การกลับมาพร้อมคำถามเดิมๆ

เมื่อไหร่จะจบลงเสียที

ห่างหายจากการเขียนบล๊อกไปนานครับ...การกลับมาในครั้งนี้ความจริงนึกว่าจะราบรื่นแต่ไหงเป็นเฉกเช่นเดิมๆที่ผ่านมา การกลับมาที่ว่าคือการกลับมาเขียนบล๊อกจากการว่างเว้นไปนานหลายเดือน เนื่องด้วยเพราะยุ่งกับเรื่องสอบปลายภาค (ป.โท) และรายงานที่ต้องนำเสนออีกมากโข จนไม่มีเวลาแม้กระทั่งที่จะหลับจะนอน เพราะลืมตาขึ้นมางานก็ไม่เสร็จเสียที (ก็อย่างที่เข้าใจไปยุ่งกับชาวบ้านไว้ซะเยอะ) เพราะช่วงนี้เป็นฤดูการแห่งการสอบแข่งขันเข้าสู่มหาวิทยาลัย ทำไงได้ก็คนมันรักที่จะเป็นแบบนี้

    ขอเข้าเรื่องแล้วกันครับ...ไปทำงานวันแรกหลังจากปิดช่วงเดือนรอมฎอน เพื่อทำอีบาดะฮฺ เดินเข้าตึกก็เกิดคำถามในใจมากมายที่ต้องถามคณะเพื่อจะต้องรีบเคลียร์เรื่องราวต่างๆให้เสร็จกระจ่างแจ้งก่อนไปสอบ แต่แล้วคำตอบก็ต้องผิดหวัง เจอแต่เรื่องเดิมๆ ปัญหาเดิมๆ คนเดิมๆ การต้อนรับ การให้คำตอบเดิมๆ มันก็เลยไม่รูว่าจะไปจดจำอะไรกับการทำงาน ถ้าไม่ถามก็ไม่ได้คำตอบ การได้รับการต้อนรับในสิ่งที่ควรได้รับเหมือนกับอาจารย์คนอื่นๆ กับกลายเป็นเพียงเพราะเรานอบน้อมเกินไปหรือเปล่าเลยทำให้ใครเขาไม่ค่อยเกรงใจเรา ปฏิบัติกับเราเสมือนกับว่าไม่มีสิทธิอะไรที่พิเศษ ซ้ำร้ายมันยิ่งกว่าที่ควรจะเป็นเสียด้วยซ้ำ

   พอพยายามจนได้คำตอบก็ต้องตกใจอีกทำไม ตารางคุมสอบไหงออกมาเป็นอย่างนี้ ทั้งๆที่เทอมก่อนๆก็มีการทำเรื่อง หรือว่าไม่มีใครเคยรู้ถึงความเป็นไปของผู้ชายคนนี้ ความจริงไม่อยากเรียกร้องแต่อยากจะร้องขอมากกว่าว่า "อย่าให้ต้องทนทำงานไปเรื่อยๆโดยผ่านพบเพียงความจำเจซ้ำๆซากที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย" มันคงถึงเวลาที่บางครั้งต้องเรียกร้อง มันถึงเวลาที่บางครั้งต้องหักดิบบ้าง เพราะมันไม่มีความสุขใดๆเลย ถ้าปล่อยไว้เป็นแบบนี้ สิทธิที่พึงมีกลับไม่ได้ ความหมายกลับกลายเป็นความว่างเปล่า

   ที่ผ่านมาเคยขอความช่วยเหลือจากมหาวิทยาลัยในหลายเรื่อง แต่ที่ผ่านมาอีกเช่นกันกลับไม่พบความช่วยเหลืออะไรเลย ถ้าวันนี้เราไม่ได้อยู่ในฐานะคนมีสติผมมองว่าปัญหาคงเกิดขึ้นไปเรื่อยๆ (พูดถึงตัวเอง) แต่ดีว่าเรากำลังทำงานเพื่ออัลลอฮฺ (สุบหาฯ) มากกว่าที่จะทำงานสนองตอบความชอบพอของมนุษย์ ณ วันนี้ผมยังมีคำถามว่าทำไมหลายคนถึงให้ผมอยู่ที่นี่แต่เขาเหล่านั้นก็ไปจากที่นี่ แต่วันนี้อีกเช่นกันผมได้คำตอบว่าทำไมหลายคนจึงไปจากที่นี่ (หรือคนทีนี่ไม่รู้...) อย่าปล่อยให้ปัญหาเกิดขึ้นแบบไม่ควรจะเกิดขึ้นอีกเลย

   สุดท้ายการเดินทางไปสอบก็ไปแบบมีคำถามข้างคา แต่ก็อัลฮัมดุลิลละฮฺ กับการแยกแยะในเรื่องราวเลยทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านพ้นด้วยดี ...สอบเสร็จหมดคอร์สเวิร์ค อยากตะโกน พอกันที "ทำงานด้วยเรียนด้วยเป็นอะไรที่เกินจะสาธยาย"

   เทอมหน้าขอแบบธรรมดาบ้างนะครับ...ไม่เพิ่มอะไร เพราะไม่อยากได้อะไรพิเศษมากกว่าคนอื่นแล้ว (ถ้าใครก็ได้สอนภาษาไทยได้ ช่วยสอนที)

[อ.ซอบีเราะห์]

ก็น่าเห็นใจนะคะ เพราะจริงๆแล้ว เคยพยายามผลักดันให้เอาพวกตำแหน่งสูงๆ มาช่วยแบ่งเบาภาระอาจารย์ๆในการคุมสอบบ้าง ซักคนละต่ำๆ วิชานึงก็ยังดี เพราะนอกจากจะช่วยแบ่งเบาอาจารย์แล้ว ยังช่วยให้ได้คุมและได้เจอปัญหาด้วยตัวเองด้วย (เผื่อปัญหาต่างๆที่เจอระหว่างคุมสอบ จะได้หมดไปซักทีนึง)

จริงๆ กับตำแหน่งอำนวยการสอบ ก็ไม่ได้ทำอะไรมากเท่าไหร่ เพราะมีคนอื่นๆที่มีหน้าที่ ที่ช่วยแบ่งเบาภาระตรงนี้อยู่แล้ว ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า คนจัดตารางนี่เค้าคิดยังงัยเหมือนกัน

บางครั้ง การทำงานที่เรา ทำให้รู้สึกว่า ระบบศักดินา ยังมีอยู่จริง

ปล. เอาใจช่วยนะคะ ทั้งเรื่องเรียน แล้วก็เรื่องงาน .... เงียบเป็นทางออกที่ดี แต่มันอาจจะไม่ทุกกรณี บางครั้ง อาจารย์เองอาจจะต้องทำอะไรซักอย่าง เพื่อแสดงถึงความไม่ยุติธรรม ในระบบศักดินาที่มีอยู่

เสียงเล็กๆ เผื่อจะก้องกว่าเสียงใหญ่ๆ หลายๆเสียงรวมกันก็เป็นได้

[จารุวัจน์ شافعى]

• หายไปนานจริงๆ ครับ อาจารย์ ยินดีต้อนรับกลับ
• ถ้าเป็นปัญหาเรื่องคุมสอบละก้อ อาจารย์ทำใจได้เลย มีทุกปี ฮิฮิ แต่ผมว่า อาจารย์ก็ผ่านได้ทุกปีไม่ใช่หรือ? แค่อาจารย์ไม่เก็บไว้ในใจคนเดียว บอกมาปั๊บ ปัญหาก็จางหายไปแล้ว
• วันนี้นอกจากอาจารย์ที่คุยเรื่องงานยุ่งเพราะทั้งเรียนงานสอนแล้วนี่ ยังมีอีกรายครับ ยุ่งๆ พอๆ (หรือมากกว่า)อาจารย์ บ่นกับผมเหมือนกัน แต่อย่าคิดมากครับอาจารย์ ยุ่งมาก ก็หมายถึง ทุกเสี้ยวเวลาของอาจารย์ใช้คุ้มกว่าคนอื่นๆ อัลลอฮ์ทรงตอบแทนครับ

[เสียงเล็กๆ فؤاد]

ขอบคุณ

1. อ.ซอบีเราะห์ มากครับสำหรับกำลังใจ บางครั้งเสียงเล็กๆตะโกนแทบสิ้นเสียงแล้วผู้ใหญ่บางคนยังไม่รับรู้เลยผมว่า เพราะการให้ค่าบางสิ่งบางอย่างมันต่างกัน แม้บางคนจะให้ความหวังเรา แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่เข้าใจว่าเราต้องเจออะไรบ้าง สุดท้ายเหมือนทำงานที่นี่ไปแบบต้องมีคำถามไปเรื่อยๆ อย่างที่อาจารย์ว่า...คนที่นี่เขาคิดอะไรกัน

ขอบคุณ

2. อ.จารุวัจน์ มากครับกับกำลังใจที่ดีทุกครั้งเห็นก็จะมีแต่อาจารย์มั้งที่พอจะเข้าใจ ความจริงให้ผมทำอะไรก็ได้แต่ขอแค่มีความเข้าใจ และยุติธรรม มิใช่ปฏิบัติกับผมอย่าง...ถ้าไม่จำเป็นต้องไปขอความช่วยเหลือ หรือเรียกร้องสิทธิที่พึงจะได้ละก็ ห้องบางห้องผมแทบไม่อยากเข้าเลยในคณะ เพราะเห็นคนอื่นเขาได้รับการต้อนรับแล้วอิจฉาเขาจริงๆ หรือเราเป็นแค่เด็กที่ "อะไรก็ได้ช่างหัวมัน" ผมเจอหลายครั้งแล้วครับการต้อนรับแบบนี้ (ไม่เจอกับตัวเองไม่รูหรอกครับ) คงจะทนเท่าที่ทนได้ ขอให้อัลลอฮฺตอบแทนอาจารย์และคุ้มครองอาจารย์ให้ดีขึ้นนะครับสำหรับอาการ

[ซุลกอรนัยน์]

ผมคนหนึ่งละครับที่ทำงานเกียวกับการให้บริการฉะนั้นหากผมทำอะไรไปไม่ถูกใจหรือเลยเถิดกับอาจารย์ก็ขอมาอัฟให้กับผมด้วยน่ะครับและก็ขอให้อาจารย์ช่วยแนะช่วยเตือนกระผมด้วยน่ะครับคิดเสียว่าผมเป็น........เพราะคนเรามักจะมองไม่เห็นตัวเองครับเว้นแต่อาศัยกระจกเงาจากคนอื่นๆมาเพื่อดักเพื่อแก้ไขตัวเองครับ หากทางที่ดีผมต้่องการนังคุยกับอาจารย์เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยกันครับมีอะไรช่วยกันบอกช่วยกันแก้ไขไปพร้อมๆกันเพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลงให้มหาลัยงัยคับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

น้องชายของผม...

อ่านแล้วรู้สึกทดท้อนะครับ อย่าให้ความรู้สึกนี้มาทำลายพลังใจดีๆของเราเลยครับ ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่า อุปสรรคที่เจอ แก้ไขได้ทั้งนั้น  หากเราแพ้ที่นี่ ที่อื่นๆเราก็แพ้เช่นกัน

ในชีวิตที่ต้องต่อสู้ ...ถนนที่เดินย่อมขรุขระบ้าง มีหลายคราต้องระมัดระวังและใช้พลังกาย พลังใจเต็มที่เพื่อข้ามผ่าน แต่เมื่อมองกลับไป เราก็อดภูมิใจไม่ได้ว่า "เราผ่านมาได้เเล้ว"

ผมผ่านเรื่องราวต่างๆมา (ในระดับช่วงอายุของผม) ผมเชื่อมั่นว่าเรื่องราวปัญหาที่ใหญ่โตในวันนี้ ในวันหน้า เราจะเห็นว่า เป็นเรื่องเล็กนิดเดียว หากเราแพ้ เราท้อเสียก่อน เราอาจไม่ถึงตรงจุดนี้(จุดที่เรายืนอยู่) ถึงวันนั้นเราขอบคุณอดีต เราขอบคุณชะตาที่ลิขิตเราให้ข้ามผ่านสิ่งต่างๆเหล่านั้่น อย่าทรนง

แม้ว่าผมไม่ทราบเรื่องราวภายใน - บริบทส่วนตัวของน้องมาก ผมก็คิดว่าปัญหาเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตเรา อย่างไรก็ตามผมขอให้น้องมีพลังในการต่อสู้ต่อไปครับ

ผมให้กำลังใจเสมอครับผม...พี่เอกครับ

 

[เสียงเล็กๆ فؤاد]

ขอบคุณ

4. แบซุลกอรนัยน์ ผมเข้าใจครับว่าแบก็ทำงานหลายอย่าง ผมเองก็ต้องขอมาอัฟเช่นกันที่บางครั้งเรื่องบางเรื่องไม่รูจะถามใครก็ไปถามแบ ทั้งๆที่คนอื่นเป็นคนรับผิดชอบ กับการาสังเกต ที่ที่แบยืนอยู่ผมยอมรับว่า ณ จุดนั้น แบทำหน้าที่ได้ดีแล้วครับ และผมนับถือถึงความอดทนกับภาระงานที่พอจะเข้าใจและรับรู้ได้ แต่ธรรมดาของมนุษย์ไม่มีใครสมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง เพราะฉะนั้นขอเป็นกำลังใจให้ครับ ผมเองคงทำได้เท่าที่ทำได้และจะทำ เพราะไม่รู้เหมือนกันจะอยู่ที่นี่ไปอกนานแค่ไหน วัลลอฮฺอะลัม

และขอบคุณพี่ชายที่แสนดี

5. จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

สำหรับกำลังใจดีๆที่มีให้กันตลอดเรื่อยๆมา ห้วงเวลาจะนำพาซึ่งความสันติครับ คงมีโอกาสได้เจอกันที่กรุงเทพฯ เร็วๆนี้นะครับ

[เจ้าหญิงป่วน ณ ปัตตานี]

จงอดทน และเงียบดังราชสี

[เสียงเล็กๆ فؤاد]

ขอบคุณ

7. เจ้าหญิงป่วนสีตีนูรฟาร่าหฺ (أُخْتٌ صَغِيْرَةٌ ) สำหรับคำแนะนำที่ดีครับ

[[email protected]]

อัสสาลามมู่อ้าลัยกุ้ม ค่ะ อาจารย์ kulaibah กลับมารายงานตัวแล้วค่ะ ชื่อของอาจารย์ก็บอกอยู่แล้วนะว่าส่วนไหน ของร่างกายที่จะต้องพบกับบททดสอบจากอัลลอฮมากที่สุดฮิฮิ หนูอยากให้อาจารย์ภูมิใจในการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ที่แต่ละวินาทีของวงจรชีวิตอาจารย์ เต็มไปด้วยกับความสุขของคนรอบข้าง ชืวิตที่มีแต่คำว่าอดทนจนต้องทนอด ใครจะรู้บ้างว่าผู้ชายที่ใช้นามแฝงว่าเสียงเล็กๆ ทำอะไรได้มากกว่าตัวเลขของอายุ ที่ก้าวตามไม่ทันกับความรับผิดชอบรอบด้านของผู้ชายคนนี้ หนูมั่นใจว่าพระองค์อัลลอฮทรงภูมิใจกับบ่าวของพระองค์ และตัวแทนบนหน้าแผ่นดินนี้ผู้นี้อย่างแน่นอน หนูเป็นกำลังใจให้เสมอนะ ขอให้พระองค์ตอบแทนในทุกบทสอบด้วยกับสิ่งที่ดีที่สุดกับอาจารย์ อามีนยาร็อบบี

[เสียงเล็กๆ فؤاد]

ขอบคุณ

9. [email protected] สำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ดี ขออัลลอฮฺตอบแทนเช่นกัน