คือคนในความทรงจำ : ต้นแบบและคำขอบคุณ
ผมเขียนเรื่องนี้หลังจากเสร็จสิ้นการนั่ง Sit in ในชั่วโมงประวัติศาสตร์กฎหมาย ซึ่งในครั้งนี้ทางคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ได้รับความกรุณาจากท่านอาจารย์ ดร.ฐาปนันท์ นิพิฏฐกุล จากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรมศาสตร์ เดินทางมาสอนนิสิตภาคปกติให้ แรงบันดาลใจอย่างหนึ่งที่อยากเขียนบล็อกในครั้งนี้คือ ความรู้สึกดีใจและขอบคุณท่านอาจารย์ฐาปนันท์
..............................................................
ถ้าจะนับว่าในชีวิตผมมีความโชคดี สิ่งหนึ่งที่ผมถือว่าโชคดีอย่างถึงที่สุด คือการที่ผมได้รู้จักท่านอาจารย์ที่ดีหลายท่านที่เป็นแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตและการทำงาน.... และหนึ่งในท่านอาจารย์ที่ผมกราบได้อย่างสนิทใจเต็มไม้เต็มมือ นั้นคือ ท่านอาจารย์ ดร.ฐาปนันท์ นิพิฏฐกุล ผมถือว่าผมโชคดีที่ได้มีโอกาสเป็นผู้ช่วยสอนของท่านในรายวิชาประวัติศาสตร์กฎหมาย
....... เดิมทีตอนผมย้ายมาสอนที่มหาวิทยาลัยนเรศวร ใหม่ๆนั้นผมยังไม่มีวิชาสอน ท่านอาจารย์หริรักษ์ โล่พัฒานนท์ ซึ่งขณะนั้นท่านเป็น รองคณบดีฝ่ายวิชาการของคณะนิติศาสตร์ได้ถามผมว่าผมอยากสอนวิชาอะไร เพราะขณะนั้นวิชาในสาขาที่ผมสำเร็จการศึกษามานั้นได้มีท่านอาจารย์สอนอยู่แล้ว หลังจากดูวิชาทั้งหมดแล้วผมก็เลือกสอนในรายวิชาประวัติศาสตร์กฎหมาย ซึ่งในขณะนั้นทางคณะนิติศาสตร์ได้เรียนเชิญ อาจารย์ ดร.ฐาปนันท์ นิพิฏฐกุล จากคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรมศาสตร์ มาทำการสอน หลังจากท่านอาจารย์หริรักษ์ได้ยินสิ่งที่ผมเลือกแล้วท่านก็งงกับคำตอบผมอย่างมาก ไม่เพียงแต่ท่านอาจารย์หริรักษ์เท่านั้นที่งง ขนาดท่านอาจารย์จตุพล หวังสู่วัฒนา คณบดีคณะนิติศาสตร์ยังงเลย อย่างไรก็ตามผมพอที่จะเข้าใจถึงเหตุผลที่ท่านอาจารย์ทั้งสองจะงงกับคำตอบของผม เหตุก็เพราะว่า ผมสำเร็จการศึกษาในสาขากฎหมายระหว่างประเทศแต่เลือกมาสอนในรายวิชาประวัติศาสตร์กฎหมาย !?!?!?! ว่าที่จริงแล้ว เหตุผลที่ผมเลือกอย่างนั้นก็เพราะว่าในรายวิชากฎหมายระหว่างประเทศแผนกคดีเมืองในขณะนั้นมีอาจารย์ผู้รับผิดชอบสอนอยู่แล้ว ขณะเดียวกันมองไปที่วิชาอื่นที่ยังไม่มีอาจารย์ผู้รับผิดชอบสอนก็เป็นวิชาที่ไม่อยู่ในความสนใจของผม ผมจึงมองย้อนกลับมามองความชอบและความฝันส่วนตัวที่ผมมีมาตั้งแต่เด็ก ผมเป็นคนรักการอ่าน รักประวัติศาสตร์ รักตำนาน รักหนัง(ภาพยนตร์)เก่า รักอดีต หรืออาจกล่าวได้ว่าเป็นพวกบ้าประวัติศาสตร์อย่างนั้นแหละครับ และในสมัยที่เรียนก็ชอบอย่างมากที่จะศึกษาวิชาประวัติศาสตร์กฎหมาย และความเป็นมาของระบบและสกุลกฎหมาย ผมก็เลยตัดสินใจไปอย่างนั้น อย่างไรก็ตามในภายหลังมีอาจารย์บางท่านที่รู้จักกันก็หัวเราะเยาะผมที่ผมได้เลือกวิชานี้ เพราะวิชาประวัติศาสตร์กฎหมายนี้เป็นวิชาหนึ่งที่ไม่ค่อยมีอาจารย์ท่านใดอยากสอน เหตุผลก็คือ เป็นวิชาที่ไม่ทำเงินและไม่อยู่ในความสนใจของสังคมไทย.... อย่างไรก็ตามหลังจากผมได้มีโอกาสเข้าฟังคำบรรยายของท่านอาจารย์ฐาปนันท์ ผมก็รู้ตัวว่าผมคิดไม่ผิดที่เลือกรับผิดชอบในรายวิชานี้
...........................................................................................................
"คุณค่าของการศึกษาประวัติศาสตร์ คือการที่ทำให้เรารู้จักตัวเอง"
"คนที่เป็นอาจารย์สอนประวัติศาสตร์กฎหมายนั้นไม่จำเป็นต้องจบการศึกษามาในด้านประวัติศาสตร์กฎหมายโดยเฉพาะก็ได้ครับอาจารย์ .. ขอแต่เพียงมีความสนใจ รักและหมั่นค้นคว้าอย่างต่อเนื่องก็สามารถที่จะถ่ายทอดความรู้ให้นิสิตได้ครับ และจะเป็นผู้ที่มีความรู้ในวันหนึ่งแน่นอนครับ"
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น