล้วนะค่ะ อยากถ่ายทอดเรื่องราวที่เกี่ยวพ่อ เพื่อสำนึกพระคุณบิดา ผู้ให้ชีวิต และจิตวิญญาณ กับเรามาค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้มีเรื่องราวชีวิตของเด็กคนหนึ่งมาถ่ายทอดให้ท่านได้อ่านกันค่ะ...และเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี้ ขอมอบให้กับพ่อ ผู้ที่เป็นที่รัก และเป็นผู้ให้ชีวิตแก่ลูกคนนี้มานะค่ะ
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่ห่างไกลจากตัวจังหวัด เกือบ 60 กม. เป็นหมู่บ้านเล็กๆ เป็นหมู่บ้านที่ไกลเกือบที่สุดในตำบลนั้น และเป็นหมู่บ้านเดียว ที่ยังมีทางลูกรัง ยาวกว่า 8 กม.เข้าไปถึงหมู่บ้าน เป็นหมู่บ้านที่มีภูเขาล้อมรอบทุกๆทิศทาง แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้ หมู่บ้านนี้จะอยู่ในตำบลที่ตอนนี้กลายเป็นเทศบาลแล้ว ทั้งที่ทางเข้าหมู่บ้านยังเป็นทางลูกรังอยู่เลย และเมื่อถึงฤดูฝนถนนสายนี้ก็จะเดินทางลำบากมากต้องผ่าโคลน ถนนเป็นหลุมลึก ถนนรื่น การสัญจรไปมาลำมกๆ
เมื่อถึงฤดูหนาว ตอนเช้าๆ เด็กๆนักเรียนมัธยมต้องเดินทางออกจากบ้านตั้งแต่เช้า ทางที่ออกจากหมู่บ้านนั้นก็จะเป็นป่า ทุ่งนา ทั้งสองฝั่งข้างทาง เช้าๆหมอกจะลงหนาวมากๆ แต่ก็ต้องไป เพื่อจะไปศึกษาหาความรู้ ในฤดูหนาวนนี้ ไม่ใช่แค่อากาศหนาวอย่างเดียว เมื่อมีรถวิ่งสวนทางกัน เรื่องฝุ่นนนี่ขอบอกว่าสุดยอดเลย ถ้าเป็นรถยนต์ก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอก อย่างมากก็แค่รถเปื้อนฝุ่นเท่านั้นแหละ แต่คนที่ขับมอเตอร์ไซด์ ปั่นจักรยาน คนที่ใส่เสื้อขาว ก็จะมีฝุ่นแดงเต็มเสื้อ เต็มกางเกง เต็มถุงเท้า ไปหมด
เด็กนักเรียนคนหนึ่ง เมื่อไปถึงโรงเรียน ก็มักจะโดนเพื่อนถามบ่อยๆว่า ไม่ได้ซักเสื้อหรือไง ถึงเปื้อนได้แดงขนาดนี้ แต่พอบอกเพื่อนไปว่า ก็ถนนทางเข้าหมู่บ้านมันฝุ่นเยอะ มันก็แดงอย่างนี้แหละ ก็มักจะโดนเพื่อนหัวเราะอยู่บ่อยครั้งว่าบ้านกันดาร บางครั้งเด็กคนนั้นก็รู้สึกน้อยใจเหมือนกันที่โดนเพื่อนว่าอย่างนั้น แต่พอนานๆไปบ่อยครั้งเข้า ก็กลายเป็นเรื่องธรรมดาและเป็นเรื่องคุยกันสนุกมากกว่า...
ชีวิตการเดินทางไปเรียนก็จะเป็นอย่างนั้นตลอด เมื่อถึงวันเสาร์-อาทิตย์ เด็กคนนั้นก็อยากจะไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง หรือว่าบางครั้งเพื่อนก็จะนัดให้ทำรายงานบ้าง แต่ก็มักจะโดนพ่อต่อว่า และ ห้ามไม่ให้ไปอยู่เสมอ ด้วยเหตุผลพ่อที่บอกว่า วันจัทร์-ศุกร์ มีหน้าที่ไปเรียนก็เรียนไป ไม่ต้องขาด แต่พอถึงเสาร์-อาทิตย์ ก็คือวันที่จะต้องมาช่วยงานทางบ้าน ด้วยเหตุผลอย่างนี้แหละ หลายครั้งที่ทำให้ขัดใจกันกับพ่อ มีอาการไม่พอใจพ่ออยู่บ่อยครั้ง
ชีวิตความเป็นอยู่ ของเด็กคนนั้นเป็นไปอย่างเรียบง่าย อยู่แบบวิถีชีวิตบ้านนอก จนกระทั่งดั่นด้นเรียนจบมัธยมต้น ซึ่งเป็นโรงเรียนขยายโอกาศเล็กๆ ใน ตำบลนั้น ในช่วงที่เรียน ม.1 ม.2 บางครั้งเห็นเพื่อนๆ เห็นคนข้างบ้านเขาไปทำงานที่ กทม. เด็กคนนั้นก็อยากจะมาบ้าง แต่ก็โดนพ่อห้ามตลอด ให้ช่วยงานที่บ้านได้เยอะกว่าอีก จนกระทั่งเด็กคนนั้นเรียนจบ ม.3 ขอพ่ออยากเรียนโรงเรียนในเมืองบ้าง เด็กคนนั้นอยากเรียนสายอาชีพ(ปวช.) ที่อยู่ในตัวอำเภอ
แต่พ่อก็ไม่ยอมให้เด็กคนนั้นไป บอกว่าไม่เห็นจำเป็นจะต้องไปเรียนไกลบ้านเลย ค่าใช้จ่ายมันเยอะ พ่อแม่คงส่งไม่ไหวหรอก ถ้าอยากเรียนก็เรียนโรงเรียนในตำบลนี่แหละ ใกล้กว่าเยอะเลย แต่ว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนสายสามัญนิก็อยากจะเรียนสายอาชีพนี่น่า ขอร้องยังไงพ่อยังไงพ่อก็ไม่ยอมใจอ่อนสักที... เด็กคนนั้นจึงนอนร้องให้ฟูมฟายอยู่หลายวันเลย.... จนกระทั่งถึงช่วงปิดเทอมเพื่อนที่จะเรียน ปวช.เขาก็ไปจ่ายค่าลงทะเบียนเรียบร้อย แต่ว่าพอก็ไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อนกับเด็กคนนั้นสักที
พ่อบอกกับเด็กคนั้นว่า ถ้าอยากเรียนก็เรียน ม.6 นี่ละ ถ้าไม่เอาก็ไม่ต้องเรียน เด็กคนนั้นรู้สึกผิดหวังอย่างมากที่พ่อไม่ยอมตามใจเขา อืม.....เมื่อพ่อไม่ให้ไป....ไม่เรียนก็ได้ ถ้าอย่างนั้น เด็กคนนั้นบอกว่าจะไม่ขออยู่บ้านนะ จะไปทำงงานที่กรุงเทพ...ไม่เรียนแล้ว!!!! จากนั้น สองสามเด็กคนนั้นก็เดินทางมากรุงเทพ แบบพ่อกับแม่เองก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว และคงไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนั้น แต่ว่าพ่อกับแม่ก็ไม่ว่าอะไร ปล่อยให้เด็กนั้น เก็บเสื้อใส่กระเป๋า ด้วยใจมุ่งมั่นว่า ถ้าฉันไม่ได้ดี ฉันจะไม่ย้อนกลับมาเด็ดขาด!!!
วันนั้นพ่ออยู่ไหนไม่รุ้ ไม่ยอมมาส่งเด็กคนนั้นขึ้นรถเลย ก็เหลือแต่แม่ ที่ยื่นตังค์ค่ารถ2000 บาทให้ พร้อมกับมองเด็กคนนั้นด้วยสายที่ที่ซ้อนไว้ด้วยความห่วงหา เหมือนกับแม่อยากจะบอกว่า อย่าไปเลยนะ ลูก....เมื่อเด็กคนนั้นมองหน้าแม่แล้ว ใจก็เริ่มคล้อยๆ หวั่นใจไม่อยากจะไปยังไงก็ไม่รู้ น้ำตาจะไหล... แต่ว่า เด็กคนนั้นได้ตัดสินใจอย่างแนวแน่แล้ว ว่าจะขอไปต่อสู้ชีวิตในกรุงเทพดีกว่า..........
เรื่องราวยังไม่จบนะค่ะ รอติดตามชีวิตของเด็กคนนั้น เมื่อเข้ามาอยู่กรุงเทพเป็นครั้งแรกในชีวิตจะเป็นยังไง เขาจะปรับตัวอยู่ในเมื่องที่เขาไม่เคยรู้จัก ไม่มีญาติพี่น้องอยู่ที่นั่นได้หรือเปล่า..รอตอนหน้านะค่ะ
สำหรับวันนี้ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ
ความเห็น (42)
- เอี๊ยดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
- เบรกหน้าทิ่ม
- มาทันไหม
- เป็นกำลังใจให้เด็กคนนั้น
- แม้จะดื้อไปหน่อย
มาให้กำลังใจอีกคน แงๆๆไม่มีพ่อ ทำไงละเนี่ย
- สวัสดีค่ะ
- รออ่านตอนต่อไป
- รักพ่อแม่ให้มากๆๆเด้อจ้า
สวัสดีค่ะ...ใกล้ถึงวันพ่อแล้ว คิดถึงพระคุณพ่อค่ะ... ขอบคุณน้องนาที่เตือนนะจ๊ะ อิอิ
- สวัสดีค่ะ....
- จะรออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
- ใกล้ถึงวันพ่อแล้ว
- พรุ่งนี้ครูตาลจะเอากลอน "ของขวัญวันเกิดพ่อ" มาฝากนะคะ
ขอบคุณพี่เอ๊ะ
ยอดเยี่ยมมากๆ มาที่หนึ่งได้ไงเนี่ย นานๆที ฮ่าๆๆๆ รับไปเลยค่ะรางวัล เสียงปรบมืออันกึกก้อง ฮ่าๆๆๆ ก๊ากๆๆๆ
ขอบคุณค่ะครูลำดวน
รอติดตามนะค่ะ เด็กคนนั้น ดื้อจริงๆด้วย
คิดว่าตัวเอง จะดีได้ ไม่สนใจความรู้สึกคนรอบข้างเลย
คุณครูสบายดีนะค่ะ อิอิ
- อะเฮอะๆ อะป๊ะจุ่มปุ๊ก กะปุ๊กตุ๊กแช่
- แหะๆ ดีใจซะหนึ่งบรรทัด
- ไม่ได้เลย เหอๆ
- เข้ามาทักทายน้องนาทั้งที
- ต้องมาให้ได้ไล่ให้ทันหน่อย
- พี่เล่นเอ็มไม่ได้
- สงสัยต้องเปลี่ยนเครื่อง
- เดี๋ยวจะแต่งกลอนวันพ่อด้วย
ขอบคุณอาจารย์ขจิต
อาจารย์ค่ะ ไม่มีพ่อแล้วเกิดได้ไงเนี่ย ฮิๆๆๆ
ถึงท่านจะไม่อยู่แล้ว ก็ระลึกท่านเสมอนะค่ะ
ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ
นึกถึงคุณพ่อนั้น ประเสริฐ
คุณพ่อก่อกำเนิด แม่ให้
ชีพนายิ่งบรรเจิด เกิดก่อ
ขอพ่อแลแม่ไซร้ ช่วยให้นาเจริญ
แม่บอกว่า เก็บมาเลี้ยง แงๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอกย้ำๆๆๆ
- เอ...อยากรู้จัง เด็กดื้อคนนั้นเป็นใคร
- ใช่คนแถวนี้หรือเปล่าน้า....
- ต้องติดตาม งานนี้ต้องติดตาม
- หนูนารีบเฉลยโดยไว
- รักและคิดถึงจ้ะ
- แวะมาดูเรื่องราว ของเด็กบ้านนอก
- เด็กชนบท
- อี๋
- อิอิ
- อ่านแล้วคิดถึงบ้าน คิดถึงบรรยากาศชนบท
- พี่ว่า นากับพี่ คงไม่แตกต่างกันมาก สำหรับเด็กบ้านธรรมดา
- แต่จะเหมือนกันอย่างหนึ่งคือหน้าตาดี
- อิอิ
- เขียนต่อนะ
- จะแวะมาอ่านอีก
- อิอ
- สวัสดียามค่ำ
- ชีวิตคนบ้านนอก
- ก็เป็นอย่างที่คุณกล้วยแขกเล่าให้ฟัง
- ดีใจจังที่นี่มีคนบ้านนอกเยอะ
- แสดงว่าเด็กบ้านนอก
- ขยัน อดทน และเป็นเด็กดี
- ต่อสู้จนประสบความสำเร็จ
- จะติดตามต่อไป ครับ
ขอบคุณพี่พอลล่า
แหม พี่พอลล่า ไม่จองที่ 3ละค่ะ จะได้เหรียญทองแดงหน่อย อิอิ อย่างนนี้ได้รางวัลชมเชยค่ะ แถมด้วย กอดๆๆๆๆๆๆ อิอิ ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณป้าแดง
รักและคิดถึงท่านทุกๆวันเลยค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะค่ะ
ป้าแดงสบายดีนะค่ะ
ขอบคุรพี่พอลล่า
ใช่แล้วค่ะ ใกล้ถึงวันพ่อแล้ว
เตรียมโปรแกรมไว้หรือยังค่ะ อิอิ
คิดถึงนะค่ะ ขอบคุณพี่มากๆเลยค่ะ
ขอบคุณครูตาล
อย่าลืมเอามาลงให้อ่านด้วยนะค่ะ อิอิ
เดี๋ยวจะรอติดตามเช่นกันค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
พี่เอ๊ะ มิน่าละวันนี้ ไม่เห็นออนเลย ไม่มีเพื่อนออนเลย เหงาๆๆๆ แงๆๆๆ
พี่เอ๊ะแต่งกลอนเป็นด้วยเหรอค่ะ เยี่ยมมากๆเลย
อยากจะแต่งเป็นเหมือนกันแต่ หัวสมองไม่แล่น อิอิ
ขอบคุณ คุณทนัน
นึกถึงคุณพ่อนั้น ประเสริฐ
คุณพ่อก่อกำเนิด แม่ให้
ชีพนายิ่งบรรเจิด เกิดก่อ
ขอพ่อแลแม่ไซร้ ช่วยให้นาเจริญ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับบทกลอนดีๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ของคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ขจิต
อาจารย์ เก็บมากไหนเหรอค่ะ กระบอกไม้ไผ่ใช่ไหม อิอิ
หรือว่าป่าละเมาะนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ สงสัยว่าแม่อาจารย์ต้องเลี้ยงดีแน่ๆเลย
ขอบคุณอาจารย์มากค่ะ
ขอบคุณ คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน
ครูขาสงสัยเด้กคนนั้นจะเป้น เด้กที่หน้าตาดีมากๆเลยละค่ะ อิอิ
แต่ว่าเสียดายดำไปหน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆ
คิดถึงคุณครูนะค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
- อ่านแล้วคิดถึงถนนลูกรังตอนป้าไปทำงานใหม่ๆเลยลูก
- จะรออ่านค่ะ
ขอบคุณพี่โย่ง
ใช่แล้วค่ะ วิถีชีวิตของคนอีสาน จะคล้ายๆกันยิ่งรุ่นพี่โย่ง นึกสภาพออก ฮ่าๆๆๆ
ก๊ากๆๆๆๆ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่าน เดี๋ยวพรุ่งนนี้มาเขียนต่อค่ะ
ขอบคุณพี่หนุ่มกร
ค่ะพี่คนบ้านนอก สู้จนชีวิตได้ดีหลายคนแล้วค่ะ
จะนำบุคลเหล่านั้นมาเป็นแบบอย่างนะค่ะ
จะทำให้ได้ เพื่อนความสำเร็จที่รอเราอยู่ อิอิ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณป้าหมอเจ๊
ถนนสายนี้ให้ความทรงจำอะไรหลายๆอย่าเลยค่ะ
ทั้งดีและไม่ดี เกิดขึ้นในถนน สายนนี้ค่ะ อิอิ
เด็กคน ดูทางดื้ออยู่ นะ
แต่คงจะไปได้ดี
แล้วคงจะกลับมาเล่าอะไรให้ฟัง
ขอให้เด็กคนนั้นโชคดี
แวะมาอ่านและทักทาย
มีความสุขกับทุกๆสิ่งนะคะ
take care
ราตรีสวัสดิ์ นะคะ
- มาอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อ
- เคยมีพ่อ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว
- ถึงตอนนี้ไม่มี...พ่อก็ยังอยู่ในใจเราเสมอ
- จะมาอ่านตอนต่อไปนะครับ
เยี่ยมไปเลยครับ
- กลับมาบอกว่า อยู่ที่บ้านโคกหนองแวง
- ตำบลนายูง อำเภอศรีธาตุ อุดรธานี ครับผม
สวัสดีค่ะ น้องกล้วยแขก
ขอให้เรียนเก่ง ๆ จบมามีงานดี ๆ ทำน่ะค่ะ
โชคดีมีความสุข สุขภาพแข็งแรงน่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ...พี่ใยมด
ขอบคุณmongkon
จะดื้อหรือจะเป็นยังไงต่อ ต้องอ่านตอนต่อไปค่ะ อิอิ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านเรื่องราวนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ..
ขอบคุณพี่สาธาร
ขอบคุณที่แวะมาติดตามเรื่องราวนะค่ะ
มีความสุขทุกวันเช่นกันค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณ liverbird
ถึงตอนนี้ท่านจะไม่อยู่ แล้ว แต่ว่าท่านจะอยู่ในใจเราเสมอค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะค่ะ
มีความสุขมากๆค่ะ
ขอบคุณ small man~natadee
ขอบคุณที่แวะมาทักทายกันค่ะ
สบายดีนะค่ะ...
ขอบคุณพี่หนุ่มกร
มีเพือนอยู่ อุดรหลายคนเหมือนกันค่ะ
เขาบอกคนอุดรหน้าตาดี อิอิ
จริงหรือเปล่าค่ะ....
ขอบคุณพี่ใยมด
พรใดๆ ที่อวยพรมาให้ ขอให้ย้อนกลับถึงพี่นะค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
สบายดีนะค่ะ....
ขอบคุณ ♥< lovefull >♥
โชคดีมีความสุขเช่นกันค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านะค่ะ
สบายดีนะค่ะ...