ความผุกร่อนเป็นไปตามกาลเวลา
กาลเวลา...กลืนกินทุกสิ่งในพิภพ
ในพิภพ...แดนดินที่ไร้ความเที่ยง
ความเที่ยง...แท้จริงคือความไม่เที่ยง
ยามบ่ายวันหนึ่งในเดือนเมษายน ปีพุทธศักราช ๒๕๔๗
ในวัดป่าบ้านโคก สานคาม วานรนิวาสสกลนคร
แหล่งเรียนรู้ด้านการจัดการป่าผักหวานป่า ที่ใช้มีวัดเป็นองค์ประกอบ จัดการกันได้อย่างเยี่ยมยอด บริเวณวัดมีพื้นที่ประมานพันกว่าไร่ เป็นป่าโคก ที่มีผักหวานป่าชนิดผักหวานโคกยอดสีทอง ขึ้นแซมกับต้นไม้อื่นอยู่เต็มพื้นที่ พี่น้องมีการจัดการ การแบ่งปันกันมาเก็บยอดผักหวาน พร้อมทั้งแบ่งรายได้ส่วนหนึ่งถวายเข้าวัด น่าชื่นชมกระบวนการจัดการของพี่น้อง
ผมมีโอกาสติดตามอ้ายน้องจากศูนย์อินแปงนำพาพี่น้องจากดงหลวง และจากกุดบากมาพบปะเพื่อสร้างเครือข่ายเกษตรกร “ป่าหัวไร่ปลายนา” พบกันแล้ว ปล่อยให้พ่อๆท่านพูดคุยกันเอง แลกเปลี่ยนกันเอง ให้น้องๆสร้างกระบวนการการเรียนรู้
ผมปลีกตัวจากวงเสวนาเรื่องผักหวานป่า ด้วยถูกดึงดูดด้วยความวิเวก จากต้นไม้พุ่มไม้หนาทึบรอบๆศาลา มีเส้นทางเดินสายน้อย ปัดกวาดอย่างสะอาดเอี่ยม ทอดนำเข้าดงไม้ เชิญชวนให้เดินเข้าไปยิ่งนัก
เกือบสุดทางเดิน ตรงโคนต้นไม้ใหญ่ที่มีใบไม้แห้งหล่นทับถมจนเต็มพื้น ผมเห็นตอไม้ผุที่มีเห็ดสีขาวขึ้นโดยรอบ มีเถาวัลย์ทอดพาด และมีขอนไม้ขนาดย่อมประดับด้วยเห็ดดอกโตสีเหลืองอ่อนวางก่ายอยู่ จัดตำแหน่งขอนไม้เล็กน้อย แล้วบรรจงถ่ายรูป ได้มาอย่างที่เห็น ถือเป็นรูปถ่ายที่ผมบันทึกภาพในขณะที่จิตโปร่งที่สุด จิตนิ่งที่สุด
หากได้อยู่ใกล้ชิด...กับธรรม(ชาติ)
อยู่กับตัวเองอย่างรู้จักตัวตน
มีสิ่งยึดเหนี่ยวทางใจ มีสิ่งอันควรสักการะให้ยึดมั่น
ชีวิตนี้...ก็น่าอยู่ขึ้นอย่างมาก
สุนทรียสนทนา ระหว่างพี่น้องผู้มีใจชื่นชอบ และมีความมุ่งมั่นเรื่องผักหวานป่าครั้งนั้น ได้ผลดีอย่างน่าอัศจรรย์ใจ ด้วยพี่น้องมาด้วยความเต็มใจ มีความเป็นมิตรสหาย บรรยากาศร่มรื่นของวัดช่วยสร้างสมาธิ มีตัวอย่างให้ฝึกปฏิบัติ ได้เห็นของจริง
การที่หัวหน้า เป ลี่ ยน สะพายย่ามนั่งกะบะหลังรถเบียดกับพี่น้องไปร่วมกินร่วมนอนกับพ่อๆสองวันสองคืนในทริปนั้น ผมซื้อใจพี่น้องได้หมดทั้งใจ
นำมาถ่ายทอดเป็นบันทึกไว้ให้คนรุ่นใหม่ได้ศึกษาครับ
สวัสดีค่ะน้องชาย
รักษาสุขภาพนะคะ
สวัสดีครับ..ธรรมชาติ..ธรรมะ..ธรรมชาติ..
ขอบคุณคุณย่าหลานน้ำผึ้งครับ
ขอบคุณพี่อ้อย และคุณหนุม กร ครับ
ลูกผักหวานป่าครับท่านที่ปรึกษาคนหน้าตาดี
บรรยากาศวันนั้น และตลอดทั้งทริปนั้นยังประทับใจแม้เวลาจะผ่านไปกว่าสี่ปีแล้ว เรานำพ่อๆมานอนค้างที่อินแปงหนึ่งคืน รุ่งขึ้นไปเยี่ยมที่วัดแห่งนี้ แล้วเลยไปนอนที่บ้านพ่อเบญจาที่ขอบอ่างน้ำอูน ได้รับความรู้ ได้สังเคราะห์องค์ความรู้เรื่องผักหวานป่าอย่างถึงแก่น
ในปีถัดมาพี่น้องก็พากันมาถดบทเรียนเรื่องผักหวานที่ดงหลวงด้วยครับ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดคำนึงจ่ะ
มาอ่านและลงชื่อไว้ครับ
แวะมาอ่านและเรียนรู้สิ่งดีๆ
ขอบคุณค่ะ
มีความสุขในการทำงานนะคะ
สวัสดีเจ้าค่ะ ลุงเปลี่ยนจ๋า
ลุงจ๋า คิดถึงจังเลย น้องจิแวะมาเยี่ยมค่ะ ลุงสบายดีหรือเปล่าเจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ...หนูจิ