เสียงแรกของหัวใจ

ทำงานไป นั่งฟังเสียงแรกหัวใจของตัวเอง อือ..ขี้โคลนเกาะเต็มไปหมดเลย

เสียงแรกของหัวใจที่หน้าห้องตรวจ

·       มีเรื่องที่โดนใจ และอยากนำมาใช้  นานมาแล้วที่เราเอง ไม่ตั้งใจพูด ไม่ตั้งใจ

ฟัง ไม่มีทั้งสติ และสตางค์   ยุ่งกับงาน วันต่อวัน แถมทั้งลากทั้งหอบ กระเป๋า เป็นยายบ้า  กระเป๋า note book  กระเป๋าเอกสาร กระเป๋าสัมภาระส่วนตัว  จะไปไหนก็หิ้วไปหิ้วมา ขาดอะไรไม่ได้  ข้อมูลไม่ครบ ..มีwirelessไหม เร็ว ปะ  โอ๊ยๆ     เออ..มันบ้าจริงๆ.. ไปไหนมาไหน ก็ลืมของแถม วางไว้ ให้ใครต่อใคร วิ่ง หน้าตั้งเอามาคืน  ฮ่า ฮ่า ชีวิต ดิฉันจริงๆ .....อ้อว่าหลายคนก็เป็น ใช่ไหมคะพี่โต้ง... พี่โต้งหน่ะไม่เป็นหรอก  แค่ใส่แว่นไว้บนหัวครั้งละ 2 อัน แล้วตะโกนถามว่า  “แว่นพี่อยู่ไหน” 

(พี่โต้งคะ..กลับจากเชียงรายแล้วหน้าตาสดใสโดยไม่ต้องใช้ครีมหน้าเด้ง)

 สำหรับอ้อคนที่บ้านบอกมานานแล้วว่า  “บ้า”  แหม..มองโลกในแง่ดี ...คะ  นึกว่า  “เพราะรักดอก จึงหยอกเล่น”  เฮ้ย..แอบเอาเรื่องจริงมาพูดเล่นนี่หว่า   

วันนี้มีเรื่องดีๆที่ควรนำมาทำ จะได้รู้ว่า ทำแล้ว ดีอย่างไร ยิ่งหย่าย..ย..ย ขนาดไหน

วันนี้ จึงตั้งใจมากๆ ที่จะมาทำงานหน้าห้องตรวจ   แล้วเราก็เจอพี่ ...คะถึงแม้ หน้าอ้อจะไม่หวาน (ออกขมไปหน่อย) รอยยิ้มจะไม่เหมือนนางสาวไทย น้ำเสียงถึงจะพยายามลากให้หวานก็ฟังดูจะเหมือน... แม่นาคซะมากกว่า  แต่เอาเถอะ  ..แบบธรรมชาติๆเนี่ยแหละ . เป็นตัวเรามากที่สุด....

“ .. สวัสดีคะ พี่.. เป็นไงคะ  ...”   พูดแล้วก็แอบชำเลืองดู Hba1C  ป้าด..โธ่...!!! ดีมาตลอด แต่วันนี้ ปาเข้าไปตั้ง 8.9 %

 ...เราปล่อยให้ความเงียบมาครอบงำ... 2 นาที ผ่านไป   120 วินาทีเอง นานจัง

แล้วเสียงแรกก็ดังขึ้น  “  หมออ้อ..จำลูกสาวพี่ได้ไหม..”

“  ....คะ..”    คิดในใจ จำไม่ได้คะ

“ ตั้งแต่ที่พี่มาตรวจที่ชั้น 4 เจอหมอ  เราคุยเรื่องลูกพี่  ว่ามีคนมาทาบทามขอหลายคน มันหน้าตาดี ทำงานดี นิสัยดี”

.......เงียบ......พี่ร้องไห้  เล่าต่อไม่ได้

“คะ..”

“มันหนีตามผู้ชายที่ไหนไปก็ไม่รู้  ทำงานได้เงินเดือนละหลายหมื่นมันลาออก  มันหายไป 3-4  เดือนแล้ว ไม่ห่วงแม่ ไม่ส่งข่าว ใบทวงหนี้บัตรเครดิตมาเต็มไปหมด  ต้องตัดโทรศัพท์บ้าน ไม่ไหว แล้ว  ”

พี่ถ่ายทอดถึงความทุกข์  ความโกรธ ความน้อยใจ ความเจ็บใจ ที่ส่งผลถึงโรค

“...เหมือนหัว โตออก โตออก  มันหนัก จำอะไรไม่ได้  กินยา กินข้าว มันไม่สนใจ อะไรทั้งนั้น  ขายของ ก็ทอนตังไม่ถูก บวก ลบเลข ไม่ถูก  วันๆ นั่งได้ท่าเดียว  ดูรถ ที่วิ่งผ่านหน้าบ้าน ผ่านไป ผ่านมา ตั้งแต่เช้า จนเย็น”

 “...ลูกมาหาบ้างไหม” ......อ้อถาม

“มันเคยมาตอนแรก ๆ.. พี่ตีมัน ด่ามัน  ว่ามัน  พี่โกรธ พี่แค้น พี่น้อยใจ พี่เจ็บใจ”

เสียงแรกของหัวใจอ้อบอกว่า

“พี่คะ อ้อเป็นห่วงนะคะ  กังวลกับสิ่งที่พี่เป็นอยู่ตอนนี้”

เสียงที่สองบอกว่า “พี่ทำอยางนั้นทำไม”  อ้อเลือกเสียงแรกที่บอกออกมาถึงความรู้สึก...จริงจากใจ แล้วบอกพี่ออกไป

พี่..นั่งร้องไห้....

“พี่คะ....วันนั้นที่ลูกสาวมาหา .. เสียงแรกของหัวใจพี่...บอกว่าอย่างไรคะ  พี่คิดดีๆนะคะ  ใช่ โกรธ เกลียด อยากตี อยากตบ ไหมคะ”

 พี่น้ำตาไหล มากกว่าเดิม ......เงียบ....

“...พี่...รักเค้า เป็นห่วง อยากบอกเค้าว่าที่แม่กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เพราะแม่เป็นห่วง อยากกอดเค้า ........” พี่พูดอีกยาว...สื่อถึงความรัก ของแม่จริงๆ

“ถ้าเค้ากลับมาหาพี่อีก บอกเค้านะคะ”

ซักประวัติเสร็จ พี่บอกว่า ตรวจเสร็จจะไปวัดใหญ่ไหว้หลวงพ่อ  นั่งที่วัด ตอนเย็นๆ ค่อยกลับบ้าน   อ้อคาดว่า ครึ่งบ่ายของพี่ใน วันนี้  คงทำให้พี่ได้อยู่กับตัวเอง  เงียบๆ  และได้ยินเสียงแรกของหัวใจพี่ที่มีต่อลูกสาว ค่อยๆดัง ชัด ขึ้นมา  และคงทำให้พี่ ได้ค้นพบหนทางการเดิน การใช้ชีวิต ด้วยตัวพี่เอง  อ้อหวังไว้เช่นนั้นจริงๆ  

และวันนี้ที่คลินิกเบาหวานของเรา ก็ทำให้เราได้ฝึก ฟัง เสียงแรกของหัวใจอีกหลายหัวใจเลยคะดังเช่น

·       ป้า...ขาดยา 

เสียงแรกบอกว่า  “ ..เป็นห่วงนะคะ  กังวลว่า ถ้าป้าขาดยาจะทำให้โรคของป้า ไม่ดี ”

เสียงที่ 2 บอกว่า  “ทำไมป้าขาดยาคะ”

เสียงที่ 3 บอกว่า   “ ป้ารู้ไหมว่าขาดยา แล้วจะทำให้น้ำตาลขึ้น”

 ·       ลุงที่กินทุกอย่าง ชอบอ้างว่า ไม่มีเวลา

เสียงแรกบอกว่า  “ลุงเป็นคนขยันนะคะ ทำงานค้าขายเก่งเชียว หาเงินได้เป็นหลักของที่บ้าน แต่ ชีวิตต้องสมดุลนะคะ  นี่ไงคะ นี่เป็นเหตุให้เราต้องมาคุยกับลุง  เพราะการเริ่มต้นดูแลโรคเบาหวานได้ดี จะทำให้ลุงมีชีวิตอนาคตที่ดี เรามาคุยกันในเรื่องนี้....ดีไหมคะ”  เท่านี้เองคะ ได้ใช้ได้ดีนะคะ

เสียงที่สองบอกว่า  “คุยกันตั้งหลายครั้ง แล้ว  จำไม่ได้หรือคะ”

เสียงที่สามบอกว่า  “เฮ้อ...ลูกเตรียมอาหารให้อย่างดีไม่กิน ทำไมโน่น น้ำแข็งใส ไอติม ขนมหวาน ชอบกินจัง  บอกแล้วก็ไม่ฟัง  อ้างว่าขายของตี 2 นอน 9 โมง ทำงานทั้งวัน ไม่มีเวลามาคิดอะไร”

 สิ่งที่ได้เรียนรู้

·       เยอะคะ  ....ทำงานไป  นั่งฟังเสียงแรกหัวใจของตัวเองไป  อือ ...ขี้โคลนเกาะเต็มไปหมดเลย  ได้ยินเสียงเบาๆ   ฝึกไปสักพัก    เสียงเริ่มดังขึ้น  ดังขึ้น   เรื่องอย่างนี้ก็ต้องฝึกและมีสติเหมือนกัน

·       ที่สำคัญ..ใช้บ่อยๆ  ที่หน้าห้องตรวจ  ต้องเตรียมกระดาษทิชชูไว้ด้วยนะคะ  

ขอขอบคุณผู้ถ่ายทอดเสียงแรกของหัวใจ อ.นิพัธ และพี่โต้ง

ผู้เล่า รัชดา พิพัฒน์ศาสตร์

[นิพัธ กิตติมานนท์]

เสียงแรกของหัวใจมีความหมายเสมอ อ้อ

[นางสาว ปิลันธนา จันทร]

เสียงหัวใจที่มีแต่ความปราถนาดีอย่างนี้อยากให้มีกับทุกๆคนทุกๆวันเลยเนาะพี่อ้อ....

[ป้าเนียร]

หัวหน้าถ่ายทอดเก่งทุกๆคนเข้าใจ เล่าต่อได้ด้วย เยี่ยม.....