Writeสาระ(๖) จดหมายลาครูฉบับที่ ๒
Writeสาระ(๖) จดหมายลาครูฉบับที่ ๒
เรียนครูที่ปรึกษา ห้อง ๒/๑๐ ด้วยเคารพรัก
ผมขอลาออกหัวหน้าห้อง ชั้น ม.๒ ห้อง ๑๐ และขอลาหยุด ๓ วันครับ
คุณครูคงไม่แปลกใจใช่ไหมครับ ที่ได้รับจดหมายลาออกและลาป่วยฉบับนี้ และครูของผมคงจะไม่สนใจในปัญหาของผมด้วยใช่ไหมครับ ครูครับ ความตั้งใจของคนเรานี่แปลกนะครับ เมื่อเราตั้งใจมาก ก็มักจะผิดหวังมาก เมื่อไม่สมดั่งใจ..
โครงการห้องเรียนสะอาดคงต้องให้ธีรพลทำต่อนะครับ ความตั้งใจของผมถึงที่สุดแล้วครับ อย่างที่ครูทราบ ห้องเรียนของเรา หากใครได้รับหน้าที่หรือรับผิดชอบเรื่องอะไร เขาคนนั้น ก็มักต้องทำอยู่คนเดียว จะมีคนช่วยบ้างก็เป็นเพียงเพื่อนสนิทบางคนเท่านั้น
โครงการห้องเรียนสะอาด ผ่านมาถึงผมในช่วงต้นเทอมที่ผ่านมา ครูให้ผมรับผิดชอบด้วยใบหน้าที่วิตกกังวล “เธอเป็นหัวหน้าห้องนะสมเดช” ครูย้ำเหมือนกลัวว่าผมจะลืมเลือน “เธออย่าทำให้ครูอายห้องอื่นล่ะ” ย้ำอีกครั้งหนึ่ง ครูตอกความรับผิดชอบลงมายังสมองและหัวใจของผม แล้วครูก็ดูเหมือนจะโล่งใจ ประหนึ่งได้ทำหน้าที่เสร็จสิ้นไปแล้ว หลังจากนั้นมันคงเป็นเรื่องของผม “หัวหน้าห้อง” ผมเรียกประชุมสมาชิกด้วยความหวั่นวิตก นักเรียนหญิงเหมือนเดิมครับ ที่ให้ความร่วมมือ หลายคนฝันถึงรางวี่รางวัลที่คาดว่าจะได้รับ หลายคนตั้งใจด้วยความสนุกสนาน บางคนก็ทำด้วยความแข็งดีและหวังชิงเด่น ระยะแรกเราก็รู้สึกสนุกกันครับ นักเรียนหญิงพยายามประดิษฐ์งานกระดาษ หาดอกไม้ นักเรียนชายบางคน บางคนเท่านั้นนะครับพยายามช่วยถูพื้นห้อง พวกเราทำป้ายสารสนเทศห้อง ตัดรูป และเมื่อทุกอย่างสวยสมความพอใจและภูมิใจของห้องเรา เราต่างมีมติให้นักเรียนและครูที่มาสอนและเรียนที่ห้องของเรา ช่วยถอดรองเท้าไว้นอกห้อง แล้วสิ่งที่ได้รับก็อย่างที่ครูรู้ ไม่มีใครทำ ไม่มีใครช่วยเรา ทั้งเพื่อน ๆ รุ่นพี่ และแม้กระทั่งครู
ทุกวันหากครูกลับบ้านช้าสักนิด ครูจะเห็นผมกวาดถูห้องอยู่ในฐานะหัวหน้าห้อง ครูครับหัวหน้าห้องหมายถึงอะไรครับ...
ห้องของเราไม่มีวันสะอาดหรอกครับ หากว่า เราทำกันเฉพาะห้องของเรา เมื่อนอกห้องสกปรก ระเบียงสกปรก ห้องของเราไม่มีวันสะอาดหรอกครับ
ครูครับ โครงการนี้เมื่อไหร่สิ้นสุดครับ
และครูครับ ห้องของเราไม่สะอาด หัวหน้าห้องต้องรับผิดชอบใช่ไหมครับ !
เด็กชายสมเดช ใจเจียม
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น