เรื่องที่ ๒๕ “ภูมิปัญญาแห่งยุค”
เรื่องที่ ๒๕ “ภูมิปัญญาแห่งยุค”
เมื่อกาลนานมาแล้ว องค์ราชัน ทรงมีรับสั่งให้เหล่านักปราชญ์ราชบัณฑิต ให้ประมวล “ภูมิปัญญาแห่งยุค” นี้ทั้งหมด บันทึกเป็นหนังสือ เราจะถ่ายทอดไว้เป็นมรดกแก่ชนรุ่นหลัง”
นักค้นคว้าทุ่มงานหนักหน่วงยาวนาน สำเร็จรูปได้สิบสองเล่มพอดี พระราชาทอดพระเนตรแหล่งปัญญาทั้งสิบสองเล่ม ที่นำทูลเกล้าถวาย จึงตรัสว่า
“อย่างนี้สินะ “ภูมิปัญญาแห่งยุค” บรรจุมวลความรู้ทั้งปวงที่เราจะให้ไว้เป็นรางวัลแก่มนุษยชาติ แต่ยางเกินไป ฉันเกรงว่าคนจะไม่อ่าน ย่อลง”
เหล่านักปราชญ์รุมกันหาบหามไม่นับยามรุ่งยามค่ำ จนเสร็จเป็นหนึ่งเล่ม องค์ราชัน ยังทรงเห็นว่ายาวยืด ทรงมีบัญชาให้ย่อลงอีก คณะก็มิได้ท้อแท้ บีบลงเหลือหนึ่งบท หนึ่งหน้า หนึ่งย่อหน้า แต่ยังไม่เป็นที่พอพระทัย
จนกระทั่งเหลือประโยคเดียว
พระราชาทรงตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง “นี่สิ จึงเรียกว่า “ภูมิปัญญาแห่งยุค” เมื่อทุกคนรู้ความจริงนี้แล้ว ปัญหาส่วนใหญ่ก็จะหมดไป
ประโยคนั้นเขียนง่าย ๆ ว่า “ไม่มีข้าวฟรี”
(จากข้อเขียนของ ดร.สุรัฐ ศิลปะอนันต์)
ความเห็น (1)
ฟังแล้วดูน่ากลัวมากเลยคะ เคยได้ยินแต่พ่อพูดว่าดินเมืองไทยหากินไม่มีวันหมด
พอหนูมาได้ยินพระราชาพูดแบบนี้ถึงกับท้อเลยคะ
ขดให้ทุกคนโชคดีนะคะ