ใช่หรือเปล่า
มิตรภาพสำคัญนะ
การดำเนินชีวิตของเรา เป็นสิ่งที่เราแต่ละคน เป็นคนเลือก เป็นคนกำหนดทั้งนั้นซึ่งบางท่าน ก็ไปถึงจุดหมายที่ตั้งไว้แต่บางท่านก็ไปไม่ถึงจุดหมายที่ตั้งไว้
นานเกือบปีแล้วที่ตัวผู้บันทึกไม่ได้เข้ามาบันทึก แต่เมื่อได้อ่านบันทึกหลาย ๆ ท่านทำให้อยากกลับมาบันทึกอีก เพราะทำให้รู้ว่าเรายังมีเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งที่เขายังรับและพร้อมที่จะให้ความรู้และสิ่งมากมายแก่เราถึงแม้นเขาจะไม่ได้เจอหน้าเราไม่ได้คุยกันด้วยการพูดจา และ ได้จำคำพูดหนึ่งไม่แน่ใจว่าได้จำมาจากไหน เขาบอกว่า การดำเนินชีวิตก็เปรียบเสมือนกับเรารอขึ้นรถ
1.บางคนก็รอไม่นาน รถที่ตนต้องการก็มาถึง
2.แต่บางคนก็รอ นานแสนนาน แต่ก็มา
3.บางคนรถที่รอ ก็ไม่มาเลย
แต่บางคน เมื่อขึ้นรถไปแล้ว ได้ไม่นาน ก็รู้ว่าตนเองขึ้นรถผิดก็ ลงจากรถ คันดังกล่าว แล้วมาเริ่มต้นใหม่พยายามไปให้ถึงจุดหมาย แต่บางคนก็ขึ้นไปจนเกือบสุดสาย พึ่งรู้ว่าตนเองขึ้นรถผิด หากคุณต้องการขึ้นรถให้มันถูกต้องก็ต้องมาเริ่มตรงจุดเริ่มใหม่ แต่บางคนโชคดี อาจจะเป็นด้วยบุญวาสนาขึ้นรถถูกสายไปถึงจุดมุ่งหมายที่ตั้งไว้
คำสำคัญ (Tags): #ลองอ่าน
หมายเลขบันทึก: 225640เขียนเมื่อ 26 พฤศจิกายน 2008 15:58 น. ()ความเห็น (7)
- อาจารย์หายไปนานมากๆๆๆ
- เข้าใจว่าหนุ่มน้อยสองคน
- คงโตมากแล้วใช่ไหมครับ
หายไปนานจริง ก็กำลังมองตัวเองคะและกำลังทำหน้าที่ แบบงง ๆ ก็เลยไม่ได้เข้ามาเลยคะแตก็ดีใจนะคะที่อาจารยืขจิต ยังจำได้คะ
สวัสดีครับเข้ามาแอบอ่านหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยแสดงความคิดเห็น
-แวะมาอวยพรครับ ขอพรนี้จงมีแด่ท่าน
เนื่องโอกาสแห่งวันตรุษอีดิลอัฎฮา อันเป็นศิริมงคลนี้ ผมใคร่ขอดุอาอฺ(พร)จากพระผู้เป็นเจ้าทรงประทานความสุข ความเจริญ ความเป็นศิริมงคล ขอให้ท่านมีความสุข ปราศจากความทุกข์ใดๆ คิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนาทุกประการ ขอให้ท่านโชคดีตลอดไป
แวะมาทักทายนะคะ
อยากเป็นเหมือนข้อท่ 1 รถที่รอรอไม่นานก็มาถึง..เพราะไม่ชอบการรอคอยมันทรมานค่ะ
ตอบแล้วเข้ามาเยี่ยมครับ
แต่บางคนไม่อยากขึ้นรถ มีคนดันให้ขึ้นรถ บอกให้ขึ้นไปก่อนเถอะ เดี๋ยวดีเอง
พอขึ้นไปอยากจะลงก็ลงไม่ได้ เพราะคนข้างล่างไม่ยอมให้ลง นั่งทุกข์ไปตลอดทาง