Write สาระ (๑๒) ตอบจดหมายนักเรียน ที่อยากเป็นกวี

Write สาระ (๑๒)   ตอบจดหมายนักเรียน ที่อยากเป็นกวี

 

(ข้อความที่นักเรียนส่งให้ทางตู้รับความคิดเห็น)

 

    หนูเห็นครูวันนั้นมั่นใจนัก    เพิ่งรู้จักจึงอยากให้ครูสอน

ในใจหนูเห็นครูเป็นนักกลอน   จึงอ้อนวอนขอครูสอนหนูที

หน้าห้องครูหนูเห็นมีกลอนติด  หนูจึงคิดว่าครูต้องแต่งกลอนนี้

อ่านไปหลายครั้งก็เพราะดี      เพราะเหตุนี้จึงมั่นใจในกวี

     ตั้งแต่เด็กหนูอยากเป็นกวีน้อย หนูจึงคอยติดตามดูอยู่ทุกที่

คนที่แต่งกลอนเป็นนั้นพอมี    แต่คนที่จะสอนสิ หายากจริง

หนูไม่หวังว่าครูจะสอนให้      เพราะเข้าใจว่าครูงานมากสิ่ง

แต่ใจหนูอยากให้ครูสอนจริงจริง อนาคตหนูยิ่งอยากเหมือนครู

เพียงแค่หนูส่งกลอนให้ครูอ่าน ครูรำคาญก็บอกให้หนูรู้

หนูจะได้ไม่มากวนใจครู         แค่อยากให้รู้ “หนูอยากเป็นกวี”

   หากครูจะช่วยต่อสานฝัน     ขอครูนั้นติดกระดาษที่เป็นสี

ถ้าสีเขียวหมายถึงความโชคดี ว่าครูนี้จะสอนหนูให้รู้กลอน

แต่ถ้าหากครูไม่ว่างจะสอนศิษย์ ขอครูติดสีแดงแสดงอักษร

คือความหมายว่าครูไม่สอนกลอน หนูจะได้เลิกอ้อนวอนครูเสียที

    หนูกำลังเรียนพิมพ์ดีด         จึงพิมพ์ชีต ลองดูไม่รู้ที่

จึงปรากฎผลเป็นอย่างนี้          พิมพ์ไม่ดีเพราะหนูนี้พิมพ์ไม่เป็น

    ถ้าครูจะกรุณาหนูสักครั้ง    ขอครูตั้งเป็นกลอนให้หนูเห็น

เว้นบรรทัดที่เหลือตรงประเด็น           หนูจะเป็นคนต่อกลอนให้สมบูรณ์

หนูตั้งใจจะส่งกลอนที่เพิ่งหัด เพื่อจะป้องปัดกันสิ้นสูญ

ขอให้ครูเติมฝันให้สมบูรณ์    จะขอบคุณ คุณครู มากมากเลย

                                                            ส.  มณีรัตน์

 

ตอบคุณกวีน้อย  ส.มณีรัตน์

*********************

ตอบปัญหาคิดหนักชักหวั่นจิต  มีลูกศิษย์เก่งจังให้สั่งสอน

กานท์กวีเพิ่งหัดเริ่มประเดิมกลอน ก็ร้อนร้อน หนาวหนาวร้าวร้าวทรวง

หวั่นความรู้ไม่พอต่อความรู้   หวั่นนำสู่ความความคิดผิดใหญ่หลวง

หวั่นอ่อนด้อยกาพย์กวี กลอนทั้งปวง  น้ำตาร่วงอกตรมขมขื่นใจ

หยิบกระดาษสีแดงแสดงอักษร ก็ทอดถอนอ่อนล้าน้ำตาไหล

ลูกศิษย์มีความคิดมีจิตใจ    จะว่าเรายากไร้ในปัญญา

จึงอวดกล้าทำใจดีหยิบสีเขียว  จะลองดีขบเคี้ยวแก้ปัญหา

ถึงตัวเราอ่อนด้อยน้อยปัญญา  แต่ไม่ยอมด้อยค่าในตาคน

    การเขียนโคลกลอนกวี ที่อ่อนหวาน  จะต้องผ่านเวลาการฝึกฝน

จะต้องมีมานะและอดทน  และสำคัญต้องเป็นคนที่มีไฟ

   มีไฟลุกในใจ ไฟความคิด  ไฟส่องแสง ไฟชีวิต จิตสดใส

และสำคัญ คือเป้าหมายอยู่ที่ใด  กลอนที่ได้ จะคมเข้ม เต็มพลัง

จับอักษร ร้อยเรียง เสียงอักษร  สัมผัสใน นอกย้อน กับกลอนหลัง

เป็นจังหวะ ทำนองดี มีพลัง    เป็นสิ่งตั้งพื้นฐานของกานท์กลอน

  แต่สำคัญของกลอนอยู่ตอนไหน  หนูอยากรู้ใช่ไหมให้สั่งสอน

คือคุณค่า ความคิด ของบทกลอน เราจะสอนอะไรให้สังคม

จึงขอตั้งบทกลอนสอนให้คิด  ใช้ชีวิตอย่างไรให้เหมาะสม

มีหลายคนทำตนเช่นสายลม  ที่พร่างพรม โปรยปราย แล้วหายไป

จะเว้นกลอน ตอนท้ายไว้ให้คิด  หากชีวิตคิดอยู่อย่างสดใส

เราต้องฝืนยืนสู้อยู่เพื่อใคร    ก็เพื่อ............

                                                ด้วยรัก

                                                จากครู