สิ่งแวดล้อม
สิ่งแวดล้อมที่มีมาแต่โบราณ ยังคงอยู่บ้างและควรรักษาไว้ ... ธรรมชาติ ป่าสงวนขนาดใหญ่ซึ่งเป็นป่าต้นน้ำที่ปัจจุบันต้นไม้ขนาดใหญ่เหลือแต่ตอ น้ำในคลองที่เคยเต็มปริ่มได้ถูกพัฒนาขึ้นเป็นฝายเก็บน้ำและใช้เป็นน้ำประปาหมู่บ้าน ประชาชนบางส่วนที่เคยขุดบ่อกักเก็บน้ำไว้ ได้ถมบ่อเพื่อใช้ประปาหมู่บ้าน ซึ่งสะดวกสบายกว่ากัน ปัจจุบันลำคลองตื้นเขิน ขาดแคลนน้ำใช้ในฤดูแล้ง และอากาศแปรปรวน ปีที่ผ่านมาอากาศร้อนจัด มีผลกระทบทำให้ผลผลิตเกษตรลดลง เวลาฝนตกหนักแต่ละครั้ง ดินรอบฝายถล่มลงทำให้น้ำที่ผ่านท่อประปาเป็นสีชาเย็นและมีตะกอน สัตว์ป่าและพืชที่มีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ ถูกล่ามาเป็นอาหารจนแทบไม่เหลือซาก ทะเลและป่าชายเลน อยู่ระหว่างหมู่บ้านไทยพุทธและอิสลาม เชื่อมกันด้วยสะพานไม้เก่าๆ ปัจจุบันได้พัฒนาเป็นสะพานคอนกรีตและเป็นท่าเรือรับ-ส่งนักท่องเที่ยว โชคยังดีที่ทะเลแห่งนี้ ไม่มีการนำเครื่องทุ่นแรงมาใช้ในการจับสัตว์น้ำ ส่วนใหญ่นิยมใช้แหและเบ็ดในจับสัตว์น้ำ สัตว์น้ำที่สำคัญได้แก่ หอยปากหนา(หอยหวาน) หอยจุ๊บแจง หอยน้ำพริก หอยกัน ปูดำ แมงดาทะเล เพรียง หอยราก และ ปลาทะเล ซึ่งเป็นสัตว์น้ำฝั่งทะเลอันดามัน นานๆทีจะมีปลาขนาดใหญ่พลัดหลงเข้ามาให้ได้ตื่นเต้นกัน สักครั้ง ...สิ่งก่อสร้าง วัดเชียงใหม่ เป็นวัดที่ถูกสร้างมานาน มีโบสถ์เก่าๆ พระพุทธรูปเก่าแก่ (ปัจจุบันที่ได้รับการบูรณะจากราชการ) และมีรูปปั้นเจ้าอาวาสองค์แรกที่มีคนนับถือมาก สมัยก่อน บริเวณรอบๆวัด มีต้นไม้เยอะมากๆ กุฏิขนาดเล็กๆ และมีบ่อน้ำขนาดใหญ่ และลำคลองไหลผ่าน ไม่มีเมรุเผาศพอยู่ในบริเวณวัด ..เข้าวัดทีไร สัมผัสได้ถึงอากาศบริสุทธิ์ เย็นสดชื่น เวลามีงานบุญ คนจะเข้าวัดเยอะมาก แต่ปัจจุบันเปลี่ยนไปแล้ว ผู้มีจิตศรัทธานำเงินมาถวายวัดจำนวนมาก มีการพัฒนาวัด โดยตัดต้นไม้ ถมสร้างศาลาการเปรียญ มีครัวและเครื่องใช้ ห้องน้ำ เมรุเผาศพ และถนนหนทางสะดวกขึ้น แต่ความอบอ้าวมาแทน และคนเข้าไปทำบุญน้อยลง มีแต่ไม้ใกล้ฝั่ง โรงเรียน ถูกสร้างขึ้นก่อนที่เราเกิดซะอีก รู้สึกรักและผูกพัน กะครูและโรงเรียนมาก เพราะครูสมัยนั้นสอนนักเรียนด้วยจิตวิญญาณของความเป็นครูจริงๆ ครูและ นักเรียน มีเยอะกว่าปัจจุบันมาก แม้สิ่งอำนวยความสะดวกไม่มากเท่าปัจจุบัน ..หมู่บ้าน คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านส่วนใหญ่เป็นคนในพื้นที่ บางส่วนเป็นคนอีสานที่มารับจ้างทำสวน ทำไร่ และกรีดยาง ทำให้ได้รับวัฒนธรรมบางส่วนจากคนอีสาน เช่น อาหารอีสาน คนอีสานที่มาอยู่บางส่วนก็ได้ย้ายกลับภูมิลำเนา บางส่วนก็อาศัยอยู่มาจนปัจจุบันๆ มีคนต่างถิ่นและคนต่างด้าวเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านมากมาย จนบางครั้งไม่รู้ใครเป็นใครถ้าไม่ส่งเสียงสำเนียงให้ได้ยิน ส่วนลูกหลานในหมู่บ้านถูกส่งไปเรียนและทำงานต่างจังหวัดเป็นส่วนใหญ่ น้อยคนนักที่จะกลับมาอยู่ในหมู่บ้าน ดังนั้นขณะนี้ คนในหมู่บ้านมาจากหลายถิ่นฐาน อาชีพ ในอดีต คนส่วนใหญ่มีอาชีพเกษตรกรรมเป็นหลัก ปัจจุบันเป็นงานหลักของพม่า ส่วนคนไทยเป็นเจ้านาย และรวมกลุ่มกันทำกิจกรรมเสริม ที่มีตั้งแต่โบราณกาลจนถึงปัจจุบันก็ยังเป็นที่นิยมชมชอบ ได้แก่ ไก่ชน ปลากัด สะบ้า และอื่นๆ
ความเห็น (1)
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาทักทายและร่วมดูแลสิ่งแวดล้อมค่ะ
- รักษ์เรา รักษ์โลกนะคะ
