เรื่องที่ (๓๖) ขนมปังหัวกะโหลก
สามีภรรยาคู่หนึ่ง ฉลองชีวิตแต่งงานอยู่ร่วมกันมาห้าสิบปี...
วันครบรอบแต่งงานห้าสิบปีทอง
ทั้งสองมีงานเลี้ยงใหญ่ ในห้องจัดเลี้ยงกับลูก ๆ หลาน ๆ
และญาติมิตรมากมาย
เมื่อในที่สุดทั้งคู่กลับมาถึงบ้าน จากงานฉลองที่จัดเพื่อคนทั้งสองแล้ว
ต่างก็รู้สึกเหนื่อยและเป็นสุขที่ได้อยู่ในบ้านที่เงียบสงบอีกครั้ง
ทั้งสามีภรรยาวุ่นวายกับทุกคนทั้งวัน และตื่นเต้นกับงานใหญ่
จนต่างฝ่ายต่างไม่ได้รับประทานอะไรมากตลอดวันหรือแม้แต่ในตอนค่ำ
ดังนั้น ก่อนเข้านอน ทั้งคู่จึงตัดสินใจที่จะรับประทานของเบา ๆ เป็นขนมปังอบเองทาเนย
เมื่อนั่งลงที่โต๊ะในครัว สามีหยิบขนมปังปอนด์ใหม่ออกมา
และส่งหัวกะโหลกให้กับผู้เป็นภรรยาของเขามานานห้าสิบปี
เธอเกิดอาการโกรธปึงปังขึ้นมาในทันใด เธอตะโกนใส่เขาว่า
“ห้าสิบปีเต็ม ที่เธอโยนหัวกะโหลกขนมปังใส่ฉัน
ฉันจะไม่รับจากเธออีกต่อไปแล้ว เธอไม่เคยจะใส่ใจว่าฉันชอบอะไรเลยสักนิดเดียว”
เธอพร่ำสาดความโกรธต่อไปยืดยาว ที่ล้วนจุดระเบิดจากการที่เขาส่งขนมปังส่วนหัวกะโหลกให้
เขานั่งนิ่งด้วยความประหลาดใจเต็มที่จากสิ่งที่เขาได้ยิน
เมื่อในที่สุด เธอพูดจบ เขาก็พูดกับเธอค่อย ๆ ว่า
“แต่ที่รัก ขนมปังส่วนกะโหลก เป็นส่วนที่ผมชอบมากที่สุด”
บันทึกหลังเรื่องเล่า
๑. เวลาห้าสิบปีช่วยอะไรได้ หากไม่เข้าใจกัน
๒. ขณะนี้คุณกำลังเข้าใจใครผิดอยู่หรือเปล่า
ไม่มีความเห็น