ใจร้าว


แม้จะคิดว่ามันเป็นธรรมดาที่ไม่มีอะไรที่แน่นอนจีรัง..มีรุ่งเรืองและเสื่อมสลายสลับกันไปสลับกันมา..เคยได้เห็นทั้งยามที่เรารู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและยามที่เราแบ่งแยกแตกหักกันอย่างยากที่จะประสาน

ละครเรื่องใจร้าวนี้ดำเนินเรื่องของมันไปเรื่อยๆ..แต่มันแจ่มชัดและเข้มข้นเรื่อยๆในตลอด2-3ปีที่ผ่านมา..ดูละครเรื่องนี้ในโทรทัศน์ได้ทุกวันและทุกช่อง หรือถ้าอยากได้รายละเอียดมากเป็นพิเศษก็สามารถติดตามได้ ณ.ห้องส่งนอกสถานที่ทั้ง 2 สถานี

สำหรับลูกแม่โดมสีเหลือง-แดงคือสีสัญญลักษณ์สถาบันที่เรารักและภาคภูมิใจ...หากคำขวัญปลุกจิตวิญญาณชาวจุฬาฯมีว่า"เกียรติภูมิจุฬา คือ การรับใช้ประชาชน" ของเหล่าเด็กมธ.ก็จะบอกว่า"ฉันรักธรรมศาสตร์เพราะธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรักประชาชน"..เมื่อก่อนได้อ่านได้ท่องคำกล่าวเหล่านี้ด้วยความรู้สึกเชื่อมั่นว่าเหล่านักศึกษามธ.ทั้งหลายคงจะจบออกไปเติบโตและก้าวหน้าไปเป็นบุคลากรสำคัญในองค์กรต่างๆทำงานตอบแทนความรักให้กับประชาชนเหมือนดังคำกลอนที่แม่โดมฝากฝังเอาไว้...

แต่เมื่อเวลาผ่านไปหากแม่โดมเปรียบเหมือนคนสูงอายุที่อยู่ในบ้านหลังหนึ่ง..ยามนี้แม่คงรู้สึกว่าตนเองนี่ช่างไร้ค่าเสียเหลือเกิน...ลูกคนเก่งๆที่แม่รักทั้งสองฝ่ายคือทั้งลูกเหลืองและลูกแดงทำไมไม่รักกันและไม่เชื่อในสิ่งที่แม่สอน...ทิษฐิและความรู้ความสามารถที่แม่หวังอยากให้เอามาใช้เพื่อสร้างความก้าวหน้าให้กับครอบครัวประเทศไทยกลับถูกแปรเปลี่ยนเป็นการแก่งแย่งช่วงชิงความได้เปรียบเสียเปรียบเชิงกลยุทธ์และเกมส์จิตวิทยามวลชน.

..สำหรับลูกเหลืองถ้าแม่โดมอยากจะพูดให้ลกเข้าใจก็คือไม่มีใครที่จะถูกทั้งหมดหรือผิดทั้งหมด..หากแต่เพียงว่าจะสามารถแยกแยะได้หรือไม่ว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญลำดับก่อนหลัง..และสำหรับลูกแดงแม่โดมอยากให้แดงย้อนกลับไปคิดถึงสิ่งที่พูดไปเมื่อ2-3วันก่อนและก่อนหน้านั้น.

.อยากให้แดงพึงรับรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่พึงเคารพ หรือเข้าใจไว้ว่ามีการรักให้ท่านอย่างไม่มีเงื่อนไขอยู่เสมอสำหรับคนไทยที่เป็นไทอย่างแท้จริง(แม่ขอไม่นับคนที่คิดแต่ว่าตนเป็นลูกจ้างฝรั่งนักประชาสัมพันธ์หรือใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นแต่อเมริกันซิตีเซ่นยามเมื่อชาติมีภัย)..แม่โดมภูมิใจที่ได้เกิดภายใต้ร่มพระบารมีทุกทีที่ผ่านมา..เราเป็นคนไทยมีความเป็นไทเต็มเปี่ยมทั้งทางสถานะและที่จิตใจไม่ใช่หรือลูกแดง..ทำไมลูกจึงเอาฐานะคนไทยธรรมดาอย่างเราๆไปเปรียบเทียบกับทาสแอฟริกันในสมัยก่อนประกาศอิสรภาพของอเมริกาล่ะลูก.ถึงแม่จะเป็นชาวบ้านประชาชนธรรมดาแต่แม่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นปมด้อยแต่อย่างไรเลย..อาจเป็นเพราะแม่หลงลืมที่จะบอกให้ลูกแดงตั้งใจเรียนวิชาอารยธรรมไทยอย่างผู้มีสติและปัญญา.

.มาวันนี้ไม่รู้ว่าจะสายเกินไปหรือไม่ที่ลูกเหลืองและลูกแดงจะลดทิษฐิมานะที่จะหักล้างกันให้แหลกสลายลงไปข้างหนึ่ง...เพราะทั้งเหลืองและแดงคือความรักและหน้าที่ในการทำงานเพื่อรับใช้แผ่นดินและคนไทย....

หมายเลขบันทึก: 225301เขียนเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2008 06:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 03:35 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

สวัสดีค่ะ

รอวันนั้น ที่คนไทยรักกันเหมือนเดิมค่ะ...ลดโลภด้วยค่ะ

ตามครูอ้อยมาค่ะ

และมาให้กำลังใจด้วย

คิดว่าขวัญดูเรื่องใจร้าวของช่อง3ค่ะ

ถ้าเป็นใจร้าวจากพวกเสื้อเหลือง และ พวกเสื้อแดง หมอได้แต่อธิษฐานค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท